ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 1944

 

                         Το κόκκινο τραίνο. Δεκεμβριανά 1944 

Η επιχείρηση των ανταρτών του ΕΛΑΣ που εισήλθαν μέσα από τους υπονόμους από το Μοναστηράκι και το Θησείο για να ανατινάξουν, με έναν τόνο δυναμίτη ΤΝΤ, το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια όπου ήταν η έδρα όλης της αντίδρασης των Άγγλων και των συνεργατών τους οι οποίοι ήταν πρώην συνεργάτες των Γερμανών ΝΑΖΙ
 

Κείμενο: Γιάννης Γκόλιας 

Αμέσως μετά την απελευθέρωση τον Οκτώβρη του 1944 οι Εγγλέζοι ήθελαν να επαναφέρουν την προπολεμική τάξη πραγμάτων. Δηλαδή η Ελλάδα να ξαναγίνει προτεκτοράτο και αποικία τους και ήξεραν ότι για να το πετύχουν αυτό έπρεπε να χρησιμοποιήσουν τα παλιά και δοκιμασμένα υλικά, έναν βασιλιά (και κατά συνέπεια και μία κυβέρνηση που θα την όρκιζε ο βασιλιάς) απόλυτα εξαρτημένοι από αυτούς.

Σε όλο αυτό το πλάνο το μοναδικό εμπόδιο ήταν ο ΕΛΑΣ που ήλεγχε απόλυτα τη χώρα και που είχε κερδίσει με το αίμα και τις θυσίες του τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Έτσι και γινόντουσαν αμέσως τότε εκλογές το ΕΑΜ θα έπαιρνε πάνω από 90%. Αυτό οι Εγγλέζοι το ήξεραν καλά. Έτσι σκέφτηκαν τις επίσης παλιές και δοκιμασμένες συνταγές των εκλογών μαϊμού, αλλά και της αναταραχής και του φόβου. Ο ΕΛΑΣ με τη δύναμη και τα όπλα του μπορούσε να αποτρέψει και τις

ανέντιμες εκλογές και τον εκφοβισμό του κόσμου. Για να κάνουν, οι Άγγλοι μαζί με τη ντόπια αντίδραση, ήρεμοι τη δουλειά τούς λοιπόν έπρεπε ο ΕΛΑΣ να διαλυθεί. Έτσι στις επαφές που άρχισαν, η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με το ΕΑΜ συμφώνησαν να διαλυθούν και ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ και η τρίτη ορεινή ταξιαρχία (του Ρίμινι) και να δημιουργηθεί ένας στρατός εξαρχής με κανονική στρατολογία.

Μετά όμως οι Άγγλοι συνειδητοποίησαν ότι η συντριπτική πλειοψηφία αυτού του νέου στρατού θα είναι από τον ΕΛΑΣ. Έτσι αθέτησαν τη συμφωνία και ζήτησαν να διαλυθεί μόνο ο ΕΛΑΣ....

1η Δεκεμβρίου 1944, Παρασκευή τότε, στις 8:00 το πρωί σύνδεσμοι παραδίδουν στους διοικητές του ΕΛΑΣ όλης της χώρας εντολή να παραδώσουν τα όπλα τους...

Τα Δεκεμβριανά αρχίζουν ενώ έρχεται καλπάζοντας το μεγαλύτερο μακελειό της Ελληνικής ιστορίας, ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ο γραμματέας του ΚΚΕ Γιώργης Σιάντος την επίμαχη περίοδο, ήταν αυτός που πήρε στο λαιμό του το λαό και το κόμμα. Ένας απλοϊκός στη σκέψη άνθρωπος, αδιάβαστος, μικρόνους, καχύποπτος, μνησίκακος και ανίκανος να συλλάβει ευρύτερα πολιτικά νοήματα και συσχετισμούς.

Στις 2 Δεκέμβρη 1944, Σάββατο τότε, παραιτούνται οι ΕΑΜικοί υπουργοί, αρνούμενοι τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, και ο Παπανδρέου μένει μονό με τους δωσίλογους.

O στρατηγός Σκόμπι αυτοανακηρύσσεται προστάτης της Αθήνας και βγάζει τα άρματα στους δρόμους.Το ΕΑΜ καλεί τον αθηναίικο λαό σε μια μεγάλη ειρηνική συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος την Κυριακή 3 Δεκέμβριο. O Παπανδρέου, με τη σύμφωνη γνώμη του αστυνομικού διευθυντή Άγγελου Έβερτ, επιτρέπει αρχικά την ΕΑΜική συγκέντρωση, αλλά αργότερα ο Σκόμπι τους τραβάει τ' αυτί και την απαγορεύουν.

Οι ΕΑΜίτες αντιδρούν «στην Αθήνα δεν κατάφεραν να απαγορεύσουν τις διαδηλώσεις ούτε οι Γερμανοί». Την Κυριακή το πρωί παρά την απαγόρευση και τις απειλές οι ΕΑΜίτες πλημμυρίζουν τους δρόμους. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη διαδήλωση που έγινε ποτέ στην πρωτεύουσα της Ελλάδας. 

Τότε, από κάποιο σημείο, ακούγονται πυροβολισμοί. Είναι αστυνομικοί που χτυπούν στο ψαχνό τον κόσμο. Κάποιοι διαδηλωτές πέφτουν άψυχοι στην άσφαλτο. Έτσι, εν ψυχρώ, αστυνομικοί από κάποιες στέγες και παράθυρα πυροβολούσαν στη σορό τον κόσμο. Τελικά μετά από μια ώρα οι νεκροί είναι περίπου 30.

Το ομαδικό έγκλημα έγινε μπροστά στα έκπληκτα μάτια δεκάδων ξένων που βρέθηκαν με διάφορες ιδιότητες στον χώρο της διαδήλωσης.

Αργά τη νύχτα της Κυριακής 3 Δεκεμβρίου ένοπλοι μαχητές του ΕΛΑΣ Αθήνας καταλαμβάνουν αστυνομικά τμήματα και αφοπλίζουν αστυνομικούς.

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου είναι η κηδεία των θυμάτων του συλλαλητηρίου. Το ΕΑΜ κηρύσσει γενική απεργία, που ακινητοποιεί τα πάντα. Η Αθήνα μετατρέπεται σε παράλυτη πόλη. Δεν υπήρχε νερό, γκάζι, ηλεκτρικό. Όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά. Δεν υπήρχαν κινηματογράφοι, θέατρα ή μέσα συγκοινωνίας. Οι υπάλληλοι του δημαρχείου, των υπουργείων και των τραπεζών έχουν φύγει από τις θέσεις τους. Ο Σκόμπι επιβάλλει, ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ, τον στρατιωτικό νόμο. Μόνο η κυβέρνηση μπορεί να το πράξει και μόνο υπό ορισμένες προϋποθέσεις.

Στην κηδεία ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων, ίσως πιο μεγάλο απ’ αυτό της προηγούμενης, θάβει τους νεκρούς της Κυριακής. Όταν η νεκρική πομπή φτάσει στο Ά νεκροταφείο, η ουρά της βρίσκεται ακόμα στην Ομόνοια. Αυτό το πλήθος, μ' ένα στόμα, τραγουδάει φάλτσα απ’ τον πόνο και το κλάμα το πένθιμο εμβατήριο του ΕΛΑΣ, το «Πέσατε Θύματα Αδέλφια Εσείς σε Άνιση Μάχη». Μετά την ταφή, τα πλήθη σκορπούν μέσα στους δρόμους, συνεχίζοντας να τραγουδούν το πένθιμο εμβατήριο, πράγμα που εξοργίζει τους ΧΙΤΕΣ που είναι ακροβολισμένοι ΔΩΘΕ ΚΕΙΘΕ σε σπίτια και κυρίως σε ξενοδοχεία του κέντρου της Αθήνας και αρχίζουν τότε ένα τουφεκίδι σαν να κυνηγούν πάπιες. Σκοπεύουν απ’ τα παράθυρα των ξενοδοχείων και βαρούν στο ΨΑΧΝΟ. Άγνωστο πόσοι έπεσαν νεκροί.

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.

Το απόγευμα μαχητές του ΕΛΑΣ Αθήνας διαλύουν το αρχηγείο της X (ΧΙΤΕΣ) στο Θησείο. Οι Άγγλοι παρεμβαίνουν με θωρακισμένα ΑΡΜΑΤΑ ΜΑΧΗΣ και διασώζουν τον πανικόβλητο αρχηγό της συνταγματάρχη Γρίβα με κάποιους πιστούς του. Τη Δευτέρα το βράδυ, ο Παπανδρέου παραιτείται και το ΕΑΜ θεωρεί ότι νίκησε. Κατάφερε να τον διώξει και ότι τώρα θεωρεί ότι θα φτιάξουν όλοι μαζί κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Ο Σιάντος σκέφτεται ήδη τους υπουργούς που θα επιλέξει.... (ΤΙ ΝΤΟΥΒΑΡΙ ΘΕΕ ΜΟΥ) 

Τρίτη πρωί 5 Δεκεμβρίου 1944, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ, στέλνει δύο ΚΤΗΝΩΔΗ τηλεγραφήματα. Ένα προς τον Λίπερ που γράφει: «Πρέπει να υποχρεώσετε τον Παπανδρέου να κάνει το καθήκον του. Αν παραιτηθεί, φυλακίστε τον, έως ότου συνέλθει, όταν πια θα έχουν τελειώσει οι μάχες. Θα μπορούσε το ίδιο καλά να αρρωστήσει και να μην μπορεί να τον πλησιάσει κανείς».

Και ένα προς τον Σκόμπι: «Είσθε υπεύθυνος δια την τήρησιν της τάξεως εις τας Αθήνας. Μη διστάζετε να ενεργείτε ωσάν να είσθε εις κατακτηθείσαν πόλιν, όπου αναπτύσσεται, μια εξέγερσις τοπικώς». 

Ο Παπανδρέου υποκύπτει ξανά. Ανακαλεί την παραίτηση του και παραμένει απομονωμένος στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια»

Στους δρόμους ξεσπούν μάχες.... είναι η πρώτη μέρα των Δεκεμβριανών που για ένα περίπου μήνα θα πνίξουν την Αθήνα στο αίμα.

Ο ΕΛΑΣ είχε εντολή απ τον Σιάντο που το έπαιζε αρχιστράτηγος να χτυπά αποκλειστικά και μόνο Έλληνες ταγματασφΑΛΗΤΕΣ που έχουν στελεχώσει το κράτος, κυρίως στην αστυνομία.

Απ' την άλλη οι Εγγλέζοι ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ τους ταγματασφΑΛΗΤΕΣ και λιανίζουν με τον βαρύ οπλισμό τους μαχητές του ΕΛΑΣ με τα λιανοτούφεκα τους. Η τραγωδία αρχίζει. Για ένα μήνα ΟΙ ΗΡΩΙΚΟΙ μαχητές του ΕΛΑΣ θα πετσοκόβονται αβοήθητοι χωρίς σχέδιο, σύνδεση και πλάνο, τα νιάτα της πόλης.

Χάθηκε ο ανθός...!!!

ΥΓ.

Στις 12 Δεκεμβρίου 1958, ο αστυνομικός διευθυντής Αθηνών κατά τη διάρκεια των «Δεκεμβριανών», Άγγελος Έβερτ σε συνέντευξή στην εφημερίδα «Ακρόπολις» θα παραδεχτεί ότι ήταν αυτός που διέταξε τη βίαιη διάλυση της διαδήλωσης βάσει διαταγών που είχε λάβει.... Από ποιόν είχε λάθει αυτές τις διαταγές άραγε;