Η “Ομάδα Ιούνης ’78” στις 31 Ιανουαρίου 1979 εκτέλεσε τον βασανιστή της χούντας Πέτρο Μπάμπαλη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Link-1: https://www.nostimonimar.gr/ektelesi-mpampali/

 

Link-2: https://www.nostimonimar.gr/ektelesi-mpampali/?fbclid=IwAR3hMiFammtMMPbGk1VvsVYeexEymtb48QQoVV7pqcrk35ihd0Xyq2ROirI

 

Στις 31 Γενάρη του 1979 στον Άγιο Σώστη η “Ομάδα Ιούνης ’78” εκτέλεσε τον βασανιστή της χούντας Πέτρο Μπάμπαλη. Ακολουθεί η προκήρυξη που στάλθηκε και δημοσιεύεται στο βιβλίο του Γιώργου Καράμπελα “Το Ελληνικό Αντάρτικο των Πόλεων 1974-1985” στις σελίδες 140 έως 145 . Αξίζει να διαβαστεί λόγω του ότι παραθέτει το ιστορικό του Μπάμπαλη αλλά και λόγω της προσπάθειας κάποιων να ξαναγράψουν την ιστορία σήμερα που πλέον αναδεικνύονται σε νικητές.

 

“ΓΙΑΤΙ ΕΚΤΕΛΕΣΑΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑΛΗ”

 

Από σήμερα, ο άθλιος και μισητός βασανιστής, ο αστυνόμος Πέτρος Μπάμπαλης έπαψε να υπάρχει. Εκτελέστηκε από μια ομάδα αγωνιστών. Η προσωπικότητα και το έργο του Μπάμπαλη είναι γνωστά σε όλους. Στην περίοδο της χούντας η δράση του και η φήμη τον ξεπέρασαν και τα σύνορα της Ελλάδας.

 

Ήτανε από τους αρχηγούς των δυνάμεων καταστολής και επικεφαλής των καταδιωκτικών μηχανισμών της Ασφάλειας στη χουντική περίοδο.

Με ιδιαίτερη λύσσα προσπάθησε να χτυπήσει τους αγωνιστές της αντίστασης ενάντια στη χούντα και το καθεστώς πού την είχε δημιουργήσει. Ήτανε υπεύθυνος για την άγρια ασφαλίτικη τρομοκρατία. Ήτανε υπεύθυνος για τα φοβερά βασανιστήρια χιλιάδων και χιλιάδων ατόμων. Ήτανε υπεύθυνος για την καταστροφή της υγείας και της ζωής πολλών εκατοντάδων αγωνιστών και όχι μόνον αυτών, αλλά και όσων έτυχε, για οποιοδήποτε λόγο, να βρεθούν στα χέρια των ασφαλιτών. Ήτανε υπεύθυνος για την “ανάδειξη” πολλών εκατοντάδων χαφιέδων σε επίλεκτους βασανιστές, πού και σήμερα συνεχίζουν τη δράση τους και πού όλο και περισσότερο γίνονται απαραίτητα στηρίγματα της κρατικής εξουσίας των αφεντικών. Ήτανε από τους υπεύθυνους της εκστρατείας των δολοφονιών, πού εξαπέλυσε η Ασφάλεια μετά το Νοέμβρη του 1973, πού είχε σαν αποτέλεσμα πολλές δεκάδες νεκρούς — πού τους παρουσίασαν για “αυτοκτονημένους” — και πού σήμερα φαίνεται ότι όλα τα επίσημα κόμματα τους ξέχασαν. Ήτανε ακόμα υπεύθυνος για βασανισμούς και εκβιασμούς, με αποκλειστικό σκοπό να αρπάξει διάφορα χρηματικά ποσά από τους συγγενείς των θυμάτων.

 

Το καθεστώς της καπιταλιστικής εξουσίας και αστικής κυριαρχίας, είχε φροντίσει από τα πριν να προετοιμάσει το στέλεχος του, τον Μπάμπαλη, για το πέρασμα στη “δημοκρατία”. Διάλεξε γι’ αυτόν, και ο Μπάμπαλης πιστά τον ακολούθησε, ένα άλλο τρόπο δράσης, πού να ταιριάζει καλύτερα με τη “δημοκρατία” και να εξυπηρετεί το ίδιο καλά τις ανάγκες και τις επιδιώξεις του καθεστώτος.

Έτσι ο Μπάμπαλης δε διατήρησε το επίσημο πόστο του στην Ασφάλεια, αλλά ανέλαβε την οργάνωση και την εκπαίδευση του “ανεπίσημου” μηχανισμού τρομοκρατίας του καθεστώτος, πάντα σε στενή εξάρτηση και συνεργασία με την επίσημη Ασφάλεια. Δε συνέχισε ο ίδιος τα βασανιστήρια κρατουμένων, αλλά έγινε το πρότυπο για μίμηση στους καινούριους βασανιστές, πού συνεχίζουν να εφαρμόζουν αυτή την τακτική σ’ όλα τα αστυνομικά τμήματα της χώρας και σε διάφορες στρατιωτικές μονάδες.

 

Οι περιπτώσεις πού γίνονται γνωστές, όπως αυτές του Βιδάλη, τον Κοσμίδη και άλλων, καθώς και των διάφορων «υπόπτων» πού “πιέζονται να ομολογήσουν”, είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της πραγματικότητας. Δε συμμετείχε ο Μπάμπαλης στις ανοικτές και επίσημες τρομοκρατικές δραστηριότητες της αστυνομίας, πού είναι αστυνόμευση κάθε λαϊκής κινητοποίησης και εκδήλωσης — τρομοκράτηση απεργών και προστασία απεργοσπαστών και αφεντικών — επιθέσεις με κάθε είδους όπλα ενάντια σε διαδηλωτές, δολοφονίες και τραυματισμοί διαδηλωτών — αυθαίρετα σπασίματα γραφείων οργανώσεων και τραμπούκικες έφοδοι σε σπίτια αγωνιστών, εκβιαστικά και τρομοκρατικά μπλόκα σε δρόμους, σε αυτοκίνητα, σε δημόσια κέντρα, αυθαίρετες και τραμπούκικες συλλήψεις, κακοποιήσεις και βασανιστήρια κρατουμένων, δικαστικές σκευωρίες ενάντια σε αγωνιστές, αλλά και σε καθέναν πού γίνεται ενοχλητικός, ψυχρές δολοφονίες σε καουμπόικο στιλ και τέλος όλοι οι καθημερινοί εκβιασμοί.

 

Οργάνωσε όμως ο Μπάμπαλης φασιστικές ομάδες και ήτανε από τους υπεύθυνους για τις «ανεπίσημες» τρομοκρατικές ενέργειες της Ασφάλειας, πού είναι: οι επιθέσεις ενάντια σε διάφορα μέλη πολιτικών οργανώσεων (ξυλοδαρμοί, απειλές, απόπειρες απαγωγής), η δράση των φασιστικών ομάδων πού ο ίδιος οργάνωσε, η αποστολή με το ταχυδρομείο εκρηκτικών υλών σε διάφορα πρόσωπα και οργανώσεις και κυριότερα η εγκληματική ενέργεια της έκρηξης βόμβας μέσα στον κινηματογράφο Έλλη την ώρα της προβολής με σκοπό να σκοτώσει τους τυχαίους θεατές.

Δεν άρπαξε χρήματα με καινούριους εκβιασμούς, αλλά είχε εξασφαλίσει, χάρη στην πείρα του σαν εγκληματίας ασφαλίτης και χάρη στη δραστηριότητα του, τη χρηματική ενίσχυση πολλών αφεντικών-επιχειρηματιών. Τα αφεντικά τον αμείβανε και τον χρηματοδοτούσανε γενναιόδωρα, μέχρι την τελευταία του ώρα, με πολλή χαρά τους και με σιγουριά για την επένδυση τους. Φυσικά χρησιμοποιήσανε πάντα γι’ αυτό το σκοπό τους ληστευμένους μισθούς των εργαζομένων στις επιχειρήσεις τους.

 

Όπως στη διάρκεια της δικτατορίας και της χούντας, έτσι και μετά από αυτήν, σε περίοδο δημοκρατίας και κοινοβουλίου, Ο Μπάμπαλης ήτανε το άλλο σκέλος του δίδυμου, Μάλλιος-Μπάμπαλης, δηλαδή ένα από τα σημαντικά στελέχη των μηχανισμών τρομοκρατίας του καθεστώτος, μηχανισμών πού είναι απαραίτητοι για το καθεστώς της καπιταλιστικής εξουσίας, είτε αυτό χρησιμοποιεί τη δικτατορία και τη χούντα, είτε εξυπηρετείται από τη δημοκρατία και τον αστικό κοινοβουλευτισμό.

Ας θρηνήσει το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, ας θρηνήσουν τα αφεντικά και τα όργανα τους για την εξόντωση του Μπάμπαλη, όπως θρηνήσανε και για τον άλλο εκλεκτό εκπρόσωπο και όργανο τους, το Μάλλιο.

 

Ό Μπάμπαλης παρόλο πού φοβότανε συνέχεια, ήτανε πάντα προκλητικός. Κουβαλούσε συνέχεια μαζί του και επιδεικτικά το όπλο του. Είχε οργανώσει χαφιέδικη άμυνα γύρω του, κάποιοι γείτονες και κάποιοι καταστηματάρχες της περιοχής, αστυνόμευαν και κατασκόπευαν τους κατοίκους της περιοχής και αναφέρανε κάθε κίνηση και πληροφορία στο αφεντικό τους, τον Μπάμπαλη. Συχνά επίσης, επίσημοι χαφιέδες και ασφαλίτικα αμάξια ελέγχανε την περιοχή του σπιτιού του. Όλα αυτά δεν μπόρεσαν να προφυλάξουν τον Μπάμπαλη, από τη δίκαιη και απαραίτητη εξόντωση του.

 

Μέχρι πότε η βία και η τρομοκρατία των αφεντικών θα ονομάζεται δικαιοσύνη;

 

Μετά τις 24.7.74, για να μπορέσει ο Μπάμπαλης να συνεχίσει τη δραστηριότητα του σα στέλεχος των μηχανισμών τρομοκρατίας του καθεστώτος (όπως όλοι οι όμοιοι του και οι συνεργάτες του) έπρεπε να εκτονωθεί και να κουκουλωθεί το μίσος και η λαϊκή αγανάκτηση εναντίον του.

 

Αυτή την εκτόνωση του μίσους και της λαϊκής αγανάκτησης καθώς και τη βαθμιαία αλλά γρήγορη αποκατάσταση του Μπάμπαλη και όλων των βασανιστών, τα ανέλαβε και τα πραγματοποίησε η λεγόμενη ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Σ’ αυτά της το έργο είχε τη βοήθεια και τη συμπαράσταση όλων των επίσημων κομμάτων, πού μας “πείσανε”, για μια ολόκληρη περίοδο, για τη δήθεν ανεξαρτησία της δικαιοσύνης.

 

Η πραγματική λοιπόν αστική δικαιοσύνη, η δικαστική δηλαδή εξουσία του καθεστώτος, αφού μας ταλαιπώρησε όλους με το γελοίο και λυπηρό θέαμα εκατοντάδων στημένων δικών, αφού μας μπούχτισε με τις δίκες-φάρσες και με τις δικολαβίες της, αφού μας εξόργισε με την “ανεξαρτησία” της και αφού μας αποστόμωσε με τη θρασύτητα και τη χυδαιότητα της, κατάφερε στο τέλος να οδηγήσει σε πραγματικό θρίαμβο τόσο τη νομιμότητα (την αστική), όσο και τη δικαιοσύνη (την καθεστωτική). Αυτή η επιχείρηση της αστικής δικαιοσύνης ήτανε πραγματικός θρίαμβος για το καθεστώς, γιατί όχι μόνο κατάφερε να κατοχυρώσει την ομαλή συνέχιση του καθεστώτος από τη δικτατορία στη δημοκρατία, αλλά κατάφερε κιόλας… (δύο σειρές δυσανάγνωστες)… καθηλωμένοι και ξεγελασμένοι όπως ήμασταν από τις αυταπάτες μας περί δημοκρατίας και ανεξάρτητης δικαιοσύνης.

 

Είναι μεγάλη η ευθύνη των επίσημων κομμάτων πού άφησαν να παιχτεί, και να εξακολουθεί και σήμερα να παίζεται, αυτό το παιχνίδι σε βάρος μας, της δήθεν ανεξάρτητης δικαιοσύνης.

Και ας προσέξουν πριν πουν ότι η ενέργεια της εκτέλεσης του Μπάμπαλη είναι δήθεν “προβοκάτσια” πού σκοπεύει στην “αποσταθεροποίηση της δημοκρατίας”. Γιατί τότε θα τους απαντήσουμε ότι αυτό σημαίνει, πώς αυτά τα κόμματα φροντίζουν για τη σταθερότητα αυτής της δημοκρατίας, αυτού του καθεστώτος, αυτής δηλαδή της καθημερινής εκμετάλλευσης, καταπίεσης, βίας και τρομοκρατίας ενάντια στο προλεταριάτο, ενώ οι λαϊκές και επαναστατικές δυνάμεις φυσικά και προσπαθούν να μη σταθεροποιηθεί ποτέ ένα τέτοιο καθεστώς πάνω στις πλάτες τους. Και ας μη βγάζουν στη φόρα τη συνταγή του «συσχετισμού των δυνάμεων πού είναι σε βάρος του κινήματος», γιατί τότε θα θυμηθούμε ότι ποτέ μέχρι σήμερα δε μας είπαν το αντίθετο, θα τους απαντήσουμε ότι οι λαϊκές δυνάμεις έχουν πια αρχίσει να θέλουν να πάψουν να είναι μόνιμα στην ουρά των εξελίξεων, και να ακολουθούν συνέχεια τους πολιτικαντισμούς των λογής-λογής “εκπροσώπων”. Έχουν αρχίσει να φτιάχνουν τις δυνάμεις τους, τις δικές τους δυνάμεις, πού είναι οι μόνες πού μπορούν να καλυτερέψουν, μέσα από συγκεκριμένους αγώνες σύγκρουσης, τη σχέση δύναμης με το καθεστώς και τα όργανα του. Έχουν αρχίσει να ενεργούν και να σκέφτονται με κριτήρια, όχι τις θελήσεις, τις ορέξεις, τις φοβέρες και τους εκβιασμούς των αφεντικών και του κράτους τους, αλλά με κριτήρια τα δικά τους συμφέροντα και επιδιώξεις. Και είναι ξεκάθαρο ότι για να δυναμώσουν και για να αυξηθούν οι λαϊκές και οι επαναστατικές δυνάμεις πού προωθούν τη σύγκρουση με το καθεστώς, πρέπει να κατακτήσουν αυτό το δυνάμωμα τους μέσα από συγκεκριμένους αγώνες, πρέπει αναγκαστικά να συγκρουστούν έμπρακτα με το καθεστώς και τα όργανα του, πού με κάθε τρόπο θέλουν και επιδιώκουν να τις κρατάνε μόνιμα αδύναμες και υποταγμένες.

Διασώζοντας, όμως, με αυτό τον τρόπο, τον Μπάμπαλη και όλους τους βασανιστές η “ανεξάρτητη δικαιοσύνη” αποκαλύφτηκε οριστικά ποια είναι.

 

Είναι ένας άπα τους βασικότερους μηχανισμούς της καπιταλιστικής εξουσίας, γιατί της εξασφαλίζει την ομαλή συνέχιση, παρά τις επιφανειακές πολιτικές μεταβολές. Είναι ένα συγκεκριμένο και αποτελεσματικό ιδεολογικό όπλο στα χέρια του καθεστώτος, γιατί στα όνομα της νομιμότητας μπορεί και διαπράττει συνέχεια μικρά και μεγάλα εγκλήματα, πού είναι απαραίτητα για να διασφαλίζεται η εξουσία των αφεντικών.

 

Είναι η ίδια “ανεξάρτητη δικαιοσύνη” και οι ιδιοι “λειτουργοί” της πού τον καιρό της χούντας ευλογούσαν τα εγκλήματα των βασανιστών και καταδικάζανε τα θύματα και τους αντιπάλους της χούντας με αυτή τη “δικαιοσύνη” και με αυτούς τους “λειτουργούς της”, πού σήμερα, αφού απαλλάξανε νομικά τους βασανιστές, εξακολουθούν να καταδικάζουν καθημερινά και να στέλνουν στις φυλακές του αστικού κράτους, τους αγωνιστές και όσους προλετάριους έχουν την κακή τύχη να πέσουν στα χέρια της.

 

Είναι η ίδια “ανεξάρτητη δικαιοσύνη” και οι ίδιοι οι “λειτουργοί της” που και τότε και σήμερα δίνουν το νομικό ντύσιμο στις πιο άθλιες σκευωρίες της αστυνομίας και στις πιο μεγάλες αγριότητες του καθεστώτος.

 

Αυτήν λοιπόν την “ανεξάρτηση δικαιοσύνη”, πού είναι η αστική δικαιοσύνη, αυτήν τη νομιμότητα πού είναι η νομική έκφραση της εξουσίας των αφεντικών και αυτά τα όργανα καταπίεσης και τρομοκρατίας, πού λέγονται υπηρέτες ή λειτουργοί των θεσμών του καθεστώτος, μέσα στους οποίους τα βασανιστήρια και οι βασανιστές έχουν πολύ σημαντική θέση, οι λαϊκές και οι επαναστατικές δυνάμεις θα τα αντιμετωπίσουν σαν αυτά πού είναι, σαν ταξικούς εχθρούς δηλαδή, πού πρέπει και να αποκαλυφτούν και να χτυπηθούν άμεσα, συγκεκριμένα, και όπως χτες.

Έτσι λοιπόν εμείς, μια ομάδα αγωνιστών, ένα κομμάτι των δυνάμεων του λαϊκού και επαναστατικού κινήματος της χώρας μας αποφασίσαμε την εκτέλεση του Πέτρου Μπάμπαλη:

 

— γιατί ήτανε ο γνωστός βασανιστής αστυνόμος της Ασφάλειας και έπρεπε να πληρώσει για τα αμέτρητα εγκλήματα του

 

— γιατί εξακολούθησε, και μετά την εγκληματική του δράση σαν βασανιστής, να είναι ένα σημαντικό όργανο και συνειδητό στέλεχος των “ανεπίσημων” μηχανισμών καταστολής και τρομοκρατίας του καθεστώτος ενάντια στους προλετάριους, και

 

— γιατί στο πρόσωπο του και στη δράση του εκφραζότανε μια συγκεκριμένη και “αντιπροσωπευτική λειτουργία” του συστήματος της καπιταλιστικής εξουσίας, βίας και αυθαιρεσίας.

 

Και αυτή η “αντιπροσωπευτική λειτουργία” είναι μία πολύ συγκεκριμένη και συνεχής πρακτική, απαραίτητη για να διατηρείται η εκμετάλλευση και η καταπίεση, και δεν είναι ένας αφηρημένος “θεσμός”. Και αυτή την πρακτική βίας και αυθαιρεσίας θα την αντιμετωπίσουμε και θα την πολεμήσουμε με συγκεκριμένους και συνεχείς αγώνες, και όχι με αφηρημένες διακηρύξεις και διαμαρτυρίες, πού όπως έχει φανεί οχι μόνο δεν ωφελούν σε τίποτα, αλλά και αποπροσανατολίζουν, καθησυχάζουν και αποδυναμώνουν κάθε διάθεση και θέληση για αγώνα.

 

Η εξόντωση του εχθρού του λαϊκού και επαναστατικού κινήματος Πέτρου Μπάμπαλη, ήτανε μια σοβαρή και απαραίτητη πολιτική ενέργεια.

Δεν είναι όμως και καθοριστική, με την έννοια κάποιου σταθμού στην εξέλιξη του κινήματος. Είναι απλά και μόνο μια “στιγμή” στη διάρκεια και την εξέλιξη του ταξικού πολέμου στην Ελλάδα. Είναι μια “στιγμή”, όπως υπήρξαν και άλλες “στιγμές” πριν απ’ αυτήν και θα υπάρξουν και άλλες, πολύ περισσότερες, μετά από αυτή. Ήτανε μια “στιγμή” του αγώνα, όπως τέτοιες “στιγμές” ήτανε οι εκατοντάδες άλλες βίαιες ενέργειες λαϊκής αντίστασης πού με αυθόρμητο και με οργανωμένο τρόπο, οι λαϊκές και επαναστατικές δυνάμεις αντιτάχθηκαν ενάντια στην καπιταλιστική εξουσία και τα όργανα της (χτύπημα απεργοσπαστών

— μαχητικές συγκρούσεις στους δρόμους

— δυναμικές κινητοποιήσεις για κοινωνικά προβλήματα

 — κάψιμο αμερικάνικων αυτοκινήτων

— χτύπημα αμερικάνικων στόχων

— βίαιες αντικαπιταλιστικές ενέργειες).

 

Ή εξέλιξη, η όξυνση και το ανέβασμα του ταξικού αγώνα είναι συνδυασμός όλων αυτών των “στιγμών”, είναι συνδυασμός όλων των ενεργειών και όλων των διαδικασιών πού προωθούν έμπρακτα τη ρήξη και τη σύγκρουση με το καθεστώς, πού μαζί με τη μόνιμη και όλο και περισσότερη δραστηριότητα για την οργάνωση των λαϊκών και επαναστατικών δυνάμεων, θα εξασφαλίζει τη συνέχεια και την ανάπτυξη του αγώνα, παρά τα χτυπήματα του αντιπάλου, θα βελτιώνει τη σχέση δύναμης επειδή θα δυναμώνει τις δικές μας δυνάμεις, θα βοηθάει να γίνεται ο ταξικός αγώνας όλο και πιο ενιαίος, συνειδητός και αποτελεσματικός.

 

Όπως ο Πέτρος Μπάμπαλης, έτσι και όλα τα όργανα και οι συνένοχοι της κρατικής τρομοκρατίας και της καθημερινής βίας και αυθαιρεσίας ενάντια στους προλετάριους, είναι υπεύθυνοι για τα εγκλήματα τους απέναντι στο λαϊκό κίνημα.

 

Μέχρι πότε η κρατική βία και τρομοκρατία των αφεντικών και των οργάνων τους, θα ονομάζεται “δικαιοσύνη”;

 

Μέχρι πότε αυτό πού συμφέρει στους καπιταλιστές και στους συνενόχους τους θα ονομάζεται “νομιμότητα”;

Μέχρι πότε οι άγριες κακοποιήσεις και τα βασανιστήρια ενάντια στους προλετάριους (αν και οπότε αποκαλύπτονται) θα ονομάζονται “πίεση για ομολογία” η το πολύ-πολύ “υπέρβαση καθήκοντος”;

Μέχρι πότε οι επιθέσεις ενάντια σε απεργούς και σε διαδηλωτές θα ονομάζεται “διατήρηση της δημοσίας τάξεως και ασφάλειας”;

Μέχρι πότε οι τραυματισμοί και οι δολοφονίες άοπλων αγωνιστών και προλετάριων, από τα ένοπλα όργανα του καθεστώτος, ανοιχτά ή καλυμμένα γίνονται (του Παναγούλη, του Σιδέρη, της Τσιβίκα, του Κεχαΐδη, του Γκουλιόβα και τόσων άλλων) θα ονομάζονται “ατυχήματα” ή “νόμιμη άμυνα” και θα αποτελούν την πιο οξυμένη μορφή της καθημερινής κρατικής τρομοκρατίας;

Μέχρι πότε οι καθημερινές δολοφονίες και ακρωτηριασμοί των εργατών στους τόπους της καταναγκαστικής εργασίας, θα ονομάζονται “εργατικά ατυχήματα” και θα αποτελούν τροφή για την ένταση της εκμετάλλευσης και την αύξηση των κερδών των αφεντικών;

Μέχρι πότε οι αυθαιρεσίες της αστυνομίας και των δικαστικών, οι τραμπούκικες έφοδοι σε σπίτια και γραφεία, οι σκευωρίες ενάντια στους αγωνιστές, η άγρια καθημερινή καταπίεση και εκμετάλλευση, θα ονομάζονται “εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης, γαλήνης και ηρεμίας” και θα αποτελούν την ουσία του δημοκρατικού καθεστώτος;

 

Μέχρι πότε ο χαφιεδισμός θα ονομάζεται “νομιμοφροσύνη” και οι χαφιέδες “εθνικόφρονες”;

 

Μέχρι πότε οι επίσημοι δολοφόνοι του κράτους σαν τους Κ. Πλέσσα και Ι. Στεργίου, θα παίρνουν παράσημα “άνδραγαθίας” και παχυλές αμοιβές για τα εγκλήματα τους;

Μέχρι πότε η επιχείρηση διαστρέβλωσης των συνειδήσεων και μετατροπής των ανθρώπων σε χαφιέδες θα μπορεί να ονομάζεται “νόμος του κράτους” και μάλιστα “αντιτρομοκρατικός”;

Μέχρι πότε η συστηματική και ένοχη σιωπή όλων των αντιπολιτευτικών κομμάτων και οργανώσεων, θα είναι αποτελεσματικός βοηθός για το θάψιμο και το κουκούλωμα των πιο σημαντικών γεγονότων για το λαϊκό και επαναστατικό κίνημα; Όπως είναι η συνωμοσία της σιωπής γύρω από τη δολοφονία του αγωνιστή Χρήστου Κασίμη (της ομάδας Διεθνιστική Αλληλεγγύη) στις 19/20-10-77 από χαφιέδες στη διάρκεια ένοπλης συμπλοκής της αστυνομίας με ομάδα αγωνιστών. Αυτή η συνωμοσία σιωπής προσπαθεί όχι μόνο να θάψει το γεγονός ότι στη χώρα μας υπάρχει και αναπτύσσεται η επαναστατική βία ενάντια στα αφεντικά, αλλά και να στερήσει τις λαϊκές και επαναστατικές δυνάμεις από μια πολύτιμη κληρονομιά και εμπειρία, που στάθηκε ο σκοτωμός, και έτσι όπως έγινε, τον αγωνιστή Χρήστου Κασίμη.

 

Χαιρετίζουμε συναγωνιστικά όλους τους συντρόφους, όλες τις λαϊκές και επαναστατικές δυνάμεις, που προωθούν με συγκεκριμένους τρόπους και ενέργειες τη σύγκρουση με το καθεστώς της εκμετάλλευσης για την ανατροπή και την καταστροφή του.

 

Χαιρετίζουμε όλους εκείνους, πού με τον αγώνα τους φέρνουν όλο και πιο κοντά τη στιγμή πού τα αφεντικά και τα όργανα τους δε θα μπορούν πια να κοιμούνται ήσυχοι.

ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΟΥΜΕ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

 

ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΌΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ

 

Ο ΛΑΪΚΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ – Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

ΟΜΑΔΑ ΙΟΥΝΗΣ 78

 

Κοσμήτορας Φιλοσοφικής ΑΠΘ: Η επίδειξη πυγμής κατά φοιτητών θυμίζει άλλες εποχές (Video)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

https://www.documentonews.gr/article/kosmhtoras-filosofikhs-apo-h-epideixh-pygmhs-kata-foithtwn-thymizei-alles-epoxes-video?fbclid=IwAR2dRdUiNONSZXumvaows2R49UcKMg4MJJs6WQFayW1WvdMtjA4runfuE_M

Την αντίθεσή του στον τρόπο με τον οποίο οι αστυνομικές δυνάμεις αντιμετώπισαν τη διαμαρτυρία φοιτητών του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη που οδήγησε στη σύλληψη τριών εξ αυτών, εξέφρασε με ανακοίνωσή του ο Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής, καθηγητής Δημήτριος Κ. Μαυροσκούφης.

 

Η συγκέντρωση έγινε την Πέμπτη με κύριο αίτημα την απόσυρση του νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων που επιβάλει μεταξύ άλλων την αστυνομική επιτήρηση στα ΑΕΙ.

 

Ένταση μεταξύ φοιτητών και αστυνομίας στο αγαλμα Βενιζέλου

Η ανακοίνωση του Κοσμήμορα Δ. Μαυροσκούφη

Με ιδιαίτερη ανησυχία και θλίψη πληροφορήθηκα από τα μέσα ενημέρωσης ότι κατά τη διαμαρτυρία φοιτητών και φοιτητριών του Πανεπιστημίου μας την Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2021 εναντίον του νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων υπό τον ευφημιστικό τίτλο «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις» σημειώθηκαν επεισόδια, τα οποία οδήγησαν στη σύλληψη τριών φοιτητών, ένας από τους οποίους είναι φοιτητής του Τμήματος Φιλολογίας τηςΦιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ.

 

Δεν είμαι, βέβαια, σε θέση να γνωρίζω τα ακριβή περιστατικά που οδήγησαν στη σύλληψη των φοιτητών. Ωστόσο, ως Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής αισθάνομαι την υποχρέωση να εκφράσω την αντίθεσή μου για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται από τις αστυνομικές δυνάμεις η διαμαρτυρία των παιδιών, που, ακόμη κι αν κάνουν λάθος, έχουν το δικαίωμα να νοιάζονται για τα τεκταινόμενα στον χώρο της εκπαίδευσης και να αγωνιούν για το μέλλον τους. Άλλωστε, το δικαίωμα της διαμαρτυρίας καθίσταται πολύ πιο ισχυρό, τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των Πανεπιστημιακών Συγκλήτων διατύπωσε σοβαρές αντιρρήσεις για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου ή το απέρριψε. Θέλω να ελπίζω –αν και πολύ φοβάμαι για το αντίθετο– ότι τα επεισόδια και οι συλλήψεις φοιτητών δεν αποτελούν πρόγευση του τι θα επακολουθήσει στους χώρους των Πανεπιστημίων, αν και εφόσον οι διατάξεις του νομοσχεδίου, ιδίως εκείνες που αφορούν τη μόνιμη παρουσία ειδικού αστυνομικού σώματος μέσα στα Πανεπιστήμια, τους ακραίους μηχανισμούς ελέγχου με φυσικά και τεχνολογικά μέσα και τις υπερβολικές πειθαρχικές διαδικασίες, ψηφιστούν από τη Βουλή των Ελλήνων και επιχειρηθεί να εφαρμοστούν στην πράξη.

 

Ως δάσκαλος για πάνω από σαράντα χρόνια και Κοσμήτορας της αρχαιότερης Σχολής του Πανεπιστημίου μας για περίπου μία επταετία έχω καθήκον να συστήσω σε όλους και όλες ψυχραιμία. Η επίδειξη πυγμής στους νέους και τις νέες, που εύκολα λέμε αλλά δύσκολα πιστεύουμε πως αποτελούν την ελπίδα του τόπου, θυμίζει άλλες εποχές και απαξιώνει την ιδέα της δημοκρατίας.

 

«Αι δεύτεραί πως φροντίδες σοφώτεραι» (Ευριπίδης, Ιππόλυτος, στ. 436). Κι αυτό πρέπει να ισχύει πρωτίστως για τους μεγαλύτερους, ιδίως για τους ιθύνοντες.

 

Ο Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής

Καθηγητής Δημήτριος Κ. Μαυροσκούφης

 

Παιχνίδια εκατομμυρίων με τη στέγαση των προσφύγων

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Το 2020 ήταν το έτος που η κυβέρνηση «θα έβαζε σε τάξη τις ΜΚΟ». Τελικά, διέθεσε με αμφιλεγόμενους τρόπους εκατομμύρια ευρώ, ακόμη και σε ορισμένες που δεν πληρούσαν τα κριτήρια που η ίδια έθεσε.

https://wearesolomon.com/mag/on-the-move-el/paixnidia-ekatomyrion-me-th-stagash-ton-prosfygon/?lang=el&fbclid=IwAR1scaKKdg4RwdAcWNhQkyx_j_RC780Y22qgToHF_1TbfthstVtOxg77uGg

Εικονογράφηση: Φάνης Κόλλιας, Επιμέλεια: Ηλιάνα Παπαγγελή

«Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω, άτομα που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες δεν ζητούν ελεημοσύνη: ζητούν ένα σκαλοπάτι για να πατήσουν και να κτίσουν ένα μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειές τους».

 

Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από την ιστοσελίδα της Hopeland, μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) που ιδρύθηκε «επιδιώκοντας να παράσχει κοινωνική μέριμνα και προστασία σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες».

 

«Hopeland», αναφέρεται στην ίδια ιστοσελίδα, «σημαίνει 10 ελπίδες, τα δέκα πράγματα που ελπίζει κάθε άνθρωπος που βρίσκεται σε ευάλωτη θέση», όπως «ειρήνη», «κάλυψη των βιοτικών αναγκών» και «επικοινωνία με αγαπημένα πρόσωπα», φτάνοντας έως το «σκαλοπάτι για να κτίσουν ένα μέλλον».

 

Πέρα από τις δέκα ελπίδες, στην ιστοσελίδα της Hopeland αναφέρονται και άλλα στοιχεία: οι δράσεις της για τον κορονοϊό (ενημέρωση ωφελουμένων στις γλώσσες τους, διάθεση αντισηπτικού), η συνεργασία με την ΑΜΚΕ ΜΕΡΙΜΝΑ (για την επιμόρφωση των εργαζομένων της), το Καταστατικό, το Οργανόγραμμα, και ο Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας που οφείλουν να τηρούν οι εργαζόμενοι και εθελοντές της.

 

Σε κάποιον που επισκέπτεται σήμερα την ιστοσελίδα της Hopeland φαίνεται να υπάρχει μια αίσθηση εξωστρέφειας προς το κοινό. Όμως, τα πράγματα για τη μέχρι πρότινος άγνωστη ΜΚΟ, που αναμένεται να λάβει περισσότερα από 5,4 εκατ. ευρώ από το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου φέτος, δεν ήταν πάντα έτσι.

 

Μια άγνωστη ΜΚΟ με μηδενικό κύκλο εργασιών

 

Για την ακρίβεια, μέχρι και πριν από λίγο καιρό, η Hopeland δεν είχε καν ιστοσελίδα. Να τι εμφανιζόταν στην οθόνη του υπολογιστή μας τον περασμένο Οκτώβριο, όταν πληκτρολογούσαμε την ίδια ηλεκτρονική διεύθυνση.

 

Η αναφορά στον Οκτώβριο του 2020 δεν είναι τυχαία: πρόκειται για το διάστημα, κατά το οποίο η κυβέρνηση ανέθεσε στην έως τότε άγνωστη ΜΚΟ, και δίχως καμία προϋπηρεσία στο χώρο του προσφυγικού, τη στέγαση περίπου 1.000 προσφύγων και αιτούντων άσυλο μέσω του προγράμματος ESTIA II.

 

Τι διέθετε τότε η Hopeland; Η απάντηση είναι μόνο μια σελίδα στο Facebook, η οποία όμως είχε δημιουργηθεί μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα, στις 13 Οκτωβρίου, και ως εκ τούτου είχε likes που κυριολεκτικά μπορούσαν να μετρηθούν στα δάχτυλα των χεριών.

 

Στη σελίδα δεν αναγραφόταν κάποια διεύθυνση, παρά μόνο ένας σταθερός αριθμός τηλεφώνου Αττικής και ένα email. Όταν βάλαμε τον τηλεφωνικό αριθμό σε μια πλατφόρμα αναζήτησης, εμφανιζόταν να ανήκει σε ένα γραφείο τελετών στο Ψυχικό. Και όταν καλέσαμε επανειλημμένα τον αριθμό, σε μια προσπάθεια να έρθουμε σε επαφή με τη διοίκηση της ΜΚΟ στα πλαίσια του ρεπορτάζ, δεν απάντησε ποτέ κανείς.

 

Δοκιμάσαμε το email, επικοινωνώντας κάποιες φορές σε αυτό και ζητώντας να μας υποδείξουν κάποιον τρόπο επικοινωνίας, αλλά και πάλι δίχως επιτυχία.

 

Γιατί όμως μας ενδιαφέρει η Hopeland τόσο, ώστε να αναζητούμε επίμονα τρόπους επικοινωνίας μαζί της τον Οκτώβριο του 2020 και να δημοσιεύουμε ένα ρεπορτάζ για αυτήν τρεις μήνες αργότερα;

 

Θα μπορούσε να απαντήσει κανείς πως το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον εκκινεί πρώτα απ’ όλα από τη διαπίστωση, πως μια κατά τα προηγούμενα χρόνια άγνωστη, και δίχως κανένα απολύτως έργο ΜΚΟ, επιλέγεται από την ελληνική κυβέρνηση που κατά τα άλλα είναι γνωστή για την επικριτική στάση της απέναντι στις ΜΚΟ, ώστε να συμβληθεί μαζί της.

 

Θα μπορούσαμε επίσης να υποστηρίξουμε πως το ενδιαφέρον αυξάνεται, εάν αναλογιστεί κανείς πως η Hopeland, που σύμφωνα με τα οικονομικά της στοιχεία το 2019 είχε μηδενικό κύκλο εργασιών και 497,60 ευρώ ταμειακά διαθέσιμα, αναμένεται να λάβει μέσω της σύμβασής της με το ελληνικό κράτος συνολικά τουλάχιστον 6,5 εκατ. ευρώ μέσα σε δύο χρόνια.

 

Ακόμη περισσότερο, όμως, η περίπτωση της Hopeland αποτελεί το ιδανικό παράδειγμα προκειμένου να αναδειχθεί ένα κομβικό ζήτημα που διαπερνά την έως τώρα διαχείριση του προσφυγικού από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο που βρίσκεται στην εξουσία.

 

Κι αυτό γιατί προσφέρει τη δυνατότητα να καταδειχθεί πως, παρά τις συχνές εξαγγελίες για επιβολή «ελέγχου» στις «κακές» ΜΚΟ από την ελληνική κυβέρνηση, η πραγματικότητα είναι πως το ίδιο το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου αναθέτει συμβάσεις εκατομμυρίων σε αμφιλεγόμενες ΜΚΟ, ενίοτε μάλιστα παρακάμπτοντας τις προϋποθέσεις που το ίδιο έχει θέσει.

 

Σε συνδυασμό με τον έλεγχο του προγράμματος ESTIA II από το ίδιο και όχι την Ύπατη Αρμοστεία από τη νέα χρόνια, και την έγκριση χρηματοδότησης ύψους 125 εκατ. ευρώ γι’ αυτό από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δημιουργείται μια συνθήκη που πιθανόν οδηγεί σε συνειρμούς ότι πραγματικός σκοπός δεν είναι όντως ο «έλεγχος» των ΜΚΟ, αλλά η διαμόρφωση του πεδίου ώστε να δημιουργηθεί χώρος δραστηριοποίησης για άλλες οργανώσεις.

Η Hopeland ιδρύεται και υπογράφει σύμβαση

 

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

 

Το πρόγραμμα ESTIA (αρχικά ESTIA, ESTIA II το διάστημα Ιούλιος-Δεκέμβριος 2020, ESTIA 2021 πλέον) είναι το πρόγραμμα παροχής στέγασης σε αναγνωρισμένους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο σε διαμερίσματα ή κτίρια (συνήθως ξενοδοχεία) σε αστικά κέντρα της Ελλάδας.

 

Η πρώτη πρόσκληση προς οργανώσεις που ενδιαφέρονταν να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ESTIA II, με εξάμηνη διάρκεια (Ιούλιος-Δεκέμβριος 2020), πραγματοποιήθηκε στις 17 Ιουνίου 2020.

 

Όπως όμως γράφει η Καθημερινή, στη συνέχεια η πρόσκληση τροποποιήθηκε δύο φορές, με αποτέλεσμα «ενώ αρχικά απαιτούνταν πλήθος δικαιολογητικών, στην τελική μορφή της η προκήρυξη στις 15 Σεπτεμβρίου να ζητεί απλώς από τις ΜΚΟ που θα συμμετέχουν να έχουν καταθέσει αίτηση εγγραφής» στο μητρώο ΜΚΟ που έχει δημιουργήσει το υπουργείο.

 

Μια βδομάδα μετά την τελική μορφή της προκήρυξης, στις 22 Σεπτεμβρίου, ιδρύεται η Hopeland.

 

Αλλά η Hopeland δεν ιδρύεται εκ του μηδενός, ως νέα ΜΚΟ, γεγονός που όπως θα δούμε στη συνέχεια έχει ιδιαίτερη σημασία. Δημιουργείται μέσω μεταβίβασης μιας ανενεργής για χρόνια ΜΚΟ, η οποία ανήκε σε δημοτική παράταξη συνδεδεμένη με τη Νέα Δημοκρατία, και στην οποία συμμετείχε στέλεχος που είχε διατελέσει σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδας, Αντώνη Σαμαρά.

 

Μια βδομάδα μετά την ίδρυσή της, στις 29 Σεπτεμβρίου, η Hopeland υποβάλλει αίτηση για συμμετοχή στο πρόγραμμα ESTIA II. Και η αίτηση της γίνεται δεκτή.

Η Hopeland αναλαμβάνει τη στέγαση 1.002 προσφύγων και αιτούντων άσυλο στην Αττική και τη Στερεά Ελλάδα, από τα μέσα Οκτωβρίου έως και το τέλος του έτους. Η συνολική αμοιβή της για αυτούς τους δυόμιση μήνες ξεπερνά το 1,1 εκατ. ευρώ.

 

Δύο εταίροι χωρίς πρότερη εμπειρία

 

Από όταν πραγματοποιήθηκε η μεταβίβαση της Hopeland, στο τιμόνι της οργάνωσης βρίσκονται δύο εταίροι.

 

Πρόκειται για την Κατερίνα Ρούκα, η οποία είναι και η διαχειρίστρια και νόμιμη εκπρόσωπος, και τον Γιώργο Πουλαδάκη. Ο κος. Πουλαδάκης συμμετέχει κατά ποσοστό 90% και η κα. Ρούκα κατά 10%. Το αρχικό κεφάλαιο ανέρχεται στα 5.000 ευρώ.

 

Ποια είναι η σχέση των δύο εταίρων με την προσφορά υπηρεσιών σε προσφυγικούς πληθυσμούς στην Ελλάδα;

 

Από σχετικό δημοσίευμα της Εφημερίδας των Συντακτών γνωρίζουμε πως η κα. Ρούκα είχε απασχοληθεί επαγγελματικά στον χώρο των καλλυντικών στη Θεσσαλονίκη.

 

Από σχετική τοποθέτηση του βουλευτή του Κινήματος Αλλαγής, Γιώργου Καμίνη, που τους τελευταίους μήνες έχει καταθέσει σειρά επίκαιρων ερωτήσεων στη Βουλή σχετικά με την επιλογή, τους όρους με τους οποίους αυτή έλαβε χώρα, και την καταλληλότητα της Hopeland για το συγκεκριμένο πρόγραμμα, γνωρίζουμε πως ο κος. Πουλαδάκης είναι οδηγός στην υπηρεσία καθαριότητας του Δήμου Αμαρουσίου.

 

Συνεπώς, όπως προκύπτει πρόκειται για δύο άτομα που εμφανίζονται να μην έχουν παρουσία στον ανθρωπιστικό τομέα, προτού δημιουργήσουν μια ΜΚΟ που στη συνέχεια διεκδίκησε και κέρδισε μια σύμβαση εκατομμυρίων ευρώ.

 

Η θέση αυτή υποστηρίζεται από τον πρώην ιδιοκτήτη της ΜΚΟ, Αλέξανδρο Αρβανιτάκη. Θέλοντας να διαχωρίσει τη θέση του από τους σημερινούς εταίρους, σε εξώδικό του στον Γιώργο Καμίνη, ο κος. Αρβανιτάκης δήλωσε πως το καλοκαίρι του 2020, όταν ήθελε να λύσει τη ΜΚΟ για να μην επιβαρύνεται οικονομικά, ένας φίλος του τον ενημέρωσε ότι «ο λογιστής του αναζητούσε, για λογαριασμό πελάτη του, μια εν λειτουργία Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία για να να συμμετάσχουν σε προγράμματα ΕΣΠΑ όπου συχνά οι δικαιούχοι οφείλουν να έχουν λειτουργία ετών για να μπορέσουν να συμμετάσχουν».

 

Όπου «προγράμματα ΕΣΠΑ», τελικώς, φαίνεται πως είναι το πρόγραμμα ESTIA για τη στέγαση προσφύγων. Στο άκρως κομβικό ζήτημα της προϋπηρεσίας ετών θα σταθούμε στη συνέχεια.

 

Βιαστικές συνεντεύξεις και διαμερίσματα Airbnb

 

Τον Οκτώβριο, λοιπόν, η Hopeland αναλαμβάνει τη στέγαση 1.002 προσφύγων. Αλλά η νεοσύστατη ΜΚΟ έρχεται, τότε, αντιμέτωπη με την διεκπεραίωση του σημαντικού όγκου του έργου που έχει αναλάβει.

 

Γιατί μπορεί οι διαδοχικές τροποποιήσεις στους κανονισμούς από το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, ώστε αντί για πληθώρα εγγράφων και πιστοποιητικών να απαιτείται απλώς μια αίτηση εγγραφής στο Μητρώο να έδωσε σε οργανώσεις δίχως προηγούμενη εμπειρία τη δυνατότητα να υποβάλλουν αίτηση συμμετοχής στο πρόγραμμα, αλλά για να υλοποιηθούν οι απαιτήσεις του προγράμματος χρειάζεται σχεδιασμός, τεχνογνωσία, και το κυριότερο: ανθρώπινο δυναμικό.

 

Έτσι, εκείνο το διάστημα η Hopeland πραγματοποιεί στα Πατήσια συνεχείς συνεντεύξεις εργασίας με διερμηνείς και κοινωνικούς λειτουργούς. Κι όταν εκείνοι θέτουν το ερώτημα του πότε θα πρέπει να ξεκινήσουν δουλειά εάν δεχτούν τη θέση, λένε στο Solomon πηγές που ήταν παρούσες, η απάντηση είναι πολύ άμεσα: την επόμενη εργάσιμη.

 

Για το κομμάτι της τεχνογνωσίας, αποφασίζεται η συνεργασία με τη ΜΚΟ ΜΕΡΙΜΝΑ για την επιμόρφωση του προσωπικού. Πού θα στεγαστούν, όμως, οι 1.002 ωφελούμενοι;

 

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως πρόκειται αφενός για ολόκληρα κτίρια, τα οποία συμμετείχαν και προηγουμένως στο πρόγραμμα στέγασης του Διεθνούς Οργανισμούς Μετανάστευσης (ΔΟΜ), αλλά και πως σε αρκετές περιπτώσεις σε διαμερίσματα, τα οποία είχαν ανακαινιστεί για να προσφέρονται σε βραχυχρόνιες ενοικιάσεις (Airbnb), κι έμειναν αναξιοποίητα λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

 

Αυτές τις πληροφορίες επιβεβαιώνουν και οι φωτογραφίες που έχουν αναρτηθεί στον λογαριασμό της Hopeland στο Instagram έκτοτε. Τα διαμερίσματα που εμφανίζονται σε αυτές έχουν σαφώς διαφορετική διαρρύθμιση από την πλειοψηφία των διαμερισμάτων στέγασης προσφύγων μέσω του προγράμματος ESTIA, που έχουμε επισκεφθεί τα τελευταία χρόνια, με την επίπλωση να παραπέμπει πράγματι σε διαμερίσματα βραχυχρόνιας μίσθωσης.

Πληρώθηκε η Hopeland χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις;

Η σύμβαση που υπέγραψε η Hopeland με την ελληνική κυβέρνηση για τη στέγαση προσφύγων και αιτούντων άσυλο τους δυόμιση τελευταίους μήνες του 2020 περιλάμβανε την αυτόματη ανανέωση της, στο τέλος του έτους, και για το 2021.

Για το 2021, η Hopeland αναμένεται να εισπράξει 5.394.517€. Έχει ήδη λάβει όμως τη μισή της αμοιβή για το 2020. Στις 16 Δεκεμβρίου 2020 στο λογαριασμό της Hopeland μεταφέρθηκαν 568.612,05 ευρώ.

 

Ένα από τα σημεία στα οποία ο κος. Καμίνης έχει σταθεί στις ερωτήσεις του προς τον υπουργό Μετανάστευσης και Ασύλου, Νότη Μηταράκη, είναι ότι ενώ απαραίτητη προϋπόθεση για να εισπράξει μια οργάνωση αμοιβή είναι να έχει ολοκληρωθεί η εγγραφή της στο Μητρώο ΜΚΟ, η Hopeland εμφανίζεται να έχει λάβει την προαναφερθείσα αμοιβή ενώ βρισκόταν ακόμη σε στάδιο αναμονής της έγκρισής της, σύμφωνα με όσα ανέφερε και η ίδια στην ιστοσελίδα της.

 

Σε σχετική ερώτηση του κου. Καμίνη, ο κος. Μηταράκης δεν απάντησε πότε ακριβώς πραγματοποιήθηκε η εγγραφή της Hopeland στο Μητρώο ΜΚΟ. Το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου δεν απάντησε και στη δική μας σχετική ερώτηση.

 

Οι ερωτήσεις μας στη Hopeland

 

Ωστόσο, στην ενότητα όπου εμφανίζονται οι δεσμεύσεις της Hopeland, σημειώνεται πως «η συνέπεια, η διαφάνεια και η αποτελεσματικότητα είναι οι κύριοι άξονες της λειτουργίας της».

 

Και στον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας πως λειτουργεί «με ευθύνη, εντιμότητα και διαφάνεια και είναι έτοιμη να λογοδοτήσει στο κράτος, το κοινό, τους δωρητές/χορηγούς, συνεργάτες, εξυπηρετούμενους, κ.α».

 

Σε αυτό το πλαίσιο, κι ευελπιστώντας πως η διάθεση λογοδοσίας αφορά και τους δημοσιογράφους, επικοινωνήσαμε με τη Hopeland προκειμένου να θέσουμε ορισμένα ερωτήματα στη διάθεσή της.

 

Συγκεκριμένα, ζητήσαμε να πληροφορηθούμε ως προς τα εξής:

Η Hopeland δεν απάντησε στις ερωτήσεις μας εντός της προθεσμίας. Ωστόσο, δύο ημέρες μετά ορίστηκε ένα ραντεβού με τον διευθυντή της οργάνωσης, Νικόλαο Βλάχο.

 

Ποιες απαντήσεις λάβαμε από τη Hopeland

Τα γραφεία της Hopeland στα Πατήσια δεν θυμίζουν τα γραφεία των περισσότερων οργανώσεων που έχουμε επισκεφθεί.

 

Μπαίνοντας στο χώρο όπου βρίσκεται η υποδοχή δεν συναντάς τις αφίσες, τις ζωγραφιές και τα κάδρα με τα οποία συνήθως διακοσμούν τους τοίχους τους οι οργανώσεις ― οι τοίχοι είναι άδειοι. Αντίστοιχα, δεν αντικρίζεις τη βαβούρα που δημιουργείται από τη συνύπαρξη εργαζομένων κι ωφελουμένων που περιμένουν τα ραντεβού τους ― την ημέρα της επίσκεψής μας, στο χώρο βρίσκεται μόνο μια γραμματέας και ο διευθυντής της οργάνωσης.

 

Αυτο εξηγείται και από το ότι η οργάνωση, όπως μας λέει ο Νικόλαος Βλάχος όταν ξεκινά η συνέντευξή μας, δεν συμμετέχει σε κάποιο άλλο πρόγραμμα πέραν του ESTIA. Κατά τη συνάντησή μας με τον κο. Βλάχο μπορέσαμε να πάρουμε ορισμένες απαντήσεις.

 

Με βάση αυτές, η Hopeland απασχολεί σήμερα περίπου 50 εργαζόμενους, κυρίως κοινωνικούς λειτουργούς, νομικούς και διερμηνείς. Δεν διαθέτει μεμονωμένα διαμερίσματα, αλλά 103 διαμερίσματα σε συνολικά 12 κτίρια. Κάποια κτίρια έχουν πέντε, άλλα έξι, και το κτίριο με τα περισσότερα έχει 16 διαμερίσματα. Τα έντεκα κτίρια βρίσκονται στην Αττική (Πατήσια, Αττική, Ρέντη, Μεταμόρφωση, Καλλιθέα) και το δωδέκατο στην Αυλίδα.

 

Ο κος Βλάχος επιβεβαίωσε πως πρόκειται για διαμερίσματα Airbnb που «είχαν μείνει ορφανά, βρήκαμε τους ιδιοκτήτες, και τα κλείσαμε».

 

Στην ερώτησή μας για το πώς κατάφεραν να έρθουν σε συμφωνία με τους ιδιοκτήτες όλου του κτιρίου, μας διευκρίνισε πως σε ορισμένα κτίρια υπάρχουν και άλλοι ένοικοι, ενώ άλλα έχουν ενοικιαστεί στο σύνολό τους από τη Hopeland. Όπως μας είπε, η Hopeland έχει συνάψει μισθωτήρια για όλα τα κτίρια που αξιοποιεί με την ίδια εταιρεία διαχείρισης ακινήτων.

 

Η προνομιακή εγγραφή της Hopeland στο Μητρώο

 

Όπως έχουμε γράψει σε παλαιότερο ρεπορτάζ, τα χρόνια πριν βρεθεί στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία είχε θέσει στο στόχαστρό της τις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται γύρω από το προσφυγικό.

 

Τα στελέχη της άφηναν υπόνοιες για τον ρόλο τους, αποδίδοντάς τους κατασπατάληση χρημάτων και χειραγώγηση των προσφύγων, ενώ υπόσχονταν ότι, άπαξ και γίνονταν κυβέρνηση, «θα επιβαλλόταν επιτέλους έλεγχος». Κάπως έτσι, και παρότι υπήρχε ήδη σχετικό Μητρώο από τη προηγούμενη κυβέρνηση, προανήγγειλαν τη δημιουργία Μητρώου ΜΚΟ, η οποία και πραγματοποιήθηκε μέσω τροπολογίας στις 5 Φεβρουαρίου 2020.

 

Αλλά για πολλούς μήνες το Μητρώο παρέμενε μια εξαγγελία. Να τι υπήρχε, για παράδειγμα, μέχρι πρόσφατα στην ιστοσελίδα όπου θα έπρεπε να εμφανίζονται οι καταχωρημένες ΜΚΟ.

Αυτό οφείλεται και στο ότι, όπως είχαμε γράψει τον Μάρτιο του 2020, παρά τη σπουδή με την οποία η κυβέρνηση αναφερόταν στο Μητρώο, στο τμήμα του υπουργείου που ήταν αρμόδιο για τον έλεγχο των ΜΚΟ απασχολούνταν μόλις… ένας εργαζόμενος. Ρωτήσαμε το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου πόσα άτομα απασχολούνται σε αυτό σήμερα.

 

Το Υπουργείο δεν απάντησε στις ερωτήσεις μας.

 

Στις αρχές του νέου έτους, η κυβέρνηση ανακοίνωσε μια λίστα με τις πρώτες ΜΚΟ που είχαν εγγραφεί στο Μητρώο. Στην κορυφή της λίστας και τη δεύτερη θέση, ανάμεσα σε οργανώσεις με κατά βάση πολύχρονη παρουσία στον ανθρωπιστικό τομέα, βρίσκεται η Hopeland.

 

Το γεγονός πως η άγνωστη μέχρι πρότινος Hopeland είναι η δεύτερη ΜΚΟ, της οποίας η εγγραφή εμφανίζεται να έχει ολοκληρωθεί αποκτά ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, εάν λάβει κανείς υπόψιν πως, σε σχετική ερώτηση του βουλευτή κου. Καμίνη, ο κος. Μηταράκης απάντησε πως «έως σήμερα εκατόν οκτώ (108) ΜΚΟ έχουν υποβάλει αίτηση και βρίσκονται στο στάδιο εγγραφής Α ́ φάσης ενώ ογδόντα οκτώ (88) ΜΚΟ βρίσκονται στο στάδιο εγγραφής Β ́ φάσης».

Τουλάχιστον ακόμη 196 ΜΚΟ, δηλαδή, έχουν καταθέσει σχετική αίτηση και αναμένουν την εγγραφή τους, είτε στο πρώτο είτε στο δεύτερο στάδιο της διαδικασίας. Αλλά, στο σύνολο των εκατοντάδων ΜΚΟ που απασχολούνται στο προσφυγικό σε όλη την Ελλάδα, η άγνωστη Hopeland που δεν είχε καμία σχετική προϋπηρεσία στον κλάδο, καταγράφηκε δεύτερη.

Ζητώντας από τον κο. Βλάχο να μας δώσει τη δική του ερμηνεία ως προς το πώς αυτό μπορεί να κατέστη δυνατό, εκείνος αρχικά υποστήριξε πως η ολοκλήρωση της εγγραφής των άλλων ΜΚΟ πιθανόν να μην έχει πραγματοποιηθεί γιατί δεν έχουν υποβάλλει όλα τα έγγραφα που θα έπρεπε. Δεν φαντάζει πολύ πιθανό, ωστόσο, οργανώσεις με χρόνια ή δεκαετίες στο χώρο να μην μπόρεσαν να καταθέσουν τις αιτήσεις όπως θα έπρεπε, τη στιγμή που το κατάφερε μια νεοσύστατη ΜΚΟ.

Στη συνέχεια, ισχυρίστηκε πως δεν είχαν εγγραφεί δεύτεροι, όπως αναφέραμε, αλλά πως το έγγραφο που είχαν λάβει εκείνοι από το υπουργείο ανέφερε τον αριθμό 167. Αυτό όμως δεν μπορεί να έχει συμβεί, καθώς έως και σήμερα δεν έχουν εγγραφεί στο Μητρώο τόσες οργανώσεις.

Αυτό που μπορεί να έχει συμβεί, με βάση τη δική του δήλωση και τον αριθμό των ΜΚΟ που αναμένουν την εγγραφή τους σύμφωνα με τον υπουργό, είναι η Hopeland να είναι η 167η που έκανε αίτημα για εγγραφή στο Μητρώο. Και να έλαβε τον σχετικό αριθμό πρωτοκόλλου.

Σε αυτή τη περίπτωση η εγγραφή της κατά προτεραιότητα, υπερπηδώντας περισσότερες από 150 ΜΚΟ παρουσιάζει άλλο ενδιαφέρον. Αφού ολοκληρώθηκε η συνάντησή μας, ο κος. Βλάχος πήγε στο γραφείο του για να δει την ακριβή ημερομηνία κατά την οποία η Hopeland εγγράφηκε στο Μητρώο ΜΚΟ.

Η εγγραφή πραγματοποιήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου. Η πληρωμή της οργάνωσης είχε γίνει μια μέρα νωρίτερα, στις 16 Δεκεμβρίου, πρακτικά δηλαδή πριν η Hopeland εγγραφεί στο Μητρώο ΜΚΟ.

Το υπουργείο όφειλε να ελέγξει

Ρωτήσαμε το υπουργείο με ποια κριτήρια αποφασίστηκε η εγγραφή ποιων ΜΚΟ θα πραγματοποιηθεί πρώτη. Το υπουργείο δεν απάντησε στις ερωτήσεις μας.

Υπάρχει όμως κάτι σημαντικότερο. Προκειμένου να υποβάλλει αίτηση εγγραφής στο Μητρώο ΜΚΟ (και άρα να μπορεί να συμμετάσχει στο πρόγραμμα ESTIA) μια οργάνωση, πρέπει να πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις.

Μια εξ αυτών είναι η προϋπηρεσία. Μαζί με την αίτηση εγγραφής, οι ενδιαφερόμενες ΜΚΟ πρέπει να καταθέσουν:

1. Απολογισμό έργου δύο προηγούμενων ετών 

2. Στοιχεία ισολογισμού δύο προηγούμενων ετών 

3. Ετήσιες εκθέσεις απολογισμού δράσεων δύο προηγούμενων ετών.

Όπως είδαμε, η Hopeland ήταν πρακτικά ανενεργή τα προηγούμενα χρόνια. Ως οντότητα υπήρχε, μεν, αλλά αφενός το 2019 ο κύκλος εργασιών της ήταν μηδενικός, αφετέρου, και σημαντικότερα, οι μέχρι πρότινος δράσεις της αφορούσαν έναν τελείως διαφορετικό τομέα, δίχως να υπάρχει καμία σχέση με τον τομέα της διαχείρισης προσφύγων στην Ελλάδα.

Οι απαντήσεις που δεν λάβαμε

Είδαμε νωρίτερα τα σημεία στα οποία λάβαμε απαντήσεις από τον κο Βλάχο. Υπάρχουν ορισμένα εξίσου σημαντικά σημεία, όμως, στα οποία δεν μπορέσαμε να λάβουμε ικανοποιητικές απαντήσεις.

Ως προς τους εταίρους της ΜΚΟ, ο κος. Βλάχος στην αρχή της συνέντευξής μας ανέφερε πως δεν έχουν ουσιαστική εμπλοκή και μέσω πληρεξουσίου που του έχει γίνει «τρέχει» ουσιαστικά εκείνος την οργάνωση. Στη συνέχεια υποστήριξε πως η κα Ρούκα έχει άμεση εμπλοκή καθημερινά, και πως τον ίδιο τον ενέπνευσε το όραμά της για να ενταχθεί στην οργάνωση. Ως προς τον κο. Πουλαδάκη (που σημειώνεται πως κατέχει το 90% της ΜΚΟ), υποστήριξε πως «τον έχει δει δυο-τρεις φορές».

Δεν μπορέσαμε να λάβουμε μια πειστική εξήγηση, ως προς το γιατί δύο ιδιώτες που κατά τα φαινόμενα δεν είχαν καμία παρουσία στο χώρο του προσφυγικού αποφάσισαν να αποκτήσουν μια ΜΚΟ που δραστηριοποιούνταν σε τελείως άλλο τομέα, να αλλάξουν πλήρως το αντικείμενό της, να διεκδικήσουν και να κερδίσουν συμμετοχή στο πρόγραμμα ESTIA, και να μην ασχολούνται ιδιαίτερα με τη ΜΚΟ.

Ο κος. Βλάχος υποστήριξε πως και κατά το 2018 και το 2019 η οργάνωση «είχε να κάνει με πρόσφυγες, με εκπαίδευση» και «έκανε εθελοντισμούς» γύρω από αυτά τα ζητήματα επειδή δεν είχε λεφτά. Οπότε, κάποια στιγμή οι άνθρωποί της είπαν «προσφέρουμε που προσφέρουμε», και δημιούργησαν την οργάνωση που διεκδίκησε το πρόγραμμα ESTIA.

Ως προς αυτό, αφενός, η δραστηριοποίηση σε ζητήματα προσφύγων κατά τα προηγούμενα χρόνια δεν προκύπτει από πουθενά. Αφετέρου και σημαντικότερα, όμως, επισημάναμε στον κο Βλάχο πως και οι απόψεις των ανθρώπων που βρίσκονταν στην ΜΚΟ τότε δεν περιλάμβαναν ακριβώς ανησυχίες για τους πρόσφυγες, καθώς και ο κος. Αρβανιτάκης έχει σταθεί επικριτικός απέναντι στο πρόγραμμα ESTIA.

«Γι’ αυτό και μεταβιβάστηκε η ΜΚΟ», είπε ο κος. Βλάχος. Ο κος. Βλάχος δήλωσε πως δεν γνωρίζει επακριβώς όσα έγιναν πριν αναλάβει ο ίδιος τα καθήκοντά του ως διευθυντής της οργάνωσης.

Γιατί όχι καινούρια ΜΚΟ;

Οι δύο εταίροι της Hopeland θα μπορούσαν να είχαν δημιουργήσει μια ΜΚΟ από το μηδέν. Αλλά σε αυτή τη περίπτωση, παραδέχθηκε ο κος. Βλάχος, δεν θα πληρούσαν την προϋπόθεση των δύο χρόνων προϋπηρεσίας προκειμένου να εγγραφούν στο Μητρώο ΜΚΟ του υπουργείου.

Έτσι, η απόκτηση του ΑΦΜ μιας ΜΚΟ άσχετης με το αντικείμενο επέτρεψε στους εταίρους της Hopeland να αποκτήσουν στα χαρτιά την απαιτούμενη προϋπηρεσία των δύο χρόνων. Εάν ίδρυαν μια ΜΚΟ από την αρχή, και δεν εγγράφονταν στο Μητρώο, δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα ESTIA, το οποίο όπως είδαμε είναι και το μόνο πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχουν.

Μέσα από αυτό το τέχνασμα, θα μπορούσε να πει κανείς πως η Hopeland ξεγέλασε τον έλεγχο. Αποτελούσε όμως υποχρέωση του υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου να ελέγξει τα πραγματικά, από τα φαινομενικά προσόντα, με μεγαλύτερη ακρίβεια.

Στον καθορισμό λειτουργίας του Μητρώου ΜΚΟ που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 14 Απριλίου 2020 αναφέρεται σαφώς πως «ο Ειδικός Γραμματέας Συντονισμού Εμπλεκομένων Φορέων του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου καλείται να επαληθεύσει τα στοιχεία που οι ενδιαφερόμενες για εγγραφή στο Μητρώο ΜΚΟ φέρνουν» και «διατηρεί σε κάθε περίπτωση το δικαίωμα επαλήθευσης των υποβληθέντων στοιχείων με όλες τις αρμόδιες κρατικές αρχές καθώς και το δικαίωμα, κατά τη συνεκτίμηση όλων των ανωτέρω σε συνδυασμό με στοιχεία που αφορούν τη δράση των υπό ένταξη φορέων και κατά την διακριτική του ευχέρεια, να απορρίψει την αίτηση εγγραφής του φορέα». (η έμφαση δική μας)

Οι παρατυπίες από πλευράς υπουργείου

Η Hopeland δεν είναι η μόνη ΜΚΟ που το υπουργείο δεν έλεγξε όσο ενδελεχώς, ίσως, θα έπρεπε. Από απάντηση του υπουργού στον κο. Καμίνη στις 9 Νοεμβρίου 2020, προκύπτει ως προς την συμμετοχή οργανώσεων στο πρόγραμμα ESTIA II πως «όλες οι αιτήσεις έγιναν δεκτές».

Με λίγα λόγια ο υπουργός και πάλι παραδέχθηκε πως, παρά τις εξαγγελίες για ασφυκτικό έλεγχο των ΜΚΟ, ουσιαστικά έγινε δεκτή για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα όποια οργάνωση υπέβαλε αίτηση συμμετοχής. Ένας λόγος που αυτό συνέβη είναι πως, πρακτικά, το υπουργείο χρειαζόταν όλες τις οργανώσεις προκειμένου να μπορέσει να συμπληρώσει τις θέσεις στέγασης προσφύγων και αιτούντων άσυλο.

Κι αυτό γιατί ύστερα από τη μείωση κατά πολύ της προβλεπόμενης αμοιβής ανά ωφελούμενο και ημέρα, πολλές οργανώσεις αποφάσισαν να μην συμμετάσχουν στο πρόγραμμα, κρίνοντας πως δεν θα μπορούσαν να φέρουν εις πέρας τις απαιτήσεις του (καθώς πέρα από απλώς την στέγαση, χρειάζονται κοινωνικές υπηρεσίες κλπ).

Κάπως έτσι, το υπουργείο βρέθηκε ουσιαστικά να δέχεται όλες τις οργανώσεις που υπέβαλαν αίτηση συμμετοχής στο ESTIA, ακριβώς γιατί το ενδιαφέρον δεν κάλυπτε τη ζήτηση. Στη συνέχεια, όμως, αύξησε την προσφερόμενη τιμή ανά ωφελούμενο αιτούντα άσυλο και ημέρα, η οποία στην Αττική για οργανώσεις όπως η Hopeland, που στεγάζουν περισσότερους από 20 ωφελούμενους ανά δομή, ανέρχεται σε 14,75 ευρώ ανά άτομο.

Με αυτή την τιμή και για 1.002 ωφελούμενους τις 365 ημέρες του χρόνου που διανύουμε, στην Hopeland αναμένεται να διατεθούν απο το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου τουλάχιστον 5.394.517 ευρώ μέσα στο 2021.

Το ποσό αυτό αναμένεται μάλιστα να αυξηθεί μέσα στο έτος. Όπως σημείωσε κατά τη συνέντευξή μας ο κος Βλάχος, η Hopeland το επόμενο διάστημα αναμένεται να αναλάβει ακόμα τρια κτίρια με περίπου 200-300 ωφελούμενους, που μέχρι πρότινος εξυπηρετούσε άλλη ΜΚΟ που αποχωρεί από το πρόγραμμα.

------------------------------------