ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΙΖΕΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΞΙΚΟΥΣ "ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ"
-----------------------------------------------------------------------------------------
Αξίζεις τα καλύτερα, γιατί είσαι ένας από τους λίγους ανθρώπους που σε αυτό τον μίζερο κόσμο συνεχίζουν να είναι ειλικρινείς με τον εαυτό τους και αυτό είναι το μόνο που μετράει στ' αλήθεια.
Frida Kahlo
--------------------------------------------------------------------------------------------
Οι μίζεροι "άνθρωποι" δεν κατάφεραν ποτέ να απολαύσουν τίποτα από τη ζωή!
Τους "ανθρώπους" ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ με το πεινασμένο μάτι να φοβάσαι.
Εκείνους τους τόσο μίζερους που δεν κατάφεραν ποτέ να απολαύσουν τίποτα.
Δεν είναι πως δεν τους δόθηκε. Είναι πως αυτό που τους δόθηκε δεν τους έφτανε. Το ήθελαν "όλο" και το ήθελαν "μόνο δικό τους". Αντί να απολαύσουν το τώρα, την στιγμή, εκείνα που τους δινόντουσαν, εκείνοι θέλανε "κι άλλο", "παραπάνω". Και κανείς δεν τους έμαθε πως οι αποκλειστικότητες, είναι για τους δημοσιογράφους και τους εραστές.. όχι για τους φίλους. Όχι για τις παρέες. Όχι για την υπόλοιπη ζωή.
Δεν υπάρχει χειρότερη ράτσα ανθρώπου από τους μίζερους. Η κατάστασή τους δε γνωρίζει σύνορα, κοινωνικές τάξεις και φύλο. Από τον overthinker φίλο, στην κλαψιάρα γκόμενα κι απ' τη γκρινιάρα μάνα στο τσιγκούνικο αφεντικό. Μόνο όψεις αλλάζει η μιζέρια. Στη φτώχεια μεταφράζεται ως κακομοιριά, στον πλούτο ως σνομπαρία και τουπέ.
Είναι εκείνοι που ακόμα και το χαμόγελό τους είναι μίζερο και μετρημένο και ποτέ δεν φτάνει από τα χείλια τους στα μάτια τους. Δεν μπορούν να χαρούν με καμιά χαρά, γιατί για εκείνους η χαρά σου είναι απλά ένα "γιατί όχι εγώ".
Όλοι έχουν τις ίδιες σουφρωμένες φάτσες και σφιγμένα χαρακτηριστικά. Σαν κάτι να τους τρώει από μέσα. Ανοίγουν το στόμα να μιλήσουν και από μέσα τους αναβλύζει σαπίλα, λες και κάτι ψόφησε πρόσφατα. Αδυνατούν να ηρεμήσουν. Πρέπει πάντα να βρουν εξιλαστήριο θύμα σε έναν εξωγενή παράγοντα.
Θα πάρουν τις λέξεις σου, τις εκφράσεις σου, θα υιοθετήσουν εκείνα που εσύ αγαπάς και στο τέλος θα προσπαθήσουν να ζήσουν την ζωή σου. Μόνο που κανείς δεν τους είπε πως η ζωή σου, δεν ήταν ποτέ στρωμένη με ροδοπέταλα. Έχεις περάσει δυσκολίες, έχεις πέσει κι έχεις γκρεμοτσακιστεί, έχεις πονέσει κι έχεις ματώσει. Δεν σου δόθηκε τίποτα απλόχερα και χωρίς κόπο.
Μόνο που κάθε φορά που έπεφτες, σηκωνόσουνα και χαμογελούσες. Έκλεινες το μάτι στην ζωή και συνέχιζες.. Δεν μοιρολατρούσες. Δεν κοιτούσες δίπλα σου για να προσκοληθείς. Δεν ζήλευες την ευτυχία κανενός. Μόνος σου την έχτιζες την ζωή σου, κομματάκι κομματάκι. Κι ήταν μια ζωή που τους χώραγε όλους μέσα της! Όλους εκτός από τους μίζερους. Εκτός από εκείνους τους κισσούς που ζουν από την ζωή σου.
Όλους εκτός από εκείνους τους αχάριστους που δεν έμαθαν ποτέ να δίνουν αγάπη χωρίς αντάλλαγμα. Να δίνουν χαρά χωρίς προσδοκία. Να δίνονται απλόχερα από ψυχής.
Θα τους βρεις να πλάθουν σενάρια επί των σεναρίων, φαντάζονται δολοπλοκίες και ίντριγκες εις βάρος τους, βλέπουν πάντα τη χειρότερη εκδοχή των καταστάσεων. Φτάνουν σε συμπεράσματα και προξενούν έριδες χωρίς κανένα λόγο. Έτσι, γιατί γουστάρουν να βρίσκονται σε μόνιμη εγρήγορση. Η καλή έκβαση μιας κατάστασης, για αυτούς τους ανθρώπους αποτελεί μόνο προοίμιο μυρίων κακών που θα εμφανιστούν. Δεν έχουν μάθει να χειρίζονται την ευτυχία. Πάντα κάτι θα ελλοχεύει από πίσω. Κι αν δε συμβαίνει αυτό, τότε πολύ άνετα θα το δημιουργήσουν. Ή θα κλαίγονται. Αλύπητα, ασταμάτητα και ανελέητα. Για ψύλλου πήδημα. Για τα φραγκοδίφραγκα που χάσανε σε μια αγορά, της τάξης του cent, γιατί «σε ένα μήνα αυτό είναι 1 ευρώ», για την ατυχία που μόνο τη δική τους πόρτα χτυπάει επειδή έπεσε λίγο παραπάνω αλάτι στο φαΐ, για τις επαναλαμβανόμενες «μαλακίες» που τους παίξανε φίλοι και σύντροφοι ενώ οι ίδιοι συνεχίζουν να επιλέγουν τον ίδιο τύπο προσώπων στη ζωή τους. Σε απλά ελληνικά, τα θες και τα παθαίνεις άμα συνεχίζεις να διαλέγεις «σιγανά ποταμάκια», γιατί οι εκφραστικοί άνθρωποι σου φαίνονται κάφροι και ανήθικοι.
Σε ακραίες περιπτώσεις, μέχρι και η εμφάνισή τους γίνεται το κερασάκι στην τούρτα. Εξωτερικεύουν την ασχήμια του εσωτερικού τους κόσμου στην εμφάνισή τους διαλέγοντας ρούχα και άλλες στυλιστικές επιλογές, που, όχι απλά δεν τους κολακεύουν, αλλά τονίζουν χειρότερα τα όποια ελαττώματά τους.
Έχουν και μια κλαψιάρικη, λυρική φωνή σε μόνιμη ελάσσονα μπόνους. Λες και θέλουν να φαίνονται πιο άσχημοι, για να βρίσκει τόπο η μιζέρια να προσγειωθεί πάνω τους, λες και δεν τους έφτανε η εσωτερική.
Στη χειρότερη μορφή τους, ζουν πίσω από κλειστά παραθυρόφυλλα μέρα μεσημέρι (εκτός από τις μέρες με καύσωνα, που το κάνουμε όλοι). Ο κόσμος τους θα ήταν ένα δωμάτιο αποκομμένο από οποιαδήποτε αλληλεπίδραση, εάν ήταν δυνατό. Καμία διέξοδος, καμία χαρά για τη ζωή. Οι απολαύσεις είναι απαγορευμένες, γιατί είναι ανήθικες, προκαλούν εξάρτηση ή έξοδα. Το χειρότερο; Νομίζουν πως είναι ευτυχισμένοι σε αυτή την κατάσταση.
Είναι ικανοποιημένοι με τη ζωή τους και είναι αυτοί που «παινεύουν το σπίτι τους» καλύτερα από όλους. Προσπαθούν να προσηλυτίσουν κι άλλους σε αυτόν τον τρόπο ζωής, ελπίζοντας πως το κάνουν αξιοζήλευτο. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι το αξιολύπητο. Ναι, σ' εσένα μιλάω, που έχεις φτάσει τα 53 σου και το παίζεις ότι δήθεν κάνεις οικονομία ενώ τα λεφτά απ' τα περιουσιακά σου τα χειρίζεται η μαμάκα σου. Κακομαθημένο αληταριό!
Μίζεροι άνθρωποι, μαύρες ψυχές, στεγνοί εσωτερικά όσο και αν προσπαθούν να εμφανίσουν το αντίθετο. Ξέρουν καλά να προσποιούνται. Μίζεροι σε όλα τους, στραγγαλίζουν όνειρα. Η μιζέρια είναι στάση ζωής. Ψυχική αναπηρία. Βαλαντωμένες ζωές. Το ζητούμενο είναι να εξουσιάζουν, να δημιουργούν θύματα, να τα πνίξουν σε ψέματα και ιδεοληψίες, αδιαφορώντας για ότι μπορούν να προξενήσουν.
Άκρως εγωκεντρικοί, νάρκισσοι, ανώριμοι, επιφανειακοί, κενοί, ανίκανοι να εκτιμήσουν αισθήματα και αρετές αφού οι ίδιοι δεν διαθέτουν. Άγνωστες λέξεις γι' αυτούς η τιμιότητα, η ειλικρίνεια, ο σεβασμός, εμπιστοσύνη, φιλότιμο και αιδώς. Στο περίγυρο διατυμπανίζουν με στόμφο και πειστικότητα ότι τα διαθέτουν. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που δεν γίνονται άμεσα αντιληπτοί. Θεωρούν δεδομένη την άνευ όρων προσφορά και στήριξη, ενώ προδίδουν με άπειρη ευκολία.
Η μοναδική αλήθεια που γνωρίζουν είναι το ψέμα τους και κρίνοντας πάντα εξ ιδίων τα αλλότρια θεωρούν πάντα ψέμα την αλήθεια των άλλων.
Εσύ βάζεις τον πήχη ψηλά ή χαμηλά, εσύ θέτεις τα όρια. Σίγουρα δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά τους, είσαι σε θέση όμως να ελέγχεις τι θα δεχτείς και τι όχι. Οι άνθρωποι σου φέρονται με τον τρόπο που τους επιτρέπεις.
Η αρνητική οπτική του κόσμου είναι πιο μεταδοτική από όσο πιστεύουμε τελικά. Άνθρωποι με χαμηλή αυτοεκτίμηση επιζητούν να κοιτάξουμε τον κόσμο με τα δικά τους μάτια, αρνούνται να φορέσουν διαφορετικά πολύχρωμα γυαλιά και να ατενίσουν τον δικό μας κόσμο.
Μίζερες σχέσεις που σαμποτάρουν τον εαυτό μας και το μέλλον μας. Η ζήλια γίνεται μόνιμη κριτική και το ζευγάρι μη μπορώντας να αντιμετωπίσει τα δικά του προβλήματα, ασχολείται με τις ζωές των άλλων.
Δυστυχώς οι μίζεροι άνθρωποι κρύβονται σε όλες τις σχέσεις: οικογενειακές, φιλικές, επαγγελματικές, διαπροσωπικές. Να τους αλλάξεις δεν μπορείς. Να αλλάξεις τον εαυτό σου όμως είναι επιτακτική ανάγκη.
Δεν θα είμαστε ποτέ σίγουροι για το πόση τοξικότητα κρύβεται στη ζωή μας. Σίγουρα όμως θα πρέπει να είμαστε καχύποπτοι με τους θετικούς ανθρώπους, αυτούς που γενικεύουν τα πάντα, αυτούς που κριτικάρουν και συγκρίνουν, καθώς και με τους υποτιθέμενα αλτρουιστές. Είναι όλοι αυτοί που λειτουργούν κρυφά υπό το φως του αρνητισμού.
Η ζωή είναι μικρή για χυδαίο sex, μίζερους ανθρώπους και της ζωής ξιπασμένους κομπάρσους.
Όχι ρε, σιχάθηκα να σας βλέπω παντού γύρω μου, αυτούς τους "ανθρώπους" η δική μου η ζωή δεν τους χωράει. Βαρέθηκα την κακομοιριά σας, τις σκευωρίες σας, την έλλειψη διάθεσης για ζωή από παντού, τις μεμψίμοιρες φάτσες. Πάτε να κλειστείτε στο δωμάτιο και την κοσμάρα σας και αφήστε τους υπόλοιπους να ζήσουν χωρίς κόμπλεξ, τσίτα και φαγωμάρα.
Απλά γιατί στην δική μου την ζωή, το "περνάω καλά", σημαίνει μια μέρα στην θάλασσα με φίλους, μπύρες και ιστορίες. Με γέλια και δάκρυα μα πάνω από όλα με αληθινά χαμόγελα.
Λυπάμαι, μα μεγάλωσα πολύ για να δέχομαι, να ανέχομαι και να αντέχω τους "ανθρώπους" που ζουν στην μιζέρια, την ζήλια και την τοξικότητά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου