Στις 27 Ιουνίου 1999 "άφησε
τον μάταιο τούτο κόσμο" ο δικτάτορας (και πάλαι ποτέ επιβλέπων –για
λογαριασμό των ταγμάτων ασφαλείας και των κατοχικών δυνάμεων– αρπαγή της
συγκομιδής σιτηρών σε διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου, και στρατοδίκης στην
υπόθεση Μπελογιάννη, και "διαπρεπές" μέλος των Ελληνοαμερικανικών
αποστολών ανταλλαγής στρατιωτικών συμβούλων με ό,τι αυτό σημαίνει, και πάει
λέγοντας το πλούσιο "πατριωτικό" βιογραφικό...) Γεώργιος
Παπαδόπουλος, αναζητώντας συγχώρεση από τον Δημιουργό του, μιας και ο λαός δεν
ξεχνά τα "ευεργετήματα" της επταετίας.
Για "την επέτειο", μια
εναλλακτική «χρήση» ενός τραγουδιού των Μπίρμαν και Μικρούτσικου.
Μια «αφιέρωση» ενός αγωνιστή στα
όργανα του κράτους που τον διώκει, γίνεται, με τρόπο ειρωνικό και τραγικό συγχρόνως,
«ωδή» ενός τυράννου στους προστάτες και συνεργάτες του.
Γιατί τολμήσαμε με το συγκεκριμένο
οπτικοακουστικό κολάζ να κάνουμε αυτή την, με κάποιον τρόπο, αντιστροφή ρόλων;
…
Γιατί δικτάτορες και φασίστες
κοπιάζουν, την ώρα της τελικής πτώσης και κρίσης τους, να εμφανίσουν εαυτούς
από θύτες σε θύματα και «φίλους του λαού».
Και δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να
"τολμήσουν", ακριβώς για να σώσουν το τομάρι τους, να καπηλευτούν ως
δικά τους τα τραγούδια των θυμάτων τους…
Ωστόσο, ο δικτάτορας την ώρα της πτώσης
του, λίγο πολύ, θα υποστεί συνέπειες. Κάτι που εξαρτάται από το ποιος θα είναι
στη θέση του κριτή και ποια ανάγκη εξυπηρετεί η άνω τιμωρία…
Ενώ οι κάθε λογής συνεργάτες των
προηγούμενων φαίνεται να αναβαπτίζονται, ανάλογα με τις επιδιώξεις και στόχους
του καθεστώτος, το οποίο διαδέχεται τους τυράννους….
Και η ιστορία αυτού του τόπου έχει
πολλές και σκοτεινές σελίδες σε σχέση με το παραπάνω. Να μην το ξεχνάμε, μιας
και το συναντάμε συχνά-πυκνά και με κάθε αφορμή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου