«Τρίτο κύμα». Πείραμα χειραγώγησης: Πως ένας απλός άνθρωπος μετατρέπεται σε Ναζί

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 https://www.proionta-tis-fisis.com/trito-kyma-peirama-heiragogisis-pos-enas-aplos-anthropos-metatrepetai-se-nazi/#.YUzdXd4Vvxc.facebook

Το Τρίτο Κύμα αποτελεί ίσως το πιο συγκλονιστικό ψυχολογικό – κοινωνικό πείραμα που διεξήχθη ποτέ. Aν και κρατήθηκε υπό άκρα μυστικότητα για χρόνια, τελικά το 1976 έγινε γνωστό μέσα από το ομώνυμο βιβλίο του Jones – εμπνευστή του πειράματος- όπου αναφερόταν σε αυτό.

 

Το βιβλίο γνώρισε τεράστια απήχηση στο αναγνωστικό κοινό και έτσι το 1981 το πείραμα μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στις κινηματογραφικές αίθουσες σημειώνοντας την ίδια επιτυχία.

 

Το πείραμα:

 

Το Τρίτο Κύμα ήρθε να θίξει το θέμα του φασισμού και την έντεχνη μεταμόρφωση μιας ελεύθερης κοινωνίας σε μια άβουλη μάζα μέσω της χειραγώγησης.

Πρόκειται για ένα μαθητικό πείραμα, που έλαβε χώρα σε ένα γυμνάσιο του Πάλο Άλτο στην Καλιφόρνια τον Απρίλιο του 1967. Εμπνευστής αυτού ήταν ο καθηγητής σύγχρονης ιστορίας Ron Jones και αφορμή στάθηκε μια ερώτηση που δέχτηκε από έναν μαθητή:

“Πώς μπορούσε ο γερμανικός λαός να επικαλείται άγνοια για τη σφαγή των Εβραίων; Πώς μπορούσαν οι κάτοικοι των πόλεων, οι ελεγκτές των τρένων, οι δάσκαλοι, οι γιατροί, να ισχυρίζονται πως δεν ήξεραν τίποτα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την ανθρώπινη σφαγή;”

 

Τότε ο Jones αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή ένα πείραμα 5 ημερών, κατά τη διάρκεια του οποίου οι μαθητές, μέσω μιας σειράς ασκήσεων πειθαρχίας και υποταγής μέσα στην τάξη, θα μπορούσαν να κατανοήσουν ορισμένα χαρακτηριστικά του ναζιστικού κινήματος και τη μετατροπή μιας ελεύθερης κοινωνίας σε φασιστικό καθεστώς.

Ακόμη, στόχος του Jones ήταν να καταδείξει ότι ο φασισμός αναδύθηκε από καθημερινούς ανθρώπους, που απλά έπεσαν θύματα χειραγώγησης.

 

Τα στάδια του πειράματος:

 

Η πρώτη μέρα

Ο Jones ξεκίνησε το μάθημα παρουσιάζοντας τα πλεονεκτήματα της πειθαρχίας και το αίσθημα ικανοποίησης και αυτοελέγχου που αυτή γεννά.

Με αυτό –το κατά άλλα θεμιτό επιχείρημα- κατάφερε να επιβάλει μια συγκεκριμένη στάση με την οποία θα έπρεπε όλοι οι μαθητές να κάθονται μέσα στην τάξη, δηλαδή τα γόνατα σε γωνία ενενήντα μοιρών με το πάτωμα και τα χέρια πιασμένα πίσω από την πλάτη.

Στην πραγματικότητα, όμως, καθοδήγησε υποσυνείδητα την τάξη σε μια στάση καθίσματος ως κώδικα συμπεριφοράς και επίδειξη υπακοής στο πρόσωπό του. Οι μαθητές γρήγορα και με ενθουσιασμό αφομοίωσαν τη νέα στάση και αυτό ενθάρρυνε τον Jones στο να επιβάλει ακόμα και άλλους κανόνες.

 

Η δεύτερη μέρα

Ο καθηγητής αναφέρθηκε στην έννοια της «κοινότητας», τονίζοντας τη δύναμη και την ηθική ικανοποίηση που αντλεί το άτομο μέσα από τη συλλογική προσπάθεια για την επίτευξη ενός στόχου. Μάλιστα, επέβαλε στην τάξη τα παρακάτω συνθήματα ενότητας: «Δύναμη μέσω της πειθαρχίας», «Δύναμη μέσω της Κοινότητας».

 

Τέλος, καθιέρωσε ένα χαιρετισμό μεταξύ των μελών της κοινότητας, ως δείγμα της κοινής τους ταυτότητας. Συγκεκριμένα, οριζόταν το δεξί χέρι να είναι υψωμένο στον ώμο με τα δάχτυλα λυγισμένα σαν κύμα.

Ο χαιρετισμός αυτός πήρε το όνομα “Τρίτο Κύμα”, από το τρίτο κύμα που φτάνει στην ακτή και είναι και το δυνατότερο. Η ονομασία προφανώς παραπέμπει συνειρμικά στο «Τρίτο Ράιχ»…

 

Η τρίτη μέρα

Ο καθηγητής πέρασε στη δράση. Πρώτα έθιξε τη σημασία της ολοκληρωτικής πίστης και αφοσίωσης κάθε μέλους στην κοινότητα όπου ανήκει και στη συνέχεια προμήθευσε με κάρτες και μαύρα περιβραχιόνια τα μέλη του κινήματος, για να τα φορούν και να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους.

 

Τέλος, ανατέθηκαν σε όλους αρμοδιότητες και ρόλοι για την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας. Ξαφνικά, όλοι – ακόμα και οι πιο παθητικοί, «αόρατοι» μέχρι τότε μαθητές – έγιναν περισσότερο συμμετοχικοί και απόκτησαν κάποια ταυτότητα μέσα από την «αγέλη».

COVID-19: Τα ψευτοδιλήμματα, η λογική, η επιστήμη, οι παραλογισμοί, οι φανατικοί και η συμμόρφωση της αγέλης 

 

Η επόμενη μέρα

Ο Jones προέβη στην τόνωση της εθνικής υπερηφάνειας των μαθητών. Tους παραπλάνησε ανακοινώνοντάς τους ότι το «Τρίτο Κύμα» δεν ήταν απλά ένα πείραμα, αλλά αποτελούσε ένα εθνικής κλίμακας πρόγραμμα μαθητών, που ήταν πρόθυμοι να αγωνιστούν για την πολιτική αλλαγή της χώρας.

 

Πρωταρχικός στόχος τους καθίστατο η αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος και έπειτα θα ακολουθούσαν μεταρρυθμίσεις σε όλους τους εθνικούς τομείς. Στα χέρια τους, λοιπόν, θα είχαν τη μοίρα ολόκληρου του έθνους.

 

Η τελευταία μέρα

Ύστερα από πιέσεις, φόβους και αντιδράσεις από το σχολικό περιβάλλον για την ακραία συμπεριφορά των μελών του Τρίτου Κύματος, ο καθηγητής αποφάσισε να δώσει τέλος στο επικίνδυνο αυτό πείραμα. Η κατάσταση είχε ξεφεύγει από τον έλεγχο.

 

Έτσι, εκείνη τη μέρα, στη συνάντηση των μελών του κινήματος στο αμφιθέατρο του σχολείου, ενώ όλοι περίμεναν να δουν την τηλεοπτική συνέντευξη του υποτιθέμενου «αρχηγού» του Κύματος, ο Jones τους αποκάλυψε τη σκληρή αλήθεια:

 

«…Δεν υπάρχει κανένας ηγέτης. Δεν υπάρχει κάτι όπως εθνικό κίνημα νεολαίας που να λέγεται Τρίτο Κύμα. Έχετε χρησιμοποιηθεί. Χειραγωγηθεί. Σπρωχτήκατε από τις επιθυμίες σας στη θέση που βρίσκεστε τώρα.

 

Δεν είστε καλύτεροι ή χειρότεροι από τους Γερμανούς Ναζί που έχουμε μελετήσει. Σκεφτήκατε ότι ήσασταν οι εκλεκτοί. […] Ανταλλάξατε την ελευθερία σας για την άνεση της πειθαρχίας και της ανωτερότητας […] Επιτρέψτε μου να σας παρουσιάσω το μέλλον σας».

 

Είπε και τους παρουσίασε ένα φιλμ με σκηνές από τη Ναζιστική Γερμανία και εικόνες από το Τρίτο Ράιχ. Η αντίδραση των μαθητών ήταν η αναμενόμενη. Άλλοι φώναξαν και άλλοι αποχώρησαν από την αίθουσα απογοητευμένοι. Το Τρίτο Κύμα ήταν πια παρελθόν.

 

Ξεπουλώντας την ελευθερία για ασφάλεια, χάνεις και τα δύο

 

Τα ψυχολογικά εργαλεία της χειραγώγησης:

Η χειραγώγηση αποτελεί στρατηγική πειθούς και ετεροκαθορισμού, ένα παιχνίδι μυαλού που καλείται ο “ισχυρός” να παίξει, για να ασκήσει τον απόλυτο έλεγχο των κινήσεων και της σκέψης των υποψήφιων θυμάτων του.

 

Το φαινόμενο μπορεί να “ευδοκιμήσει” σε οποιαδήποτε κοινωνία, εποχή και κοινωνικό πλαίσιο, από τα ΜΜΕ, το εκάστοτε πολιτικό καθεστώς μέχρι τα γήπεδα και τους θρησκευτικούς κόλπους.

 

Στόχος; Η εξυπηρέτηση των ιδιοτελών σκοπών του θύτη. Αποτέλεσμα; Τα άτομα παθητικοποιούνται, γίνονται υποχείρια και αποκτούν αγελαία νοοτροπία, καθώς καταργείται η ατομική τους βούληση. Μοιραία πέφτουν θύματα του κομφορμισμού και ασυνείδητα μετατρέπονται σε πνευματικά μονομερείς φιγούρες.

 

Συγκλονίζει ο καθηγητής Γ. Κασιμάτης: ΜΜΕ και τρομοκράτηση έχουν προβατοποιήσει τον λαό. Διαπράττεται έγκλημα κατά της ανθρωπότητας 

 

“Χρησιμοποιώ το συναίσθημα για τους πολλούς και κρατώ τη λογική για τους λίγους.” Αδόλφος Χίτλερ

 

Το Τρίτο Κύμα κατέδειξε ορισμένους αξιοσημείωτους μηχανισμούς χειραγώγησης που στοχεύουν κυρίως στο θυμικό του ανθρώπου:

 

• Ισχυρό όπλο της ποδηγέτησης των μαζών αποτελεί η επίκληση στο συναίσθημα.
• Ο «καθοδηγητής» προσφέρει την ψευδαίσθηση της υπεροχής της συγκεκριμένης ομάδας, ως μια ελίτ που αγωνίζεται για τα ιδανικά, όπως είναι η πατρίδα, η θρησκεία και η ελευθερία. (Σ.Σ. Ή ψεκασμένοι-αψέκαστοι, ή εμβολιασμένοι, ανεμβολίαστοι!!)
• «Ένας για όλους και όλοι για έναν». Ο χειραγωγός εξασφαλίζει στην κοινότητα μια κοινή ταυτότητα, έναν κοινό σκοπό και τη συναισθηματική κάλυψη «του ανήκειν» στα μέλη αυτής.
• Έτσι, ακόμα και παρίες, άνθρωποι περιθωριοποιημένοι κοινωνικά εντάσσονται στην ομάδα και αποκτούν υπόσταση μέσα από αυτήν.

Δείτε ακόμη: 

Κοινωνικά-ψυχολογικά πειράματα που συγκλόνισαν τον πλανήτη  

Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ 

“Η Ανευθυνότητα του πλήθους” Το πείραμα

Πείραμα συμμόρφωσης του Solomon Asch / The Asch experiment 

Ανώτατος Δικαστής J.Sumption: Για covid-19, τα καταστροφικά lockdown και την ηθικά αποδεκτή πολιτική ανυπακοής

Σκλάβοι πιο υπάκουοι και πιο ελεγχόμενοι γιατί νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι  

Όποιος θυσιάζει την ελευθερία του στο όνομα της ασφάλειας, είναι ήδη φυλακισμένος 

Οι ιογενείς επιδημίες και το τέλος της ιδέας του ελεύθερου ανθρώπου 

 

Από Μαρίνα Περάκη και www.maxmag.gr  

 

Πηγές:

• Ψυχολογικό Πείραμα: Το τρίτο Κύμα…. Ανακτήθηκε από: www.kozanilife.gr Tελευταία πρόσβαση:17/9/2020
• Ron Jones: Το Τρίτο Κύμα. Ανακτήθηκε από:
  www.geniusloci2017.wordpress.com

 

Χωροφύλακας Νταλιάνης: Ένας μεγάλος προδότης της Αντίστασης

Ο χαφιές των Γερμανών που οδήγησε τους συντρόφους του στον θάνατο για μερικές λίρες.

https://www.oneman.gr/longreads/xwrofulakas-ntalianhs-enas-megalos-prodoths-ths-antistashs/

 

Αθήνα 17 Δεκεμβρίου 1942, Κατοχή.

Το αυτοκίνητο του Τσολάκογλου, του δωσίλογου πρωθυπουργού, κινείται προσεκτικά μέσα στη νύχτα, κρύβοντας στο πορτ μπαγκάζ του έναν σάκο, ένα τσουβάλι που στάζει φρέσκο αίμα. Σε κάποιο έρημο μέρος της Νέας Σμύρνης θα σταματήσει. Τέσσερις άνδρες θα κατέβουν απ’ το όχημα, και προτού ανοίξουν το πορτ μπαγκάζ, θα σιγουρευτούν ότι βρίσκονται στο κατάλληλο σημείο, εκεί όπου είχαν υπολογίσει εξ’ αρχής ότι υπάρχει ένας αγωγός αποχέτευσης, αρκετά μεγάλος για να χωρέσει το μυστικό τους. Μέσα σε λίγα λεπτά ο σάκος και το περιεχόμενό του, ένας άνδρας που έπεσε νεκρός μετά από αλλεπάλληλα χτυπήματα με σφυρί στο κεφάλι, θα πάρουν τον δρόμο τους για τον υπόνομο. Το αυτοκίνητο του αρχισυνεργάτη των Γερμανών θα ανάψει τα φώτα του και θα χαθεί. Το πτώμα δεν θα βρεθεί ποτέ.

 

Αθήνα 20 Σεπτεμβρίου 1942, τρεις μήνες πριν τη δολοφονία.

Η Ιουλία Μπίμπα, δασκάλα και μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ, διασχίζει τους δρόμους της Αθήνας κρατώντας μία συνηθισμένη σακούλα με χόρτα. Είναι πρωί και κάτω απ’ τα μάτια χιλιάδων ανθρώπων, θα καταφέρει να φτάσει απ’ το σπίτι της ως την Ομόνοια, όπου θα συναντήσει άλλα δύο μέλη της οργάνωσης. Θα τους παραδώσει τη σακούλα. Ο Αντώνης Μυτιληναίος και ο Σπύρος Γαλάτης, οι δύο συνεργάτες της, θα μπουν κρυφά στο κτίριο της χιτλεροφασιστικής ΕΣΠΟ, της προδοτικής οργάνωσης που σκοπό είχε την στρατολόγηση Ελλήνων, προκειμένου να δημιουργηθεί ελληνική λεγεώνα, η οποία θα πολεμούσε μαζί την Waffen-SS στο ανατολικό μέτωπο. Οι δύο άντρες θα αφήσουν τη σακούλα στο λεβητοστάσιο του κτιρίου και θα βγουν στην Πατησίων. Ο Μυτιληναίος θα ανάψει ένα τσιγάρο, σύνθημα ότι όλα πήγαν καλά, ότι πρόλαβε να βάλει φωτιά στο φιτίλι που εξείχε μέσα απ’ τα χόρτα και οδηγούσε σε 12 κιλά -πολύ καλά κρυμμένου- δυναμίτη. Θα κατευθυνθεί στο καφέ ‘Αστόρια’, όπου τον περιμένουν και οι υπόλοιποι. Λίγα λεπτά αργότερα, η έκρηξη θα συγκλονίσει την περιοχή. Το κτίριο θα καταρρεύσει, και σύμφωνα με το βιβλίο ‘ΠΕΑΝ, οι Βομβιστές της Ελευθερίας’, 43 Γερμανοί αξιωματικοί και 39 προδότες της ΕΣΠΟ θα βρουν τον θάνατο. Ανάμεσα στους νεκρούς θα είναι και ο γιατρός Σπύρος Στεροδήμας, αρχηγός της ΕΣΠΟ, της Εθνικής Σοσιαλιστικής Πατριωτικής Οργάνωσης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πυροσβεστικά οχήματα προσπαθούν να σβήσουν τη φωτιά που εκδηλώθηκε στα γραφεία της ΕΣΠΟ, μετά την ανατίναξή τους. Από το βιβλίο ‘ΠΕΑΝ 1941-1945’ του Ευάνθη Χατζηβασιλείου.

 

Οι συμμαχικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί θα χαρακτηρίσουν την επιχείρηση ως το μεγαλύτερο σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη, η οργάνωση θα δεχτεί συγχαρητήριες επιστολές από τη Μεγάλη Βρετανία και τη Σοβιετική Ένωση, όμως η αντίστροφη μέτρηση για τη σύλληψή των μελών της έχει ήδη ξεκινήσει.

 

Ο χωροφύλακας Πολύκαρπος Νταλιάνης, μέλος της ΠΕΑΝ και συνδετικός κρίκος της με μια άλλη αντιστασιακή οργάνωση, τον ‘Όμηρο’, δρούσε στην πραγματικότητα ως διπλός πράκτορας, ως πληροφοριοδότης των Γερμανών. Με αμοιβή τρεις χρυσές λίρες για κάθε αντιστασιακό, θα καρφώσει 15 μέλη της οργάνωσης στην Γκεστάπο, ανάμεσα τους και τον αρχηγό της ΠΕΑΝ, Κώστα Περρίκο. Ο Περρίκος, πρώην αξιωματικός της αεροπορίας, θα εκτελεστεί λίγους μήνες αργότερα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Πέντε ακόμη μέλη της ΠΕΑΝ θα ακολουθήσουν τη μοίρα του.

Ούτε ο Νταλιάνης όμως θα ζήσει αρκετά για να χαρεί τα χρήματα της προδοσίας του.

Ο ‘Όμηρος’ είχε στενή επαφή με το Βρετανικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής μέσω ασυρμάτου, ήταν καλά πληροφορημένος για το τι συνέβαινε στις τάξεις του αντίπαλου στρατοπέδου και ο Άγης Βλάχος, μέλος της οργάνωσης, δεν θα αργήσει να φτάσει στα ίχνη του χωροφύλακα.

Στις αρχές Δεκεμβρίου του 1942 θα συγκροτηθεί έκτακτο στρατοδικείο από τα μέλη του ‘Ομήρου’, τον Βλάχο, τον Κιτριλάκη και τον Δόβα. Μετά από εξέταση όλων των πληροφοριών και των ενοχοποιητικών στοιχείων, θα τον καταδικάσουν σε θάνατο, καθώς έκριναν, ότι όχι μόνο ήταν ένοχος, αλλά και ότι συνιστούσε απειλή και για τα υπόλοιπα μέλη της ΠΕΑΝ που παρέμεναν ασύλληπτα, όπως φυσικά και για τους ίδιους.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Κώστας Περρίκος. Μετά το θάνατό του το Υπουργείο Αεροπορίας τον προήγαγε στο βαθμό του Αντισμηνάρχου επ’ ανδραγαθία.

 

Στις 17 Δεκεμβρίου του 1942 καλούν τον χωροφύλακα στο υπόγειο καταφύγιο του ‘Ομήρου’ στην Αχαρνών. Εκεί τον περιμένουν ο Βλάχος και μερικά ακόμη μέλη του ‘Ομήρου’ (οι Γιαννακλάρης, Τσούλος και Τζούρος) για να τον ανακρίνουν. Ο προδότης θα κατέβει τα σκαλιά ανυποψίαστος, σίγουρος ότι κανείς δεν γνωρίζει τίποτα.

 

Ο Αντώνης Μυτιληναίος, ένα απ’ τα δύο μέλη της ΠΕΑΝ που έβαλαν τη βόμβα στο κτίριο της ΕΣΠΟ, θα περιγράψει τα γεγονότα εκείνης της μέρας πολλές δεκαετίες αργότερα, στο βιβλίο του, ‘Μαρτύρων πορεία’:

 

“(…)Χωρίς να τον αφήσουν να υποψιαστεί τίποτα, του έδωσαν ραντεβού σε ένα υπόγειο κρησφύγετο που είχε ο ‘Όμηρος’ στην οδό Παμίσου, Αχαρνών. Μόλις ήρθε ο Νταλιάνης, έβγαλαν τα πιστόλια και του απήγγειλαν την κατηγορία. Του είπαν ότι είχε να κάνει δύο επιλογές: ή να τον εκτελέσουν αμέσως ή να ομολογήσει και να τον στείλουν στη Μέση Ανατολή να δικαστεί από τακτικό στρατοδικείο. Ο Νταλιάνης κατέρρευσε, έγινε ανθρώπινο ράκος. Ομολόγησε τα πάντα μπροστά σε τρεις συναδέλφους του της Χωροφυλακής. Έβαλαν τα περίστροφα στις θήκες. Κάποιος τον χτύπησε από πίσω με ένα βαρύ σφυρί στο κεφάλι για να μην ακουστεί θόρυβος. Έπεσε κάτω, έφαγε και άλλες σφυριές. Το κακό σκυλί ψόφο δεν είχε. Τρόμαξε να βγει η ψυχή του, όπως μας έλεγε ο Βλάχος”.

 

Λίγες ώρες αργότερα το πτώμα του προδότη θα είναι αυτό που θα ομορφαίνει τον υπόνομο της Νέας Σμύρνης, όπως αναφέραμε στην αρχή της ιστορίας μας. Πώς έφτασε όμως μέχρι εκεί, με το αυτοκίνητο του δωσίλογου πρωθυπουργού Τσολάκογλου; Αυτή η περίεργη εξέλιξη οφείλεται στον οδηγό του Τσολάκογλου, ο οποίος αν και ήταν στην υπηρεσία του αρχισυνεργάτη των Γερμανών, ήταν παράλληλα και μέλος της ΠΕΑΝ. Δέχτηκε να μεταφέρει το πτώμα του εκτελεσμένου χωροφύλακα, κάτω απ’ τη μύτη του αφεντικού του, σε μία αν μη τι άλλο, εντυπωσιακή κίνηση.

 

Την επόμενη ημέρα, ο ‘Όμηρος’ θα αφήσει να διαρρεύσει η πληροφορία πως ο Νταλιάνης είχε προλάβει να διαφύγει στη Μέση Ανατολή. Η οικογένεια του χωροφύλακα θα συνεχίσει για χρόνια να πιστεύει ότι ο χαφιές έπεσε νεκρός, μαχόμενος εναντίον των ναζί σε κάποιο απ’ τα μέτωπα του ‘Β Παγκοσμίου Πολέμου. Την ημέρα που οι επιζήσαντες της ΠΕΑΝ και του ‘Ομήρου’ θα δημοσιοποιήσουν τη δράση του, θα μάθουν και οι ίδιοι την ντροπιαστική αλήθεια για τον ρόλο του.

Αστυνόμος Μπουραντάς: Ο προδότης της Κατοχής που αντί να εκτελεστεί, βγήκε βουλευτής

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η δράση και η δίκη του συνεργάτη των Γερμανών, που βασάνισε και έστειλε για εκτέλεση δεκάδες Έλληνες.

https://www.oneman.gr/life/astinomos-bourantas-o-prodotis-tis-katoxis-pou-anti-na-ektelestei-vgike-vouleftis/?utm_source=Sport24&utm_medium=BestofNetwork_home&utm_campaign=24MediaWidget&utm_term=Pos4&fbclid=IwAR2GaQfzQVrYmVswphkxOyXpKfCIiBPzLeu0s_voT1qDHaYl-xKrPuewFOY

Στις 27 Νοεμβρίου του 1945, το Β’ Δικαστήριο Δοσιλόγων απάλλαξε τον Νικόλαο Μπουραντά από όλες τις κατηγορίες εναντίον του, σκορπώντας κύμα αγανάκτησης, σε όλη τη χώρα, ακόμα και μέσα στο ίδιο το υπουργείο Δημοσίας Τάξης. Παρ’ όλες τις μαρτυρίες, παρόλα τα αδιάσειστα στοιχεία για τη συνεργασία του με τους Γερμανούς, ο αρχηγός της μηχανοκίνητης ομάδας της Αστυνομίας Πόλεως, αθωώθηκε. Περιβόητος για τον ενεργό προδοτικό του ρόλο στο Μπλόκο της Κοκκινιάς, ο Μπουραντάς όχι μόνο θα αφηνόταν ελεύθερος αλλά λίγα χρόνια αργότερα θα γινόταν και αστυνομικός διευθυντής Αθηνών. Το 1950 θα εκλεγόταν και βουλευτής Αττικοβοιωτίας με το κόμμα της «Ελληνικής Αναγέννησης», του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, αμετανόητου συνεργάτη του Μεταξά, που βασάνιζε τους συλληφθέντες αναγκάζοντάς τους να πίνουν ρετσινόλαδο.

 

Ο «αρχιβασανιστής» -σύμφωνα και με τον Περικλή Κοροβέση- Νικόλαος Μπουραντάς, ήταν ο επικεφαλής του μηχανοκίνητου τμήματος της Αστυνομίας Πόλεων επί Κατοχής. Αποτελούταν από 700 άντρες, γνωστοί ως «Μπουραντάδες», οι οποίοι πολλοί συχνά συνεργάζονταν με τους Ταγματασφαλίτες και τους Γερμανούς για την «τήρηση της τάξης».

 

Η μονάδα του, είχε πάρει μέρος σε δεκάδες επιχειρήσεις εναντίον αντιστασιακών, με τη δράση της να τρομοκρατεί κυρίως την Καισαριανή, τον Βύρωνα και την Καλλιθέα. Πολλούς απ’ τους συλληφθέντες τους παρέδιδαν απευθείας στους Γερμανούς για εκτέλεση. Στις 17 Αυγούστου του 1944 θα έπαιρνε μέρος στο Μπλόκο της Κοκκινιάς -μόνο εκείνη τη μέρα εκτελέστηκαν 350 άνθρωποι-, μαζί με τους επικεφαλής των Ταγμάτων Ασφαλείας, συνταγματάρχη Ιωάννη Πλυντζανόπουλου και ταγματάρχη, Γιάννη Σγουρού.

 

Συνελήφθη με το τέλος της Κατοχής και στις 20 Νοεμβρίου ξεκίνησε η δίκη-παρωδία που θα τον επέστρεφε στην κοινωνία αμόλυντο και πατριώτη.

 

«Εγώ τρώγω ένα ξεροκόμματο, βουτηγμένο στο αίμα! Αλλά ρέει στις φλέβες μου άφθονο ελληνικό αίμα», θα πει κατά την απολογία του.

 

Ακολουθούν έξι μαρτυρίες εναντίον του -μία εκ των οποίων ανήκει στον Μανώλη Γλέζο- όπως ακούστηκαν στο δικαστήριο και όπως τις κατέγραψε στο σπουδαίο βιβλίο του, «Οι Δωσίλογοι της Κατοχής», ο Νίκος Καρκάνης:

 

1. Κούλα Μπακοπούλου

 

Κατέθεσε πως στις 4 Δεκέμβρη του 1943 ύστερα από μια διαδήλωση, «μπουραντάδες» μπήκαν μέσα στο σπίτι της και έπιασαν τον άντρα της. Τους λήστεψαν και στη συνέχεια στα κρατητήρια βασάνισαν τον άντρα της. «Τον πυροβολούσαν στα πόδια, του έβγαλαν τα μαλλιά και του κατέστρεψαν το ένα μάτι». Στη συνέχεια τον παρέδωσαν στους Γερμανούς, οι οποίοι και τον εκτέλεσαν σχεδόν μετά από έναν μήνα.

 

2. Ελένη Κοτσαμπάσογλου

 

Κατέθεσε πως όταν πήγε στην Ασφάλεια να ρωτήσει για τον αδελφό της, ο Μπουραντάς της είπε κυνικά «Τους παρέδωσα στους Γερμανούς. Είναι εκτελεσμένος, να του κάνεις κόλλυβα».

 

Ο ίδιος αδελφός της, ο οποίος γλίτωσε τελικά, κατέθεσε ότι πιάστηκε σε μια διαδήλωση στο Παγκράτι, και ότι ο Μπουραντάς κατά την ανάκρισή του, τον έδερνε με μια σιδερογροθιά και τού ζήτησε να καρφώσει και τους υπόλοιπους διαδηλωτές.

 

Στη συνέχεια τον παρέδωσε στους Γερμανούς μαζί με άλλους τέσσερις κρατούμενους. Από εκείνους εκτελέστηκε ο ένας. Πριν την παράδοσή του, τον είχε πιέσει, λέγοντάς του «Έλα να σε κάνουμε δικό μας, αλλιώς θα σε φάει το χώμα της Καισαριανής».

 

3. Κ. Τρικόρφης

 

Κατέθεσε ότι πιάστηκε από τους μπουραντάδες στο Μπλόκο της Κοκκινιάς, μαζί με τον γιο του και άλλους δύο. Τους οδήγησαν όλους στο 5ο αστυνομικό Τμήμα και την άλλη μέρα ένας Γερμανός ξεχώρισε 50 άτομα, μεταξύ των οποίων και τον γιο του, τους πήραν και τους εκτέλεσαν. Εκείνον τον έστειλαν στο Χαϊδάρι από όπου μετά από ένα μήνα, βγήκε.

 

4. Σπ. Λιναρδάτος

 

Ο άνθρωπος αυτός κατέθεσε ότι στις 3 Ιουνίου του ‘44 ο αστυνόμος Στασινόπουλος τον έπιασε μαζί με έναν επονίτη, γιατί είχαν στις τσέπες τους «προκηρύξεις υπέρ της εθνικής ενότητας». Ο Μπουραντάς τον ανέκρινε και τον βασάνισε με καλώδια φορτισμένα με ηλεκτρικό ρεύμα. Τον πίεζε να του καρφώσει κι άλλους Επονίτες και να υπογράψει δήλωση αποκήρυξης του ΕΑΜ.

 

5. Β.Μαρκεζίνης

 

Κατέθεσε ότι ήταν «συνειδητότατο όργανο των Γερμανών». Οι μπουραντάδες μαζί με τους Γερμανούς πήραν μέρος στις επιθέσεις κατά του λαού όταν έκανε τις συγκεντρώσεις για τη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης ή της καθόδου των Βουλγάρων. «Όταν το Μάρτη του ‘44 γινόταν μνημόσυνο των φοιτητών που είχαν εκτελεστεί, οι μπουραντάδες πυροβόλησαν στο συγκεντρωμένο πλήθος σκοτώνοντας έναν φοιτητή, τον Τορόν».

 

Ο ίδιος μάρτυρας κατέθεσε και για τις περιβόητες επιδρομές των μπουραντάδων στην Καισαριανή και πώς ο Μπουραντάς κακοποίησε απάνθρωπα στη Γενική Ασφάλεια τον Σ. Χαλκιαδάκη. «Όλοι οι κρατούμενοι του Χαϊδαρίου, είπε, είδαν τον Μπουραντά να πηγαίνει και να συνεννοείται με τον Γερμανό διοικητή στον οποίο είχε παραδώσει όσους έπιασε στο μπλόκο της Κοκκινιάς».

 

6. Μανώλης Γλέζος

 

Ο Μανώλης Γλέζος κατέθεσε κι εκείνος στη δίκη, λέγοντας ότι τον Φλεβάρη του ‘44 συνελήφθη από άντρες του Μπουραντά. Στην Ασφάλεια που τον πήγαν βρήκε τον κρατούμενο Τζαμπουλίνο, παραμορφωμένο από τα βασανιστήρια. Ο Μπουραντάς παρέδωσε τον Τζαμπουλίνο στους Γερμανούς, οι οποίοι και τον εκτέλεσαν στις 3 του Μάη. Τον Γλέζο τον έστειλαν στο στρατοδικείο όπου δικάστηκε για παράνομη οπλοφορία -χωρίς να έχει όπλο.

 

Χαρακτηριστική είναι η παρακάτω στιχομυθία:

Πολιτική Αγωγή: Είπατε στον Μπουραντά ότι εσείς κατεβάσατε την χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη;

 

Μαρτύρας: Πώς να το πω αφού οι Γερμανοί με είχαν καταδικάσει σε θάνατο για την πράξη μου αυτή. 

 

Με λίγα λόγια, πώς θα μπορούσε να μαρτυρήσει κάτι τέτοιο σε έναν συνεργάτη των ναζί;

 

Ο Μπουραντάς έβγαλε ένα δικαστικό έγγραφο, το οποίο ανέφερε ότι ο Γλέζος κατηγορούταν για δολοφονίες και μερικές ακόμη κακουργηματικές πράξεις, αλλά λίγο μετά αποδείχτηκε ότι επρόκειτο για άλλον Γλέζο…

 

Βασικός μάρτυρας υπεράσπισης ήταν ο Άγγελος Έβερτ, αρχηγός της Αστυνομίας Πόλεων εκείνη την περίοδο, όχι κατοχικά, ο οποίος είπε το εξής αδιανόητο για το Μπλόκο της Κοκκινιάς. Δήλωσε ότι με τις επιθέσεις που έκανε ο Μπουραντάς είχε σκοπό να επιβάλει την τάξη και όχι να συνεργαστεί με τους Γερμανούς. Μάλωναν δηλαδή οι Γερμανοί με τους κατοίκους και οι μπουραντάδες πήγαν να τους χωρίσουν.

 

Όπως είπαμε και στην αρχή ο Μπουραντάς δεν εκτελέστηκε -όπως και όλοι οι προδότες που συμμετείχαν στο Μπλόκο της Κοκκινιάς. Αθωώθηκε και πέθανε τελικά πολλά χρόνια αργότερα, το 1981. Θάφτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.