To μαρτυρικό τέλος για χιλιάδες Αρμένισες που τις παλούκωσαν και τις σταύρωσαν οι Τούρκοι.

Η απόδραση της 14χρονης που κατήγγειλε τους βιασμούς και τα σκλαβοπάζαρα... 

http://www.mixanitouxronou.gr/to-martiriko-telos-gia-chiliades-armenises-pou-tis-paloukosan-ke-tis-stavrosan-i-tourki-i-peripetiodis-apodrasi-tis-14chronis-orora-egine-tenia-ke-katingile-tin-genoktonia-tous-viasmous-ke-ta-skl/

 

Η 24η Απριλίου του 1915 θεωρείται η ημερομηνία που ξεκίνησε η γενοκτονία Αρμενίων. Η αρχή έγινε στην Κωνσταντινούπολη με τη σύλληψη περίπου 300 ατόμων που ανήκαν στην ηγεσία της αρμένικης κοινότητας. Ακολούθησαν συνεχείς συλλήψεις, δολοφονίες, βασανισμοί και εκτοπισμοί Αρμενίων. Ο ακριβής αριθμός των νεκρών δεν έχει προσδιοριστεί, καθώς υπάρχει διαφωνία στις καταγραφές. Οι Τούρκοι, οι οποίοι δεν δέχονται τη λέξη «γενοκτονία», κάνουν λόγο για 600-800 χιλιάδες, ενώ οι Αρμένιοι και δυτικές πηγές αναφέρουν πως οι νεκροί έφτασαν στο 1,5 εκατομμύριο....

Το σίγουρο είναι πως αφανίστηκε συστηματικά μεγάλο ποσοστό του αρμενικού λαού. Οι οθωμανικές αρχές πέτυχαν τον στόχο τους ο οποίος ήταν να εκμηδενίσουν έναν χριστιανικό λαό που ζούσε στη χώρα τους επί πολλούς αιώνες. Οι Οθωμανοί δικαιολόγησαν τις πράξεις τους, ισχυριζόμενοι ότι τιμωρούσαν τη συμμαχία των Αρμενίων με τους Ρώσους. Διαβάστε ακόμη στη «ΜτΧ»: Τα τάγματα εργασίας των Τούρκων που οδήγησαν στο θάνατο 250 χιλιάδες Έλληνες. Τα εφιαλτικά Αμελέ Ταμπουρού…....

Η μαρτυρία που έγινε ταινία...

Παρόλο που οι Τούρκοι, δεν αναγνωρίζουν τη γενοκτονία των Αρμενίων, οι μαρτυρίες όσων επέζησαν, συγκλονίζουν. Μία από αυτές έγινε βιβλίο και στη συνέχεια ταινία, που αν και προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1919, σοκάρει ακόμα. Η Ορόρα (ή Αουρόρα) Μαρντιγκανιάν (Aurora Mardiganian) ήταν η αυτόπτης μάρτυρας που διηγήθηκε όσα εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια της και όσα έζησε όταν τη συνέλαβαν οι Τούρκοι. Η κοπέλα ήταν τότε 14 ετών και η εύπορη οικογένειά της ζούσε στο Χαρπούτ, δολοφονήθηκε. Μόνο αυτή επέζησε. Συνελήφθη και μαζί με άλλες κρατούμενες εξαναγκάστηκαν σε πεζοπορία περίπου 1.400 μιλιών, μέχρι να φτάσουν στα σκλαβοπάζαρα για να την πουλήσουν σε κάποιο χαρέμι. Η Ορόρα κατάφερε να αποδράσει και διέφυγε στην Τιφλίδα, μετά στην Αγία Πετρούπολη, στο Όσλο και μετά από μια συγκλονιστική περιπέτεια κατέληξε στη Νέα Υόρκη. Εκεί γνωρίστηκε με ένα νεαρό σεναριογράφο, ο οποίος τη βοήθησε να καταγράψει όσα έζησε και η διήγησή της έγινε σενάριο ταινίας.

 

Τα γυρίσματα έγιναν τα το 1918-19 στην Καλιφόρνια και η Ορόρα έπαιξε στην ταινία, ενσαρκώνοντας τον εαυτό της....

Τα γυρίσματα έγιναν τα το 1918-19 στην Καλιφόρνια και η Ορόρα έπαιξε στην ταινία, ενσαρκώνοντας τον εαυτό της. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων χτύπησε στον αστράγαλο, με αποτέλεσμα να την κουβαλάνε στα χέρια, προκειμένου να γυρίσει τις υπόλοιπες σκηνές.

 

Όπως δημοσίευσαν οι New York Times, στο πρώτο μέρος της ταινίας φαίνεται πώς ήταν η Αρμενία πριν από τη γενοκτονία και πώς έγινε μετά. Η ταινία σήμερα δεν σώζεται ολόκληρη, αλλά μόνο ένα μέρος της....

Η σοκαριστική σκηνή με τις σταυρωμένες γυναίκες...

Μια από τις πιο σοκαρίστηκες σκηνές δείχνει τις γυναίκες των Αρμενίων γυμνές και καρφωμένες πάνω σε σταυρούς. Ήταν η τιμωρία τους επειδή δεν αλλαξοπίστησαν και αρνήθηκαν να πάνε στα χαρέμια. Η σκηνή ήταν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της βιαιότητας των Οθωμανών, ωστόσο, όπως ανακάλυψε η ίδια η Ορόρα, δεν ήταν 100% αληθινή. Δυστυχώς για τις γυναίκες, η πραγματικότητα ήταν ακόμα πιο σκληρή....

Όπως ανέφερε η κοπέλα, ο τρόπος με τον οποίο συνήθιζαν οι Οθωμανοί να σκοτώνουν δεν ήταν η σταύρωση, αλλά το παλούκωμα, η τοποθέτηση μυτερών ξύλινων πασσάλων μέσα στον κόλπο των γυναικών (ανασκολοπισμός), αφού πρώτα τις βίαζαν. Πρόσφατα μια φωτογραφία με σταυρωμένες γυναίκες ήρθε στη δημοσιότητα με την παρατήρηση ότι προέρχεται από τα αρχεία του Βατικανού. Η φωτογραφία είναι από αμερικάνικη ταινία του 1919 με τίτλο Auction of souls. Η πραγματικότητα, σχολιάζουν οι ιστορικοί, ήταν χειρότερη. Χιλιάδες αρμένισσες βρήκαν τραγικό θάνατο στα χέρια των Οθωμανών....

Διαβάστε στη «ΜτΧ»: «Χτυπούσαν σκληρά και ανελέητα τα παιδιά με τα μαστίγια και τα τρυπούσαν με τα ξίφη τους για να μην κλαίνε. Παντού βλέπαμε πτώματα γυναικών, παιδιών και γερόντων». Μαρτυρίες από τη γενοκτονία των Ποντίων ...

 

 

 

 

 

 

 

Αντώναρος

Να μη μιλάει η Ν.Δ. που περιέκοψε τις συντάξεις. 

Τι είπε για Καραμανλή

https://www.tribune.gr/politics/news/article/461598/antonaros-na-mi-milaei-i-n-d-poy-periekopse-tis-syntaxeis-ti-eipe-gia-karamanli.html

 

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ήταν το βράδυ της Δευτέρας σε δηλώσεις του στο Ραδιόφωνο 24/7 στους 88,6 ο Ευάγγελος Αντώναρος, όταν τοποθετήθηκε για τις επιλογές της κυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή καθώς και της μετέπειτα συνεργασίας της ΝΔ με εκπροσώπους των «άκρων».

«Είχατε πει και ένα πάρα πολύ ωραίο ότι η κυβέρνηση Καραμανλή εργάζεται 24 ώρες το 24ωρο» είπε ο δημοσιογράφος Βασίλης Κουφόπουλος.

«Πάντα μια κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να εργάζεται. (..) Καμία κυβέρνηση δεν είναι τέλεια, ούτε η δική μας κυβέρνηση ήταν» απάντησε ο κ. Αντώναρος και συνέχισε:

«Νομίζω όμως ότι παραλάβαμε μια κατάσταση -που έχει ειπωθεί πάρα πολλές φορές- με τεράστιες υποχρεώσεις του ελληνικού Δημοσίου που έπρεπε να αποπληρωθούν εκείνο το διάστημα, για αυτό και είχαμε αυτό που λέμε ένα «φούσκωμα» των ελλειμμάτων.

Πηγαίνανε πάρα πολλά χρόνια πίσω, όταν συνάπτεις ένα 20ετές δάνειο ως χώρα έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να το αποπληρώσεις και αυτό φαίνεται τη στιγμή που το αποπληρώνεις.

Αλλά νομίζω ότι εκείνο που έχει σημασία είναι να κοιτάμε μπροστά αυτήν τη στιγμή και να δούμε πώς θα βγούμε από αυτό το μεγάλο οικονομικό αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα μετά από 8 χρόνια συνεχούς κρίσης και απηχεί κυρίως αυτό πάνω στον μέσο άνθρωπο, ο οποίος άνθρωπος είναι αυτός που καλείται να πληρώσει το μάρμαρο».

Κληθείς να σχολιάσει την τοποθέτηση του Κ. Καραμανλή στην 74η ΔΕΘ το 2009 όταν είχε ερωτηθεί αν μπορεί να συνεργαστεί με το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη, και είχε δηλώσει ότι «Δεν συνεργαζόμαστε με τα άκρα», ο κ. Αντώναρος είπε:

«Είμαι απόλυτα εξοικιωμένος και με την πολιτική τοποθέτηση και με την ακριβή φράση.

»Τότε, το κόμμα του κ. Καρατζαφέρη πίεζε με δημοσιεύματα για να συνεργαστεί μαζί μας λόγω της πολύ μικρής πλειοψηφίας που διαθέταμε στη Βουλή, δύο και κατόπιν μίας έδρας.

»Αυτό λοιπόν ήταν απαραίτητο να ξεκαθαριστεί διότι και μέσα στις δικές μας τάξεις υπήρχαν μερικοί βουλευτές, λίγοι στον αριθμό, οι οποίοι θεωρούσαν ότι θα μπορούσε να γίνει μια τέτοια συνεργασία. Δεν ετέθη ποτέ όμως τέτοιο θέμα.

»Για αυτό και η τοποθέτηση του Κ. Καραμανλή ήταν πέρα από οποιαδήποτε αμφισβήτηση.

»Γιατί μέσα στους κόλπους αυτού του κόμματος, το οποίο είχε ιδρυθεί περιστασιακά, υπήρχαν άτομα, των οποίων η πολιτική διαδρομή, τα όσα έλεγαν δημόσια, η εκφορά του λόγου τους ήταν αναντίστοιχα με τη διαδρομή της μεγάλης Κεντροδεξιάς παράταξης που ήταν τότε η Νέα Δημοκρατία».

Αναφέρεστε στον κ. Άδωνι Γεωργιάδη και στον Μάκη Βορίδη;

«Και άλλους πολλούς».

Μετά το 2012 όμως η ΝΔ έχει κάνει ένα σοβαρό άνοιγμα στα άκρα και ο λόγος της σε μεγάλο βαθμό χαρακτηρίζεται από τα άκρα.

«Συμφωνώ μαζί σας. Εγώ πιστεύω ότι κορυφαίοι παράγοντες εκείνου του κόμματος ήταν τότε στη Νέα Δημοκρατία με πρωτοβουλία του τότε προέδρου Αντώνη Σαμαρά για λόγους, τους οποίους δε μου είναι εύκολο να ανιχνεύσω.

»Και στην ουσία (οι παράγοντες αυτοί) με την πολιτική τους σκέψη, την πολιτική τους συμπεριφορά και με τον τρόπο που μιλάνε, δεν αντιστοιχούν στη μεγάλη ιστορία της ΝΔ που ξεκινά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή».

Ερωτηθείς για την κρίση και τις συντάξεις ο κ. Αντώναρος είπε:

«Μη βγαίνουν αυτοί, οι οποίοι περιέκοψαν τις συντάξεις, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ κυρίως και αργότερα η κυβέρνηση της ΝΔ να μας λένε ότι τις συντάξεις περιέκοψε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

»Έχουμε υποχρέωση απέναντι στους πολίτες να λέμε τι ακριβώς συμβαίνει.

»Οι συντάξεις βέβαια δεν μπορούν να αναπληρωθούν από σήμερα ως αύριο.

»Αλλά δεν μπορούμε να δεχόμαστε ότι υπάρχουν μεγάλες ομάδες της κοινωνίας, όπως είναι οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, για τους οποίους δεν γίνεται καμία κουβέντα τα τελευταία χρόνια».

«Ο Κώστας Καραμανλής, όπως τον ξέρω, έχει μία εύγλωττη σιωπή. Να φανταστεί κανείς τι θα γινόταν στο πολιτικό σκηνικό της χώρας αν ο Κώστας Καραμανλής άνοιγε το στόμα του και μιλούσε. Δε λέω τίποτε άλλο.

«Τι εννοείτε; Θέλει να μιλήσει και δεν τα λέει;» ρώτησε ο κ. Κουφόπουλος.

«Λέω ότι η σιωπή του έχει πολιτική βαρύτητα και επειδή είναι υπεύθυνος άνθρωπος ξέρει και τηρεί αυτήν την εύγλωττη σιωπή».

Ο γιατρός που..... Αυτό-Χειρουργήθηκε!

Ένας ιατρικός άθλος

http://newsone.gr/ellada/1751523-o-giatros-pou-autoegchiristike-enas-iatrikos-athlos

 

Κατά τη διάρκεια αποστολής στην Ανταρκτική, το 1961, ο Ρώσος χειρουργός Leonid Rogozov αρρώστησε. Χρειαζόταν να υποβληθεί σε επέμβαση και, καθώς ήταν ο μόνος γιατρός στην ομάδα της αποστολής, συνειδητοποίησε πως θα έπρεπε να την κάνει… μόνος του. 

Εν μέσω της πολικής ερήμου ο 27χρονος Rogozov άρχισε να νιώθει κουρασμένος και αδύναμος, είχε διαρκώς ναυτία. Στη συνέχεια άρχισε να νιώθει έντονους πόνους στη δεξιά πλευρά της κοιλιάς του. 

«Ως χειρουργός ο ίδιος δε δυσκολεύτηκε να κάνει τη διάγνωση. Είχε οξεία σκωληκοειδίτιδα», περιγράφει ο γιος του, Vladislav, στο BBC. «Ήταν μια επέμβαση που είχε κάνει πολλές φορές, στον πολιτισμένο κόσμο είναι μια επέμβαση ρουτίνας. Αλλά δεν βρισκόταν στον πολιτισμό, βρισκόταν στην άκρη του κόσμου». 

Ο Rogozov συμμετείχε στην 6η Σοβιετική αποστολή στην Ανταρκτική. Ήταν μεταξύ των δώδεκα ανθρώπων που είχαν φτάσει εκεί για να κατασκευάσουν μια νέα βάση. Ο σταθμός Novolazarevskaya ήταν ήδη έτοιμος και λειτουργικός το Φεβρουάριο του 1961 και καθώς η ομάδα είχε ολοκληρώσει την αποστολή της, ανέμενε να περάσουν οι δύσκολοι χειμερινοί μήνες. 

Φτάνοντας το τέλος του Απριλίου, η ζωή του Rogozov διέτρεχε πλέον άμεσο κίνδυνο και δεν υπήρχε καμία ελπίδα εξωτερικής βοήθειας. Το ταξίδι από τη Ρωσία ως την Ανταρκτική είχε κρατήσει 36 ημέρες -μέσω θαλάσσης- και το πλοίο δεν επρόκειτο να επιστρέψει για έναν ακόμα χρόνο. Από αέρος ήταν αδύνατο να φτάσει βοήθεια λόγω των καιρικών συνθηκών και των χιονοθυελλών. 

«Ήταν αντιμέτωπος με μία δύσκολη κατάσταση ζωής ή θανάτου», εξηγεί ο Vladislav, «θα έπρεπε είτε να περιμένει μάταια βοήθεια είτε να κάνει μια απόπειρα να εγχειρίσει ο ίδιος τον εαυτό του». 

Δεν ήταν μία εύκολη επιλογή. Ο Rogozov ήξερε πως η σκωληκοειδής απόφυση μπορούσε να «σκάσει» και αν αυτό συνέβαινε, ήταν σχεδόν βέβαιο πως θα τον σκότωνε. Όσο σκεφτόταν ξανά και ξανά τις- δύσκολες- επιλογές του, τα συμπτώματά του χειροτέρευαν. 

«Έπρεπε να ανοίξει ο ίδιος την ίδια την κοιλιά του και να βγάλει έξω τα σπλάχνα του, δεν ήξερε καν αν αυτό ήταν ανθρωπίνως δυνατό», συνεχίζει ο Vladislav. Επιπροσθέτως, ήταν η εποχή του Ψυχρού Πολέμου, με την Ανατολή και τη Δύση να ανταγωνίζονται στα πυρηνικά, το διάστημα και την κατάκτηση των πόλων. Το βάρος αυτού του ανταγωνισμού έπεφτε στους ίδιους τους ανθρώπους. 

Έτσι ο επικεφαλής του σταθμού του Novolazarevskaya έπρεπε να πάρει την άδεια της Μόσχας για να προχωρήσει η επέμβαση! «Εάν ο πατέρας μου αποτύγχανε και πέθαινε, θα ήταν σίγουρα αρνητική δημοσιότητα για το σοβιετικό πρόγραμμα στην Ανταρκτική», εξηγεί ο γιος του. 

Ο Rogozov πήρε την απόφασή του! Θα αυτοεγχειριζόταν παρά να πέθαινε μην κάνοντας τίποτα...

«Δεν κοιμήθηκα καθόλου χθες βράδυ, πονάω διαολεμένα. Μια χιονοθύελλα μαστιγώνει την ψυχή μου, ουρλιάζει σαν εκατό τσακάλια», έγραφε γλαφυρά στο ημερολόγιό του. 

«Ακόμα δεν έχω συμπτώματα που να δείχνουν πως η "έκρηξη" της απόφυσης επίκειται άμεσα, αλλά έχω ένα πιεστικό κακό αίσθημα… Είναι σχεδόν αδύνατο… αλλά δεν μπορώ να σταυρώσω τα χέρια μου και να παραιτηθώ», συνέχιζε. 

Έτσι κατέστρωσε ένα πολύ λεπτομερές σχέδιο για το πώς θα εξελισσόταν η επέμβαση και ανέθεσε στους συναδέλφους του συγκεκριμένους ρόλους και εργασίες. Ανέθεσε σε δύο να γίνουν οι βοηθοί του και να του δίνουν τα χειρουργικά εργαλεία, να κινούν τη λάμπα και να κρατούν έναν καθρέφτη- ώστε να μπορεί στην αντανάκλασή του να βλέπει τι κάνει. 

Στο δωμάτιο βρισκόταν και ο διευθυντής του σταθμού, σε περίπτωση που κάποιος από τους δύο βοηθούς λιποθυμούσε. 

«Ήταν τόσο σχολαστικός που τους είχε δώσει οδηγίες για το τι να κάνουν ακόμα κι αν εκείνος έχανε τις αισθήσεις του. Πώς να του κάνουν ένεση αδρεναλίνης, πώς να του κάνουν τεχνητή αναπνοή», περιγράφει ο Vladislav. «Δεν θα μπορούσε να είχε προετοιμαστεί καλύτερα». 

Η ολική αναισθησία είχε αποκλειστεί κι έτσι χρησιμοποίησε ένα τοπικό αναισθητικό. Ωστόσο αφότου έκανε το απαραίτητο «άνοιγμα» στο κοιλιακό τοίχωμα, η αφαίρεση της σκωληκοειδούς απόφυσης θα έπρεπε να γίνει χωρίς άλλο παυσίπονο ώστε ο χειρουργός- ασθενής να έχει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διαύγεια. 

«Οι καημένοι οι βοηθοί μου… Την τελευταία στιγμή τους κοίταξα, στέκονταν εκεί φορώντας τις χειρουργικές στολές τους, οι ίδιοι ήταν πιο άσπροι κι από τις στολές», έγραφε αργότερα ο Rogozov. «Κι εγώ φοβόμουν. Αλλά όταν έπιασα τη βελόνα με τη νοβοκαΐνη και έκανα στον εαυτό μου την πρώτη ένεση, αυτόματα πέρασα σε άλλη φάση και από εκείνο το σημείο και μετά δεν καταλάβαινα τίποτα». 

Ο Rogozov σκόπευε να χρησιμοποιήσει έναν καθρέφτη για να τον βοηθά κατά τη διάρκεια της επέμβασης αλλά η αντανάκλασή του τον δυσκόλευε περισσότερο απ' ό,τι τον διευκόλυνε κι έτσι προτίμησε να χειρουργήσει χωρίς αυτόν, εμπιστευόμενος τα χέρια του. Και για να αξιοποιήσει και όλες τις πληροφορίες που του προσέφερε η αφή, χειρούργησε χωρίς γάντια. 

Καθώς έφτανε στο τελικό και πιο δύσκολο κομμάτι της επέμβασης, σχεδόν έχασε τις αισθήσεις του. Άρχισε να φοβάται πως θα αποτύγχανε στην τελική δοκιμασία. 

«Η αιμορραγία είναι αρκετά έντονη αλλά παίρνω το χρόνο μου. Ανοίγοντας το περιτόναιο τραυμάτισα το τυφλό έντερο κι έπρεπε να το ράψω», έγραψε ο Rogozov, «άρχισα να γίνομαι όλο και πιο αδύναμος, είχα ταχυπαλμία και αρρυθμία. Τελικά, να τη, η καταραμένη σκωληκοειδής. Με τρόμο πρόσεξα το σκούρο σημάδι στη βάση της. Αυτό σημαίνει πως μια μέρα αν καθυστερούσα, μπορεί και να είχε σκάσει. Είχα διαδοχικά ταχυπαλμία και βραδυκαρδία, τα χέρια μου τα ένιωθα σαν λάστιχο. Τότε σκέφτηκα πως όλο αυτό θα έχει άσχημο τέλος ενώ το μόνο που μου έμενε ήταν να αφαιρέσω την απόφυση». 

Αλλά δεν απέτυχε. Ύστερα από περίπου δύο ώρες κατάφερε να ολοκληρώσει την επέμβαση μέχρι το τελικό ράμμα. Τότε, πριν επιτρέψει στον εαυτό του να ξεκουραστεί, έδωσε στους βοηθούς του οδηγίες για το πώς να πλύνουν και να απολυμάνουν τα χειρουργικά εργαλεία και μόνο όταν πλέον το δωμάτιο ήταν καθαρό και τακτοποιημένο ο Rogozov πήρε αντιβιοτικά και υπνωτικά χάπια. 

Ήταν ένα εντυπωσιακό επίτευγμα. «Ήταν μεγάλη η ανακούφισή του κυρίως επειδή είχε άλλη μια ευκαιρία στη ζωή», λέει ο Vladislav.

Δύο εβδομάδες μετά ο Rogozov επέστρεψε στα καθήκοντά του…

Στην πατρίδα του επέστρεψε με την αίγλη εθνικού ήρωα. Η απίστευτη ιστορία της επιβίωσής του έγινε ένα ισχυρό εργαλείο της σοβιετικής προπαγάνδας, σημειώνει το BBC. Μόλις 18 ημέρες πριν την αυτό-εγχείρισή του, ο επίσης Ρώσος Γιούρι Γκαγκάριν είχε γίνει ο πρώτος άνδρας που είχε ταξιδέψει στο διάστημα. 

«Υπήρξε ένας παραλληλισμός των δύο γιατί είχαν και οι δύο την ίδια ηλικία, 27 χρόνων, προέρχονταν και οι δύο από την εργατική τάξη και κατάφεραν και οι δύο κάτι που δεν είχε ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία. Αποτελούσαν πρότυπα του ιδανικού εθνικού υπερήρωα», λέει ο Vladislav. 

Παρά την αναγνώριση, τις τιμές και την επίσημη παρασημοφόρησή του, ο Rogozov απέκρουσε τη δημοσιότητα και αμέσως μόλις επέστρεψε στη Ρωσία γύρισε στο νοσοκομείο του και στα καθήκοντά του εκεί. 

Ο Vladislav πιστεύει πως η παρακαταθήκη που αφήνει ο πατέρας του αποτελεί έμπνευση. «Αν βρεθείς σε μια παρόμοια απελπιστική κατάσταση όπου όλες οι πιθανότητες είναι εναντίον σου, ακόμα κι αν βρεθείς στο πιο εχθρικό περιβάλλον, μην παραιτείσαι. Πίστεψε στον εαυτό σου και πάλεψε, πάλεψε για τη ζωή».