Το πιο βαθύ σκοτάδι την νύχτα είναι λίγο πριν την αυγή! Τότε που γεννιούνται νέα όνειρα για το αύριο

Αντώνης Σαμαράκης

Σωρός τα προβλήματα, που το ένα μπλέκεται με το άλλο και όλα μαζί δεν έχουν τέλος. Δουλειά δε βρίσκεις κι αν βρεις το μεροκάματο μοιάζει με ελεημοσύνη. Τα έξοδα όλο και γίνονται μεγαλύτερα, ενώ τα έσοδα μειώνονται. Μέχρι να πληρώσεις τον ένα λογαριασμό έρχεται ο άλλος. 

 

Η μόρφωση, η υγεία η ξεκούραση δεν είναι πια δικαιώματα. Έχουν φορτωθεί στις πλάτες μας και τα απολαμβάνει μόνο όποιος έχει. Όσο για την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, αυτή έχει γίνει προεκλογικό εμπόριο στα χέρια των αστών πολιτικών. Όλα φαίνονται μαύρα, μπλεγμένα με απειλές και φόβους που προέρχονται τόσο από τους “μεγάλους”, όσο και από τους ντόπιους “συνεταίρους” τους, δηλαδή όλους αυτούς που ελέγχουν τις αγορές, τους ενεργειακούς δρόμους, τους εξοπλισμούς, την τρομολαγνεία, τους πολέμους, τη ζωή σ' όλο τον πλανήτη.

Η απελπιστική αυτή κατάσταση παρομοιάζεται από τον Αντώνη Σαμαράκη με το πιο μαύρο σκοτάδι. 

 Διαβάζουμε:

«Όταν ήμουνα μέλος στην αντίσταση, τότε που ήμουνα νέος, πήγα και εγώ στα βουνά πάνω στην Θεσσαλία. Εκεί μια μέρα, σε ένα χωριό που λέγεται Aη Γιώργης, ένας φίλος, ο Αντώνης Mπάκαρος, μου είπε να πάμε το βράδυ να φυλάμε τα ζώα στο βουνό μην τα αγριέψουνε οι λύκοι.  

Ήταν μια νύχτα κατάμαυρη, πίσσα που στα μάτια μου φαινότανε αιώνια. Γυρνάω λοιπόν μια στιγμή και λέω στον Αντώνη «αυτή η νύχτα δεν θα τελειώσει ποτέ; το σκοτάδι γίνεται όλο και πιο πυκνό». Αυτός μου απάντησε με κείνη την βουνίσια προφορά του: «Δεν ξέρεις ότι το πιο βαθύ σκοτάδι την νύχτα είναι λίγο πριν την αυγή;».

Εγώ δεν είχα ξαναζήσει στην ύπαιθρο, δεν το ‘ξερα αυτό. Και πράγματι έτσι είναι. «Λίγο πριν φέξει η καινούργια μέρα προηγείται το πιο βαθύ σκοτάδι. Άρα λίγο πριν φέξει η καινούργια ελπίδα ζούμε το πιο βαθύ σκοτάδι.» Αντώνης Σαμαράκης

Τότε που αφήνουμε πίσω τα παλιά όνειρα γιατί γεννιούνται τα όνειρα του αύριο

Στεκόμαστε στην τελευταία του φράση, που μιλάει για το αναπόφευκτο της αλλαγής με την ανατολή της καινούργιας μέρας που ακολουθεί το πιο μαύρο σκοτάδι. Αυτό συμβαίνει βέβαια στη φύση, αλλά στην κοινωνία είναι απαραίτητος ένας παράγοντας που διαμορφώνει την αλλαγή προς το καλύτερο: Η συνειδητή επέμβαση του ανθρώπου. Όλα τα προβλήματα που κατάφερε να λύσει ο άνθρωπος, από τότε που άρχισε να στέκεται στα δυο του πόδια τα κατάφερε συνειδητά. Ούτε θεοί, ούτε δαίμονες βάλανε το χεράκι τους. Μιλώντας για την Εθνική Αντίσταση ο Αντώνης Σαμαράκης δηλώνει πως την ελπίδα την έδωσε με τον αγώνα του ο λαός οργανωμένος στο ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ. 

Μόνο με τον συνειδητό επίμονο και οργανωμένο αγώνα και σήμερα θα νικηθεί το σκοτάδι που προέρχεται από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και θα ανατείλει η αυγή για το ξεπέρασμα και όλων των σύγχρονων κοινωνικών προβλημάτων.