Ο φρούραρχος Αθηνών υποστράτηγος Χρήστος Καβράκος, στις 27 Απριλίου 1941, παραδίδει την Αθήνα στους Γερμανούς ΝΑΖΙ

 

 

  Ο φρούραρχος Αθηνών που παρέδωσε στις 27 Απριλίου του 1941 την πρωτεύουσα στους Γερμανούς ονομαζόταν Χρήστος Καβράκος και η ιστορία του είναι άκρως ενδιαφέρουσα...

Ο Χρήστος Καβράκος, στα 1925 διορίζεται διοικητής του 5ου Συντάγματος Τρικάλων...

 

Στις 2 Φεβρουαρίου του 1925, ως επικεφαλής αποσπάσματος, καλείται να καταπνίξει την αγροτική εξέγερση στα Τρίκαλα. Οι συγκεντρωμένοι εργάτες και αγρότες ζητούσαν να δουν το Νομάρχη, αλλά αυτός αρνιόταν να τους δεχτεί.

 

Ο Καβράκος διατάζει τους σαλπιγκτές να σημάνουν διάλυση για να αποχωρήσουν οι διαδηλωτές. Το πλήθος μένει αμετακίνητο και τότε ο Καβράκος διατάζει τους στρατιώτες να πυροβολήσουν...

 

Οι φαντάροι τρομαγμένοι σηκώνουν τα όπλα και πυροβολούν στον αέρα. Αλλά το πλήθος, αντί να τρομάξει, πλησιάζει τους φαντάρους, τους αγκαλιάζει και τους απευθύνει θερμή έκκληση: Αδέρφια μας φαντάροι, ποιον θα πυροβολήσετε; Τους πατεράδες σας; Τις μανάδες σας; Τις αδερφές σας; Και τότε οι φαντάροι κατέβασαν τα όπλα!!!

Ο Καβράκος λυσσάει, βγάζει το πιστόλι του, και ρίχνει στο ψαχνό πάνω στο συγκεντρωμένο πλήθος… Τον ακολουθούν οι αξιωματικοί και οι χωροφύλακες από τα κτίρια της αστυνομίας και της Νομαρχίας…

 

Αρχίζει γενικευμένο μακελειό. Οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια της οδού Ασκληπιού γεμίζουν αίματα. Ο απολογισμός ήταν 7 νεκροί και 25 τραυματίες.

Αυτό έμεινε στην ιστορία ως «τρικαλινό Κιλελέρ». Αργότερα την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά αναρριχάται στη στρατιωτική ιεραρχία, διατελεί φρούραρχος των Αθηνών και στη συνέχεια υπαρχηγός του ΓΕΣ.

 

Στις 27 Απριλίου 1941 είναι αυτός που παραδίδει την Αθήνα στους Γερμανούς.

Αυτοί τον ανταμείβουν διορίζοντας τον, γενικό διευθυντή της Πανελλήνιας Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών (Ιούνιος 1941)

 

Το καλοκαίρι του 1941 ο Χρήστος Καβράκος, με την ιδιότητα του διευθυντή, μαζί με τον νομάρχη Τρικάλων Σάββα Χώτζη, απαγορεύουν στους Μεγαλοκαλυβιώτες να πωλούν τα σιτηρά και τους υποχρεώνουν να παραδίνουν τις πλεονάζουσες ποσότητες σίτου στην Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών...

 

Μαζί με άλλους 100 αξιωματικούς ανέλαβαν να συγκεντρώνουν τα σιτηρά της χώρας και να τα παραδίδουν στους κατακτητές... ήταν αυτό που οδήγησε στην πρώτη μεγάλη πείνα της κατοχής...

 

Τελικά, στα Δεκεμβριανά το 1944, συλλαμβάνεται από την ΟΠΛΑ και εκτελείται ως δωσίλογος με συνοπτικές διαδικασίες και φρικτό τρόπο στον Υμηττό...
Η ληξιαρχική πράξη του θανάτου του εκδόθηκε στις 28 Απρίλη 1945

 

Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης φασιστικής δικτατορίας η χούντα έδωσε το όνομα του Καβράκου σε δρόμο των Τρικάλων

 

Μετά την πτώση της Χούντας η Κυβέρνηση της Νεας Δημοκρατίας του Κων/νου Καραμανλή τον τίμησε (!!!) ονομάζοντας την Σχολή Υπαξιωματικών του Πεζικού στα Τρίκαλα με το όνομά του.

 

Από τότε υπήρχαν συνεχώς διαμαρτυρίες από βουλευτές αλλά δεν κατέστη δυνατό να αλλάξει το όνομα ούτε τότε, ούτε αργότερα, ούτε πολύ αργότερα...

 

Τελικά έπρεπε να φτάσαμε στο Φλεβάρη του 2019 που ο τότε αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας, Παναγιώτης Ρήγας πήρε την απόφαση και τελικά άλλαξε το όνομα του στρατοπέδου.

..............................

Να προσθέσω τρία ακόμα γεγονότα από τον βίο και την πολιτεία του Καβράκου:

1) Στη δίκη των αγροτών του Κιλελέρ, που έγινε στο κακουργιοδικείο της Λαμίας στις 19/6/1910, κλήθηκαν ως μάρτυρες και οι υπαξιωματικοί τότε Καβράκος, Μπατάλης και Πατσιάνης. Ο Μπατάλης κατέθεσε ότι ο διοικητής τους είπε να πυροβολήσουν στο ψαχνό. Ο Καβράκος, για να καλύψει το διοικητή του ψευδομαρτύρησε και είπε ότι η διαταγή ήταν να ρίξουν στον αέρα για εκφοβισμό των αγροτών.

2) Την 5-5-1935, ως στρατοδίκης, καταδίκασε ερήμην σε θάνατο τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Νικόλαο Πλαστήρα, οι οποίοι αργότερα αμνηστεύθηκαν με την παλινόρθωση της Μοναρχίας.

3) Μετά την υπογραφή της συνθηκολόγησης από τον Τσολάκογλου και πριν την άφιξη των Γερμανών στην πρωτεύουσα, εκδίδει διαταγή με την οποία εμποδίζει τους Ευέλπιδες να πολεμήσουν τους Γερμανούς και ορίζει να εκτελούν αστυνομικά καθήκοντα για την τήρηση της τάξης κατά την είσοδο των κατακτητών στην Αθήνα. Οι Ευέλπιδες αρνήθηκαν να εκτελέσουν αυτήν την διαταγή, στασίασαν και αποφάσισαν να συνεχίσουν τον αγώνα τους κατά των κατακτητών στην Κρήτη.

Γιάννης Πρετεντέρης: «Στο ντέρμπι Βαξεβάνης - Φουρθιώτης, ας κερδίσει ο καλύτερος» αναφερόμενος στις σοκαριστικές αποκαλύψεις του Κώστα Βαξεβάνη για την ύπαρξη συμβολαίου θανάτου εναντίον του και η απάντηση του Κώστα Βαξεβάνη

 «Στο ντέρμπι Βαξεβάνης - Φουρθιώτης, ας κερδίσει ο καλύτερος», είπε χωρίς να ντρέπεται ο Γιάννης Πρετεντέρης στη σημερινή του εκπομπή στο Πρώτο Θέμα, αναφερόμενος στις σοκαριστικές αποκαλύψεις του Κώστα Βαξεβάνη για την ύπαρξη συμβολαίου θανάτου εναντίον του.

 

«Χιουμορ έκανε ο Πρετεντερης με το συμβόλαιο θανάτου μου. Μου ζητούν  συνάδελφοι να του απαντήσω. Αν και έχει απαντήσει προκαταβολικά ο Ραφαηλιδης λέγοντας πως ο Πρετεντερης προσαρμόζεται ακόμη και στα σκατά, βάζω εδώ ένα παλιό μου κείμενο», ήταν η απάντηση του Κώστα Βαξεβάνη που ήρθε μέσω twitter.

Την ανάρτησή του, συνοδεύει με ένα κείμενο της στήλης Πανδωρικώς του koutipandoras.gr, από το μακρινό 2016, αφιερωμένο στον Γιάννη Πρετεντέρη, ο οποίος τότε έγραφε ότι: «Ένας υπόκοσμος υποδύεται τους κυβερνητικούς μπράβους στη Δικαιοσύνη, στη Διοίκηση, στον Τύπο, στο Διαδίκτυο. Με αυτά και με αυτούς έχουμε να κάνουμε. Αυτοί και αυτά κλονίζουν το κοινωνικό και δημοκρατικό σύστημα της χώρας».

Στο άρθρο του με τίτλο «Λυπηθείτε έναν Ιωάννη Βαπτιστή Πρετεντέρη», ο Κώστας Βαξεβάνης καταλήγει:

«Δεν υπάρχουν κανάλια να μεγαλουργήσει ο Γιάννης, ούτε εφημερίδες. Ο ΔΟΛ, ως τις 15 Οκτωβρίου ή θα πληρώσει τα δάνεια ή θα κλείσει. Μοναδικοί θαυμαστές των κουστουμιών του Γιάννη είναι πια οι περίοικοι του Κολωνακίου. Κανένας υπουργός, κανένας πρωθυπουργός. Οι πόρτες είναι κλειστές, και το χειρότερο πίσω από τις πόρτες είναι αυτοί που σιχαίνεται η φάρα του Γιάννη. Αυτοί που απέσπασαν την εξουσία και μαζί τα προνόμια και την προδιαγεγραμμένη πορεία. Για πρώτη φορά ο Γιάννης είναι σε απόγνωση. Ό,τι πίστεψε, ό,τι υποστήριξε, ό,τι εξασφάλισε δεν υπάρχει. Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη κατεστραμμένη ζωή του, το φάντασμα των Αριστερών. Ίσως γι αυτό εμπνέεται από το Γεωργαλά. Αν η κατάσταση συνεχίσει έτσι, ο Ιωάννης Βαπτιστής θα αφήσει το ασημένιο μαχαιροπίρουνο και θα αδράξει το κονσερβοκούτι με το οποίο, φευ, θα μας σφάξει ο Τσίπρας και η παρέα του.

Γι’ αυτό σας λέω το θέμα δεν είναι πολιτικό. Είναι το δράμα ενός ανθρώπου, ενός νεόπτωχου της εξουσίας, που είναι καταδικασμένος να συγκρίνει την κατάστασή του με την παλιά μεγαλοπρέπεια των ημερών του. Αυτός, ένας Ιωάννης Βαπτιστής»

Διαβάστε όλο το άρθρο του Κώστα Βαξεβάνη από κάτω

Λυπηθείτε έναν Ιωάννη Βαπτιστή Πρετεντέρη

Με πήραν πάνω από δέκα φίλοι τηλέφωνο να με ρωτήσουν αν διάβασα το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη στα ΝΕΑ με τίτλο «1974». Κανένας από όσους μου το περιέγραφαν δεν μπόρεσε να αποδώσει, ούτε την αγωνία, ούτε τη λογική του Πρετεντέρη.

https://www.koutipandoras.gr/article/lyphoeite-enan-iwannh-baptisth-pretenterh

Του Κώστα Βαξεβάνη

 

Μετά από υπομονή 24 ωρών διάβασα τελικώς το πόνημα, όταν απελευθερώθηκε στο διαδίκτυο. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ, αλλά συνοπτικά να σας πω, πως ο Γιάννης Πρετεντέρης, περιμένει και ελπίζει, πως οι δημοκρατικές δυνάμεις θα ενωθούν όπως το 1974, για να ρίξουν την χειρότερη κυβέρνηση από το 1974. Χωρίς να εγκαταλείπει τον ελιτισμό του που θέλει σε αυτά τα πράγματα τα ανακατεύονται «δυνάμεις» (έστω και δημοκρατικές) αλλά όχι λαός και ποταπά ένστικτα, ο Πρετεντέρης παρομοιάζει την κυβέρνηση με τη Χούντα. Αποκαλεί μάλιστα τον Πρόεδρο του ΣτΕ «νέο Κόλλια» γιατί ανέβαλε τη συνεδρίαση του Δικαστηρίου για τις άδειες. Για τους νεώτερους ο Κόλλιας, ήταν ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου που ανέλαβε να εξυπηρετήσει τη Χούντα αναλαμβάνοντας δοτός πρωθυπουργός.

 

Λίγο παρακάτω ο Πρετεντέρης γράφει:

 

«Ένας υπόκοσμος υποδύεται τους κυβερνητικούς μπράβους στη Δικαιοσύνη, στη Διοίκηση, στον Τύπο, στο Διαδίκτυο. Με αυτά και με αυτούς έχουμε να κάνουμε. Αυτοί και αυτά κλονίζουν το κοινωνικό και δημοκρατικό σύστημα της χώρας».

Δεν πρόκειται για μια χοντροκομμένη και απέλπιδα προσπάθεια του Πρετεντέρη, να υπερασπιστεί το παλιό σύστημα. Δεν είναι μια υπερβολή μέσα από τη δική του πολιτική σκόπευση. Δεν είναι ούτε αγανάκτηση ή επιτηδευμένη οργή που προσπαθεί να συνεπάρει τους αναγνώστες. Είναι ο πόνος του Γιάννη Πρετεντέρη, που μπορείς να αφουγκραστείς αν ρίξεις μια ματιά στη ζωή του.

 

Είναι η προσωπική πίκρα και ο πόνος για όσα χάθηκαν και ο φόβος πως δεν θα ξαναγυρίσουν. Είναι η αγωνία που τον κάνει αψύ και απρόσεκτο σαν γεροντοέφηβο, σε βαθμό να αποκαλεί μια εκλεγμένη κυβέρνηση χούντα.

 

Σκεφθείτε ότι είσαστε εσείς ο Γιάννης Πρετεντέρης. Γιός δύο επώνυμων γονιών με όλα τα καλούδια της ζωής. Δεν μιλάμε για υλικά αγαθά, ούτε για τον διαχωρισμό μεταξύ κουραμάνας και παντεσπανίου. Μιλάμε για την κατασκευασμένη σπουδαιότητα που επιβάλλεται από την οικογένεια και τους κύκλους που ζεις, ακόμη και αν δεν το επιδιώκεις. Ο «Ιωάννης Βαπτιστής» (ναι αυτό είναι το πλήρες μεγαλοπρεπές όνομά του) μπήκε από μικρός και χωρίς κόπο στο ιστορικό συγκρότημα Λαμπράκη. Στη δεκαετία του 90, απέκτησε και μία εκπομπή στον ΑΝΤ-1 απ’ όπου μεταπήδησε μετά στο MEGA. Οι εκπομπές του ήταν συντηρητικές, άνευρες και πολλές φορές άθλιες τηλεοπτικά. Οι θεαματικότητες τα πρώτα κυρίως χρόνια ήταν η επιβεβαίωση πως είναι ένα αντιτηλεοπτικό προϊόν. Οι κακές γλώσσες έλεγαν, πως μόνο ο Ψυχάρης κατάφερε να κάνει χειρότερες εκπομπές, εμφανιζόμενος για μόλις δύο φορές στην τηλεόραση. Αλλά ο Γιάννης-Βαπτιστής, δεν κόπηκε ποτέ όπως οι συνάδελφοί του όταν κατέρρεαν σε θεαματικότητες. Ήταν που ήταν «άνθρωπος του Λαμπράκη» «ή μήπως του Μπόμπολα» όπως υποστήριζαν πολλοί επειδή τον έβλεπαν να κάνει διακοπές με τα στελέχη του μεγαλοκατασκευαστή. Όποιου και να ήταν ο Γιάννης-Βαπτιστής, γιατί κάποιου ήταν, είχε ένα και μοναδικό άγχος στις εκπομπές. Τι θα φορέσει και αν γράφει το κουστούμι και η γραβάτα στην κάμερα.

 

Θυμάμαι στο Mega, όταν κάθε τηλεοπτική σεζόν προσπαθούσαμε να μάθουμε τι εκπομπές θα έχει το κανάλι, δύο είχαμε σίγουρες: το δελτίο ειδήσεων και την εκπομπή του Πρετεντέρη.

 

Ο Γιάννης με ή χωρίς βύσμα, με ή χωρίς ικανότητες ήταν περιζήτητος. Και τα κουστούμια του χάρμα. Λέω για τα κουστούμια γιατί τις εκπομπές δεν τις θυμάμαι. Συμμετείχε στον πρωινό καφέ στου Μαξίμου, γιατί όλοι ήθελαν τον Πρετεντέρη δίπλα τους. Τώρα αν εκτιμούσαν τις δυνατότητές του ή το γεγονός πως συμβόλιζε το ΔΟΛ θα σας γελάσω. Στο Μαξίμου πάντως και καφεδάκια είχε, και κρουασανάκια και όταν έμπαινε ο «κύριος Πρετεντέρης» ήταν όλοι πολύ ευχαριστημένοι.

 

Δεν θυμάμαι δημοσιογραφική επιτυχία του Ιωάννη Βαπτιστή, ούτε θέμα του που να προκάλεσε συζήτηση, ούτε πολύ περισσότερο σύγκρουση με αυτό που πρέπει να συγκρούεται ο δημοσιογράφος. Δεν τον μήνυσε κανένας, δεν τον απείλησε κανένας, δεν έμεινε άνεργος, δεν πείνασε, δεν τόλμησε να σκεφτεί ούτε ο ίδιος ούτε και κανένας άλλος αν θα έχει δουλειά.

 

Κατά καιρούς ο Γιάννης Πρετεντέρης, περνούσε τα ζόρια του που ήταν άλλου είδους. Αν θα είναι αρεστός στον Ψυχάρη και αν θα τον επιλέξει ως διάδοχο. Ναι, τέτοια ζόρια είχε πολλά, αλλά όχι άλλα.

 

Όταν η κατάσταση άρχισε να αλλάζει, ο Ιωάννης Βαπτιστής παρά λίγο να θυσιαστεί ως Ιφιγένεια του συγκροτήματος. Σε αυτή την ιστορική συνάντηση Ψυχάρη-Τσίπρα με παρούσα τη γάτα Ιμαλαϊων, λέγεται πως όταν ο Τσίπρας παραπονέθηκε στον Ψυχάρη πως το συγκρότημα αντί να δημοσιογραφεί βρίζει τον ίδιο, ο Ψυχάρης απάντησε «μη σε νοιάζει όλα θα τα αλλάξουμε. Θέλεις να φέρω τον Πρετεντέρη να κάνει μια τούμπα μπροστά σου;»

 

Δεν ξέρω αν ειπώθηκε αυτό , ούτε αν ένας Γιάννης Βαπτιστής Πρετεντέρης θα έκανε ποτέ την αρκούδα του αρκουδιάρη, αλλά μετά από αυτό όλα ήρθαν τούμπα.

 

Δεν υπάρχουν κανάλια να μεγαλουργήσει ο Γιάννης, ούτε εφημερίδες. Ο ΔΟΛ, ως τις 15 Οκτωβρίου ή θα πληρώσει τα δάνεια ή θα κλείσει. Μοναδικοί θαυμαστές των κουστουμιών του Γιάννη είναι πια οι περίοικοι του Κολωνακίου. Κανένας υπουργός, κανένας πρωθυπουργός. Οι πόρτες είναι κλειστές, και το χειρότερο πίσω από τις πόρτες είναι αυτοί που σιχαίνεται η φάρα του Γιάννη. Αυτοί που απέσπασαν την εξουσία και μαζί τα προνόμια και την προδιαγεγραμμένη πορεία. Για πρώτη φορά ο Γιάννης είναι σε απόγνωση. Ό,τι πίστεψε, ό,τι υποστήριξε, ό,τι εξασφάλισε δεν υπάρχει. Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη κατεστραμμένη ζωή του, το φάντασμα των Αριστερών. Ίσως γι αυτό εμπνέεται από το Γεωργαλά. Αν η κατάσταση συνεχίσει έτσι, ο Ιωάννης Βαπτιστής θα αφήσει το ασημένιο μαχαιροπίρουνο και θα αδράξει το κονσερβοκούτι με το οποίο, φευ, θα μας σφάξει ο Τσίπρας και η παρέα του.

 

Γι’ αυτό σας λέω το θέμα δεν είναι πολιτικό. Είναι το δράμα ενός ανθρώπου, ενός νεόπτωχου της εξουσίας, που είναι καταδικασμένος να συγκρίνει την κατάστασή του με την παλιά μεγαλοπρέπεια των ημερών του. Αυτός, ένας Ιωάννης Βαπτιστής.

 

 

Ποιοι πυροβολούν δημοσιογράφους; Στην Ελλάδα δολοφονούνται δημοσιογράφοι, απειλούνται δημόσια και αποκαλύπτονται συμβόλαια θανάτου.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

του Κώστα Βαξεβάνη

Καμιά κοινωνική και πολιτική εξέλιξη δεν γίνεται εν κενώ. Τα γεγονότα δε φυτρώνουν ξαφνικά σα μανιτάρια στο δάσος. Οι άνθρωποι και η δράση τους, ακόμη και όταν γίνονται στατιστική, έχουν ως βάση την πραγματικότητα και τους κανόνες της.

Στις ΗΠΑ, δε δολοφονούνται δημοσιογράφοι. Στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν υλοποιούνται συμβόλαια θανάτου δημοσιογράφων. Στη Γερμανία κανένας δε τολμά να απειλήσει δημόσια άνθρωπο του Τύπου, πολύ δε περισσότερο, όταν ο ίδιος έχει δημόσιο ρόλο. Στη Γαλλία ο Μακρόν δεν διανοείται να κατηγορήσει εφημερίδα.

Δημοσιογράφος όμως δολοφονήθηκε στη Μάλτα, μια χώρα διαφθοράς με εξίσου διεφθαρμένη κυβέρνηση. Η Δάφνη Γκαλιζία, ανατινάχτηκε γιατί είχε το θάρρος να ερευνήσει τη σύνδεση της πολιτικής με τη διαφθορά.

Στην Ελλάδα δολοφονούνται δημοσιογράφοι, απειλούνται δημόσια και αποκαλύπτονται συμβόλαια θανάτου.

Τι οπλίζει το χέρι των δολοφόνων στη Μάλτα και την Ελλάδα, εν αντιθέσει με άλλες χώρες στην Ευρώπη; Τα γεγονότα κινούνται από τις συνθήκες. Η Μάλτα, η Ελλάδα, η Ουγγαρία, η Πολωνία είναι χώρες εχθρικές προς τον Τύπο. Ο δημοσιογράφος που ψάχνει την αλήθεια ενοχοποιείται ως γραφικός και εμμονικός, η αλήθεια ταυτίζεται με το αφήγημα μιας κατεστημένης δημοσιογραφίας και όποιος τολμά τιμωρείται. Πολύ πριν κάποιος πατήσει τη σκανδάλη, άλλοι, συντονισμένα και φονικά, του έχουν δείξει ποιος είναι ο στόχος.

Γύρω από την ερευνητική δημοσιογραφία και τους πραγματικούς ρεπόρτερ, δημιουργείται η αχλή της αθλιότητας μέσα στην οποία θα κρυφτεί ο επίδοξος δολοφόνος. Επιστρατεύονται απαξιωτικές φήμες, βρόμικα υπονοούμενα, ενώ οργανώνεται η συντονισμένη δολοφονία της προσωπικότητάς τους.

Πριν από χρόνια χρησιμοποιούσα και εγώ τη σύγκριση με την Αφρικανική Μποτσουάνα, για να σηματοδοτήσω με υπερβολή ίσως ,τις αρνητικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Η Μποτσουάνα όμως, σύμφωνα με τους «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα», είναι πιο ψηλά στην κατάταξη για την ελευθερία του Τύπου, απ ό,τι η Ελλάδα. Με λίγα λόγια, ο δημοσιογράφος μιας από τις πιο φτωχές χώρες στον κόσμο, έχει περισσότερη ελευθερία στο να κρίνει τον τοπικό αυταρχικό φύλαρχο, απ ό,τι ο Έλληνας συνάδελφός του να κρίνει τον πρωθυπουργό.

Το συμβόλαιο θανάτου εναντίον μου είναι δεν είναι μια προσωπική υπόθεση, ακόμη και αν αποτελεί ένα προσωπικό κίνδυνο. Στη χώρα που ζούμε, κανένας δε θα τολμούσε να σκοτώσει ή να απειλήσει δημοσιογράφο αν δεν υπήρχαν οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί στο έγκλημα της δολοφονίας της «ενοχλητικής» δημοσιογραφίας.

Τι συμβαίνει εδώ και χρόνια; Η δημοσιογραφία της σύμπλευσης, η παρακοιμώμενη δημοσιογραφία της πλαδαρότητας και η εκμαυλισμένη μορφή του δημοσιογραφικού λόγου, έχουν γίνει το επίσημο σύστημα αναφοράς της δημοσιογραφίας. Η ερευνητική δημοσιογραφία και η δημοσιογραφία με στόχο τη διαφθορά, έχουν ενοχοποιηθεί ως σκανδαλοθηρική δημοσιογραφία που απειλεί την πολιτική νηνεμία και ποιότητα.

Εξακολουθεί φυσικά να υπάρχει η αιμομικτική σχέση εκδοτικών συγκροτημάτων και πολιτικών, που γεννά τα εκτρώματα της καθημερινότητας

Η Ελλάδα είναι στην 70η θέση στη λίστα Ελευθερίας του Τύπου, κάτω και από το Μαλάουι, το Μπουτάν και τη Μογγολία. Και αν δεν σας λένε κάτι οι στατιστικές, να το πω αλλιώς. Καταγγέλεται ότι υπάρχει συμβόλαιο δολοφονίας δημοσιογράφου και η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει καταδικάσει έστω τυπικά με μια ανακοίνωση.

Ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης, προτίμησε τα τελευταία 24ωρα να παρέμβει στο δημόσιο χώρο με ένα τσουρέκι Τερκενλή και φωτογραφίες στο insatgram και όχι με μια δήλωση καταγγελίας όσων θα ήθελαν νεκρό ένα δημοσιογράφο. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.

Δεν πρόκειται για μικροψυχία του Μητσοτάκη η οποία εκπορεύεται από κάποια βεντέτα. Είναι η εχθρική στάση απέναντι στον Τύπο και την άσκηση κριτικής που ξεκίνησε με επιθέσεις στο Documento και καταλήγει με γενική απειλή.

Σε ποια χώρα του κόσμου, Υπουργός όπως ο Άδωνης Γεωργιάδης, θα απειλούσε δημόσια στο twitter δημοσιογράφο και εφημερίδα με μελλοντικές διώξεις; Σε ποια χώρα τα δημοσιεύματα εφημερίδας και οι πληροφορίες των δημοσιογράφων θα ονομάζονταν σκευωρία ενώ θα υπήρχε ένα κλίμα εκφοβισμού με εργαλείο τη Δικαιοσύνη; Σε ποια χώρα, ακόμη και της Αφρικής , (ναι στη Μποτσουάνα) οι δημοσιογράφοι αποκαλύπτουν πως η σύζυγος του πρωθυπουργού έχει offshore , περιουσία που δεν δηλώνει στο πόθεν έσχες και κρυφές χρηματοδοτήσεις των επιχειρήσεών της και αυτό βαφτίζεται επίθεση στην οικογένεια του πρωθυπουργού. Σε ποια χώρα αυτού του πλανήτη, θα αποκαλύπτονταν ότι ο στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού είναι παιδόφιλος και θα τον κάλυπτε ο πρωθυπουργός ενώ ταυτόχρονα θα ενοχοποιούσε το Μέσο; Σε ποια χώρα, πείτε μου σε ποιά, ένας δημοσιογράφος θα αποκάλυπτε ένα σκάνδαλο και αντί να ζητηθούν απαντήσεις επί όσων αποκαλύπτονται, θα εμφάνιζαν τον δημοσιογράφο ως τέρας που συκοφαντεί;

Σε ποια χώρα, με παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού και με απειλές, οι επιχειρηματίες θα εκβιάζονταν για να κόψουν διαφήμιση σε εφημερίδα; Σε ποιο αυταρχικό καθεστώς έστω, θα απέκλειαν ένα Μέσο Ενημέρωσης από καμπάνια για την ενημέρωση του κόσμου από την πανδημία την ώρα που χρηματοδοτούνταν άνθρωποι του υποκόσμου;

Και σε ποια χώρα, όταν αποκαλύπτεται πως υπάρχει συμβόλαιο εκτέλεσης δημοσιογράφου, η ηγεσία της χώρας , σωπαίνει την ώρα που η βουή του κόσμου γίνεται τείχος προστασίας αυτού που κινδυνεύει;

Ούτε ο θάνατος και το φονικό δεν τους αναγκάζει να τηρήσουν έστω τα προσχήματα. Δεν μπορούν να το κάνουν γιατί αυτό επιθυμούν. Την εξόντωση. Το αν θα είναι ηθική , οικονομική ή βιολογική δεν έχει σημασία, γιατί αν μπεις στη λογική αυτού του κατήφορου δεν υπάρχει μέτρο και τέρμα.

Στο ερώτημα ποιοι πυροβολούν το δημοσιογράφο, η απάντηση είναι «αυτοί που μπορούν». Και μπορούν γιατί η δημοσιογραφία παρουσιάζεται ως ενοχλητική και επιζήμια. Όταν ο πρωθυπουργός της χώρας επιχειρεί χωρίς να κρύβεται να σκοτώσει μια εφημερίδα, τι να κάνει ο δολοφόνος; Άντε να φορέσει μια κουκούλα για να μην καταλήξει φυλακή