Την Τρίτη, 13 Μαρτίου του 1956, κι αφού ήδη έχει περάσει 8 χρόνια στην εξορία, ο Δημήτριος ή Τάκης Βαλασιάδης μεταφέρεται στην Αθήνα για να δικαστεί-με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας-για το βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες» και συγκεκριμένα για το διήγημα «Οι λύκοι ανεβαίνουν στον ουρανό».
Το συγκεκριμένο διήγημα το κατηγόρησαν ως αντεθνικό γιατί παρουσιάζει μια οικογένεια μεγαλοαστών που έχουν μια 13χρονη υπηρέτρια και ένα βράδυ μετά από οινοποσία και χαρτοπαιξία ο ιδιοκτήτης του σπιτιού και οι φίλοι του τύφλα στο μεθύσι επιτίθενται στην κοπέλα με σκοπό να την βιάσουν.
Η κοπέλα τρέχει και βγαίνει στο μπαλκόνι με φωνές και ουρλιαχτά. Την ακούνε εργάτες απ το απέναντι γιαπί και με μια σκάλα ανεβαίνουν και τη σώζουν....
Αφού διαβάστηκε το κατηγορητήριο ερωτώμενος από τον πρόεδρο περί της ενοχής του απαντά: «Ναι, είμαι ένοχος. Όχι όμως γι' αυτά που έγραψα, αλλά γι' αυτά που δεν έγραψα και ακριβώς γιατί δεν τα έγραψα.
Κατηγορούμαι ότι έγραψα για τους απλούς ανθρώπους, για τους ανθρώπους του μόχθου, για τους φτωχούς. Μα για ποιους έπρεπε να γράψω; Εγώ αυτούς γνώρισα, αυτούς αγάπησα, μαζί τους μοιράστηκα και τις χαρές και τις πίκρες μου.
Δίπλα τους γεύτηκα κι εγώ την πίκρα της εκμετάλλευσης και της κοινωνικής αδικίας
και ήταν οι μόνοι που μου συμπαραστάθηκαν. Γι' αυτό και αισθάνομαι φταίχτης που δεν έγραψα όσα έπρεπε να γράψω γι' αυτούς».
Τέλος, ο Δημήτριος ή Τάκης Βαλασιάδης καλείται να απολογηθεί και κάνει μια αναδρομή στη ζωή του και περιγράφει μαζί με το δράμα το δικό του το δράμα ενός ολόκληρου λαού.
Όταν φτάνει να περιγράψει το δράμα του παιδιού του όταν ο ίδιος βρισκόταν στη Μακρόνησο ο πρόεδρος παρατηρεί: «Απορώ... πώς δεν υπογράψατε μια δήλωση για να σώσετε από τη δοκιμασία εσάς και το παιδί σας... «αν πράγματι νιώθεις στοργή για το παιδί και τη γυναίκα σου, θα 'πρεπε να 'χεις κάνει δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ».
Και ο Δημήτριος Βαλασιάδης απαντά: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάμω πάλι τέσσερα εγώ».
Καταδικάστηκε σε απαγόρευση κυκλοφορίας των βιβλίων του.
Μετά τη δίκη αυτοεξορίστηκε στο Βουκουρέστι, και έζησε σε μια μονοκατοικία που του παραχώρησε η Ρουμανική κυβέρνηση επί της οδού Plantelor (βλάστισης) αριθμός 12. Αργότερα το 1968 η χούντα των συνταγματαρχών του αφαίρεσε την Ελληνική ιθαγένεια.
Επέστρεψε στην Ελλάδα στις 26 του Οκτώβρη του 1976 και πέθανε στις 22 Ιανουαρίου 1977 από ανακοπή καρδιάς μέσα στο αυτοκίνητο που οδηγούσε επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης, σταματημένος σε μια εσοχή του δρόμου, απέναντι από τη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών.
Είναι ο μοναδικός λογοτέχνης που τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου (σε όλες τις Δυτικο-Ανατολικο,Βοριο,Νοτιο Ευρωπαϊκές, στις σκανδιναβικές, στα Αραβικά, σε όλες τις Ασιατικές Κινέζικά, Κορεάτικα, Βιετναμέζικα, Ιαπωνικά, Ταϊλανδέζικα, ακόμα και σε κάποιες Αφρικανικές γλώσσες).
Ο Δημήτριος ή Τάκης Βαλασιάδης ένας απ τους μεγαλύτερους λογοτέχνες που έχει βγάλει η χώρα μας γεννήθηκε σαν σήμερα 15 Ιανουαρίου το 1912 και είναι γνωστός με το ψευδώνυμο του ως Μενέλαος Λουντέμης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου