Χάνιμπαλ Λέκτερ

​

του Θανάση Καρτερού

Πώς του ήρθε του Σαμαρά να επιτεθεί, όπως επιτέθηκε, στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Πώς του ήρθε να τον δαγκώσει δημοσίως, με ειδική ανακοίνωση πατριωτικού περιεχομένου; Να τον κατηγορήσει για ανιστόρητη σύμπλευση με τον Τσίπρα; Υπάρχει κάποιο σοβαρό πολιτικό θέμα που αγνοούμε, πίσω από αυτό; Του το έχει φυλαγμένο, γιατί δέχεται να συζητάει και να συνυπάρχει, στα συνταγματικά όρια του πολιτεύματος φυσικά, με τον Τσίπρα; Ενώ ο ίδιος, ως ηττημένος των εκλογών, δεν καταδέχτηκε ούτε στο Μαξίμου να τον υποδεχτεί; Ή έχει κάποιο σχέδιο, που μας διαφεύγει, για τη σωτηρία της Μακεδονίας, της πατρίδας, της θρησκείας, της οικογένειας και της ψυχής του;

Άγνωστα τα κίνητρα του απεχθούς τσαμπουκά του. Σας προτείνω, όμως, μια άλλη εκδοχή: Τέτοιος είναι. Κανένα πρόσθετο κίνητρο δεν χρειάζεται ο ανθρωποφάγος για να φάει τον διπλανό του. Ε, κάπως έτσι κι ο Σαμαράς. Μόνο που ενώ για τον κλασικό κανίβαλο είναι θέμα διατροφής, για τον Σαμαρά είναι θέμα διαστροφής. Δεν υπάρχει ο άνθρωπος ως πολιτικός και κυρίως ως πατριώτης, αν δεν φάει εκείνους που του μυρίζουν μειοδοσία. Έτσι έφαγε, για όποιον θυμάται, τον πατέρα Μητσοτάκη. Έτσι δάγκωσε τον παππού Καραμανλή, τον ανεψιό Καραμανλή, την κόρη Μητσοτάκη και πλείστους όσους άλλους. Της δικής του παράταξης. Για τον Τσίπρα δεν γεννάται θέμα: Ισόβια δάγκα.

Σιγά μην του γλίτωνε, με τέτοιο βιογραφικό, ο Παυλόπουλος. Του άνοιξε την όρεξη το πρωί ο Κυριάκος, με τα θεσμικά ορντέβρ που του σέρβιρε, λέγοντας όσα είπε, μέσα στο προεδρικό μέγαρο, και σε λίγα λεπτά τρομάξαμε όλοι με τα δόντια του. Ποιο Σύνταγμα, ποιες αρμοδιότητες του Προέδρου, ποια ανάγκη η αντιπαράθεση να μην εκτραπεί σε ανθρωποφαγία, ποιο ήθος Παυλόπουλου. Τίποτα από αυτά δεν μέτρησε μπροστά στην πατριωτική βουλιμία του Σαμαρά. Χραπ! Και ας ψάχνουμε εμείς να βρούμε τα πώς και τα γιατί. Και ας διακινούνται διαρροές, που διαψεύδει η Προεδρία, για κόκκινες γραμμές, λες και μπορεί ένας Χάνιμπαλ Λέκτερ να εκτονώσει την όρεξή του με λογικές κουβέντες.

Η συνέχεια, πάντως, προβλέπεται ενδιαφέρουσα. Διότι, όσο και να παριστάνει ο Κυριάκος τον Βεληγκέκα της εθνικοφροσύνης, να το θυμηθείτε ότι θα έρθει και η ώρα του. Μεταξύ άλλων και γιατί κάποιο εθισμό σε μητσοτακέικες γεύσεις τον έχει ο Σαμαράς…