Έπεσε και το τελευταίο φύλλο συκής από το προσωπείο του μποντιμπιλντερά κονφερασιέ εκπαιδευτή μοντέλων και επαγγελματία πατριδέμπορα τηλεπρόεδρου Γιώργου Καρατζαφέρη και από τη βιτρίνα του τηλεκόμματος-μπίζνας ΛάΟΣ.
Την Πέμπτη 24 Μαΐου 2012, ανακοίνωσε ότι ο δηλωμένος (ήδη από το 1965) αντιδημοκράτης και αντικοινοβουλευτικός Κώστας Πλεύρης, ντόπιος φύρερ όλων των εγχώριων εθνικοσοσιαλιστικών, φασιστικών και ακροδεξιών οργανώσεων και κινημάτων, θα είναι ο επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του καταρρέοντος κομματιδίου ΛάΟΣ, του οποίου η επιρροή έχει περιοριστεί πλέον μόνο σε όσους διατηρούν ακόμα οικονομικά συμφέροντα από την ύπαρξή του, δηλαδή γύρω-γύρω από τον ιδιωτικό προσωπικό τηλεοπτικό σταθμό ΤΗΛΕΑΣΤΥ.
Για τον Κώστα Πλεύρη, είναι βέβαιον ότι θα διαβάσετε πολλά αυτές τις μέρες. Εμείς θα περιοριστούμε προς το παρόν σε μια φωτογραφία από τα ένδοξα χρόνια της χούντας, τότε που η οργάνωση του Πλεύρη ‘Κόμμα 4ης Αυγούστου‘ είχε στελεχώσει το καθεστώς με αρκετούς ανθρώπους της σε αρκετές υπηρεσίες.
Ενας από αυτούς, φυσικά, ο ίδιος ο Πλεύρης, εξ απορρήτων του χουντικού Ιωάννη Λαδά, στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, κάτω από το πορτρέτο του Γεωργίου Παπαδόπουλου.
Στο βιβλίο του πρώην διπλωμάτη και διοικητή της ΕΥΠ Παύλου Αποστολίδη ‘Μυστική δράση, Υπηρεσίες Πληροφοριών στην Ελλάδα’, εκδόσεις Παπαζήσης, Αθήνα, 2014, σελίδα 227, διαβάζουμε μερικά ενδιαφέροντα και άγνωστα στοιχεία για την δράση του Πλεύρη επί χούντας:
Υπενθυμίζουμε, ο Αποστολίδης ήταν ο δεύτερος ‘πολιτικός’ (μη ένστολος) διοικητής της ΕΥΠ, που είχε αναλάβει μετά το φιάσκο Οτσαλάν· μέχρι τότε διοικητές της ΚΥΠ/ΕΥΠ γίνονταν μόνο στρατιωτικοί και αστυνομικοί, με την εξαίρεση της έκτακτης θητείας του Κώστα Τσίμα το 1987-88, όταν από υποδιοικητής της ΕΥΠ ανέλαβε διοικητής μετά την εκδίωξη του στρατηγού Μακέδου.
Την ημέρα που η Ελλάδα φαινόταν ότι θα μπορούσε να απαλλαχτεί οριστικά από το δικτατορικό καθεστώς, και ενώ ο κόσμος περιμένει την άφιξη του Καραμανλή, πανηγυρίζοντας την πτώση της χούντας, μια ομάδα νεαρών εθνικοσοσιαλιστών από την οργάνωση ‘Κόμμα 4ης Αυγούστου’ (Κ4Α) του Κώστα Πλεύρη -η μοναδική οργάνωση/κόμμα που επιτρεπόταν η λειτουργίας της επί χούντας, όπως είπαμε-, οπλισμένοι με τα απαραίτητα σύνεργα «της δουλειάς» και με ένα σχεδιάγραμμα του οικήματος, αναρριχώνται στα κάγκελα της Πρεσβείας της Μεγάλης Βρετανίας, με σκοπό να την κάψουν. Τους αντιλαμβάνεται, όμως, μια αστυνομική περίπολος και τους συλλαμβάνει. Στη διαδρομή για το τμήμα, ένας από αυτούς ξεφορτώνεται το χαρτί με το σκαρίφημα, κι έτσι τελικά, και με δεδομένη τη φασαρία και τη «διασάλευση της τάξεως» εκείνης της βραδιάς, αφήνονται ελεύθεροι [30].
Τις ώρες εκείνες, ο μέντοράς τους και αρχηγός του Κ4Α Πλεύρης μεταφερόταν από το ΚΕΣΑ στου Παπάγου όπου βρισκόταν κρατούμενος, προς το ΕΑΤ/ΕΣΑ. Ο Πλεύρης, ιδιαίτερος και κουμπάρος του παλιού αξιωματικού του αποσπάσματος Βρεττάκου -ουσιαστικά ταγματασφαλήτη- Ιωάννη Λαδά [31], είχε δοθεί ψυχή τε και σώματι στην επιτυχία της «Επαναστάσεως» από διάφορα πόστα, -όπως και άλλα μέλη του Κ4Α-, αλλά κάποια στιγμή τον Μάιο του 1974 είχε βρεθεί σε δυσμένεια από τους ιωαννιδικούς. Δυστυχώς για τον Πλεύρη, ο Λαδάς δεν ήταν πλέον ισχυρός και δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα για να προστατεύσει τον κουμπάρο του. Είχε προσπαθήσει, βέβαια, και είχε απευθυνθεί στον στρατηγό Γρηγόριο Μπονάνο, αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων μετά τη μεταβολή της 25ης Νοεμβρίου 1973 και την επικράτηση του Ιωαννίδη, και τον είχε παρακαλέσει να δεχτεί τον «ιδιώτην Πλεύρην», διότι «ήτο της απολύτου εμπιστοσύνης του». Ο Μπονάνος δέχτηκε τον Πλεύρη, τον ρώτησε τι ήθελε, αυτός απάντησε ότι «ηγείται μιας μαχητικής οργανώσεως που έχει προσφέρει εθνικόν έργον και ότι τίθεται μαζί με την ομάδα του εις την υπηρεσία των Ενόπλων Δυνάμεων», ο Μπονάνος τον ευχαρίστησε και του απάντησε ότι «αι Ενοπλαι Δυνάμεις είναι πολύ καλά οργανωμέναι και δεν έχουν ανάγκην οποιασδήποτε ενισχύσεως, και μάλιστα υπό ιδιωτών». Ο Πλεύρης έφυγε άπραγος, ο Μπονάνος ενημέρωσε τον υπασπιστή-γραμματέα του ταγματάρχη Γεράσιμο Ματάτση πως δεν επιτρέπει να ξαναπατήσει ο ιδιώτης το πόδι του μέσα στο ΓΕΣ, και πως δεν πρέπει να του έχει κανείς εμπιστοσύνη, και ο γραμματέας ενημέρωσε τον Μπονάνο πως, σύμφωνα με τα όσα έμαθε, ούτε ο Ιωαννίδης είχε εμπιστοσύνη στον ιδιώτη Πλεύρη, κι έτσι, λίγο αργότερα, το αποτέλεσμα ήταν ο Πλεύρης να συλληφθεί (αφού πρώτα είχε ειδοποιηθεί) μαζί με άλλα στελέχη του Κ4Α [32].
Με τα γεγονότα του Ιουλίου του 1974, είχε έλθει η ώρα να απελευθερωθούν όλοι οι κρατούμενοι του καθεστώτος, κι εκεί, στο ΕΑΤ/ΕΣΑ, μόλις οι ιωαννιδικοί αξιωματικοί είδαν τον Πλεύρη, τον κάλεσαν στο γραφείο τους για να τους … διαφωτίσει σχετικά με το τι προβλέπει πως θα γίνει (!!!) και για να τους … δώσει συμβουλές σχετικά με το τι θα πρέπει να πράξουν. Ο Πλεύρης τους συμβούλεψε να εκτελέσουν (!!!) όλους τους πολιτικούς, αλλά και όλους τους χουντικούς που τυχόν θα διαφωνούσαν για ένα καινούργιο πραξικόπημα. Τους προέτρεψε να κινηθούν αμέσως προς το Προεδρικό Μέγαρο όπου συνεδρίαζαν ο Καραμανλής και οι άλλοι πολιτικοί που συμμετείχαν κατόπιν στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας με τον χουντικό Πρόεδρο -μαριονέτα του Ιωαννίδη-, Γκιζίκη και τους χουντικούς αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων και των τριών όπλων (Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου), να τους συλλάβουν ή/και να τους εκτελέσουν επί τόπου αν δεν συμφωνήσουν σε καινούργιο στρατιωτικό νόμο. Μάλλον δεν εισακούστηκε, ήταν κι ο Ιωαννίδης εξαφανισμένος από μέρες, κι έτσι βγήκε απλά από την πόρτα, πήρε ένα ταξί και κατευθύνθηκε στο σπίτι του Λαδά. Την άλλη μέρα, πήγε στα γραφεία του Κ4Α, τα οποία βρήκε, λέει, κατεστραμμένα, και ο λόγος ήταν, λέει, το μίσος που έτρεφε γι’ αυτόν ο Εβραίος γαμπρός του Ιωαννίδη, ο γιατρός Αλαζράκης [33].
Από τα γραφεία του Κ4Α, πάντως, είχαν ξεκινήσει αυτοί οι τρεις επίδοξοι προβοκάτορες που ήθελαν να κάψουν την βρετανική Πρεσβεία, τη νύχτα της πτώσης της χούντας. Ηταν οι γνωστοί μας Νίκος Μιχαλολιάκος, Αριστοτέλης Καλέντζης και Γιάννης Περδικάρης. Ο τελευταίος ίσως δεν είναι τόσο γνωστός. Ισως τον έχετε συναντήσει με το ψευδώνυμο «Ιων Φιλίππου«, με το οποίο υπογράφει τα βιβλία του. Πρόκειται για έναν συνεπή «συναγωνιστή» του Μιχαλολιάκου και, ασφαλώς,… χρυσαβγίτη, επί 40 και πλέον έτη, από το 1972 και τις μέρες του Κ4Α μέχρι τις μέρες μας. Συνιδρυτής, ουσιαστικά, της Χρυσής Αβγής, βασικός «θεωρητικός ιδεολογικός καθοδηγητής», κύριος αρθρογράφος στο περιοδικό σε ολόκληρη την περίοδο 1982-1990 και συγγραφέας πολλών από τα λεγόμενα «ιδεολογικά» κείμενά της την περίοδο 1980-1990 (ιδεολογικές διακηρύξεις, εσωτερικοί κανονισμοί, καταστατικά κ.λπ). Το 1991 χωρίζουν οι δρόμοι τους, παραμένει παρατηρητής -αλλά και δημόσιος υπερασπιστής- της ΧΑ μέχρι το 2010, οπότε και επανεντάσσεται στην οργάνωση με τον ρόλο του βασικού «πολιτικού αναλυτή και αρθρογράφου», σύμφωνα με το απολογιστικού τύπου βιβλίου που εξέδωσε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Ηλεκτρον» του μέντορά του Κώστα Πλεύρη [34].
Είπαμε τις λέξεις «μέντορας» (των τριών εθνικοσοσιαλιστών), «Πλεύρης» και «Μανιαδάκης» προηγουμένως. Οπως οι τωρινοί ναζί έχουν μέντορα τον Πλεύρη, έτσι και ο Πλεύρης όφειλε την αντικομμουνιστική και παρακρατική εκπαίδευση («σχολείον πολιτικής» την ονομάζει ο ίδιος) στον Μανιαδάκη:
«Ωφελήθημεν τα μέγιστα από τας συζητήσεις με τον Μανιαδάκην, τον δαιμόνιον υπουργόν Ασφαλείας του Μεταξά. Τον επεσκεπτόμεθα στην οικίαν του, στην οδό Νοταρά τα απογεύματα και όλοι μαζί επηγαίναμε μετά στο Green Park στην οδό Μαυρομματαίων, όπου δίπλα στο τζάκι μας διηγείτο, μας διηγείτο κι εμείς εκρεμόμεθα από τα χείλη του. Εις εκείνο το ζαχαροπλαστείο η συντροφιά του Μανιαδάκη απετέλει σχολείο πολιτικής.
Μετείχον ο Πιπινέλης, ο Αντωνέλλος, ο Σταθάς, ο Μπαλάσκας (Βίγλαρης), ο Κουτσούρης, ο Σπυρόπουλος, ο Κατσούλος, ο Μιχάλης ο Κλης και άλλαι [Σ.Σ.: ;;;] προσωπικότηται [Σ.Σ.: ;;;] της δημόσιας ζωής, που ανέλυαν τα πολιτικά γεγονότα ή ανεφέροντο στο παρελθόν κι εμείς εδιδασκόμεθα. Αληθώς υπήρξε Σχολή Μανιαδάκη, όπου εμάθαμε διά την πολιτικήν περισσότερα απ’ όσα εμάθαμε στην Πάντειο Σχολήν Πολιτικών Επιστημών (ΠΑΣΠΕ), όπως ελέγετο τότε το Πάντειον Πανεπιστήμιον» [35].
Τα ίδια συναισθήματα και την ίδια εκτίμηση που έδειχνε ο Πλεύρης στον Μανιαδάκη θα έπρεπε -λογικά- να δείχνουν και οι μαθητές (στον ναζισμό) του Πλεύρη προς τον Πλεύρη -ή, τουλάχιστον, αυτό θα περίμεναν οι ηγέτες του Κ4Α, όπως θα δούμε παρακάτω (αλλά, όπως αποδείχτηκε, συχνά-πυκνά έρχονταν σε σύγκρουση, προτού τα ξαναβρούν, προτού ξαναμαλώσουν, προτού τα ξαναβρούν κ.ο.κ.):
Γράφει ο Δημήτρης Δημόπουλος [36] σε επιστολή του στον Πλεύρη για το Κ4Α [Σ.Σ.: Ο Δημόπουλος, που αργότερα βρέθηκε Γενικός Γραμματέας στο Υπουργείο Γεωργίας επί χούντας, μετέπειτα επικεφαλής στο «Τμήμα Διαφώτισης» της ΕΠΕΝ και υποψήφιος ευρωβουλευτής της το 1994, πιο μετά στην «Πρώτη Γραμμή» του Πλεύρη, στο βοριδικό «Ελληνικό Μέτωπο» και στο ΛάΟΣ, ήταν Διευθυντής της «Πολιτικής Διεύθυνσης» του Κ4Α, καθώς υπήρχε και «Στρατιωτικό» σκέλος, με διοικητή τον Ιωάννη Γιαννόπουλο, μετέπειτα συγκατηγορούμενο του Πλεύρη στην υπόθεση όπλων και εκρηκτικών του Φεβρουαρίου 1977, αργότερα συγκατηγορούμενο του Μιχαλολιάκου στην υπόθεση με τις βόμβες του Ιουλίου 1978, και πιο μετά υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής] [37]:
Ο Δημήτρης Δημόπουλος σε εκδήλωση του Κ4Α, την δεκαετία του 1960, πριν αναλάβει τη γενική γραμματεία στο υπουργείο της χούντας. Οταν το 1994, σαν υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΕΠΕΝ είχε κατηγορήσει τη ΧΑ για «σκληρό ναζισμό», ο Μιχαλολιάκος από τις σελίδες της εφημερίδας τους, 17/06/1994, τον κάρφωσε πως είχε γράψει βιβλίο με σκληρές εθνικοσοσιαλιστικές θέσεις και «προέτρεψε» την ΕΠΕΝ «να είναι προσεκτικοί στους χαρακτηρισμούς της για τη ΧΑ» -αυτό το φαινόμενο είναι διαχρονικό και με καθολική ισχύ στο χώρο της ακροδεξιάς: άπαντες καρφώνουν άπαντες τους πρώην συναγωνιστές τους σε κάθε πιθανή ευκαιρία· χιλιάδες τα παραδείγματα -θυμηθείτε μόνο πόσους κάρφωσαν κατά την απολογία τους στη Βουλή οι Μιχαλολιάκος και Παππάς-όποιον έτυχε να τους πει «καλημέρα», ουσιαστικά
1. Το ψηφοδέλτιο που ο Μάκης Βορίδης θα προτιμούσε να ξεχάσει https://xyzcontagion.wordpress.com/2016/05/27/proti-grammi-2000-plevris-voridis/
2. Γιώργος Καρατζαφέρης προς Κώστα Πλεύρη: «Είσαι και επίορκος και ανέντιμος και αναιδής και εκμεταλλευτής» https://xyzcontagion.wordpress.com/2012/05/28/karatzaferis-pros-plevris-eisai-epiorkos-kai-anentimos/
3. Δημήτρης Ψαρράς – Τζαμαχιρία αλά… ελληνικά (άρθρο στην Ελευθεροτυπία 2011-03-13). http://wp.me/p1k8qz-aC
4. Σχέσεις Κώστα Πλεύρη και αραβικών καθεστώτων, και μία μήνυση https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/04/19/sxeseis-plevri-arabikon-kathestoton-minisi-anti/
5. Ένας καθηγητής, ο Ζουράρις, κι ένας δικηγόρος, ο Πλεύρης (αλλά τη δεκαετία του 1940, στην Κατοχή). https://goo.gl/FcdaVm
6. Τι έκαναν οι καταληψίες φοιτητές το πρώτο μεσημέρι της κατάληψης του Πολυτεχνείου και τι έκαναν οι χρυσαυγίτες και οι τραμπούκοι από το «Κόμμα 4ης Αυγούστου» την τελευταία νύχτα του Πολυτεχνείου. https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/11/17/foitites-xrysavgites-polytexneio/
7. Νέες αποκαλύψεις για το παρελθόν της Χρυσής Αυγής από τον Ιό (άρθρο «Οι «δικές μας» τυφλές βόμβες» στην Εφημερίδα των Συντακτών, 2013-04-20) και τον Ματτέο Αλμπανέζε (άρθρο «Οι Ιταλοί νεοφασίστες και η ελληνική χούντα» στα ΕΝΘΕΜΑΤΑ της ΑΥΓΗΣ, 2013-04-21). https://xyzcontagion.wordpress.com/2013/04/21/ios-albanese/
8. Οι στενοί συγγενείς του Καρατζαφέρη και της Χρυσής Αυγής – Φασιστικές, ΝΑΖΙστικές, φιλοβασιλικές, φιλοχουντικές, ακροδεξιές οργανώσεις το 1984. https://xyzcontagion.wordpress.com/2011/05/05/fasistes-198-2/
9. Σκηνή Τρίτη 23 προς 24 Ιουλίου 1974, ΕΑΤ-ΕΣΑ, Βρετανική Πρεσβεία, Αεροδρόμιο Ελληνικού (Από τις Εννιά συν μία άγνωστες ακτινογραφίες του ναζιστικού ζόμπι). https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/10/03/skhnh-03/
10. Η Χρυσή Αυγή, το φασιστικό κρατικοπαρακράτος και οι κρυφές χρηματοδοτήσεις: Νέα στοιχεία – Εννιά συν μία άγνωστες σκηνές από την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς που ρίχνουν φως στην άγνωστη Χρυσή Αυγή – Μια ακτινογραφία της μεταμφίεσης του ναζιστικού ζόμπι [Σειρά άρθρων: Χρυσή αυγή: Όσα θέλει να κρατήσει κρυφά #04]. https://xyzcontagion.wordpress.com/2014/10/11/kryfa-04-parakratos-nazistiko-zombi/
………………………………………………..
Ποιος είναι ο Κωνσταντίνος Πλεύρης
https://tvxs.gr/news/ellada/paralirima-toy-k-pleyri-kaii-istoria-toy
Ο Κωνσταντίνος Πλεύρης είναι δικηγόρος, δηλωμένος νεοΝΑΖΙστής και θεωρητικός του νεοΝΑΖΙσμού, αντισημίτης, αρνητής του Ολοκαυτώματος, ιδρυτής της φασιστικής οργάνωσης «4η Αυγούστου», φυλετιστής, χουντικός, αργότερα πολιτευτής του Λα.Ο.Σ., συνεργαζόμενος με τη Χρυσή Αυγή του Μιχαλολιάκου στις ευρωεκλογές, αν και μετά διαφώνησε επιμέρους.
Το 1965 ίδρυσε την οργάνωση «4η Αυγούστου».
Το «Κόμμα 4ης Αυγούστου» ήταν μια ολιγομελής ομάδα ατόμων νεαρής ηλικίας με αρχηγό τον Κώστα Πλεύρη και υπαρχηγό το Δημήτριο Δημόπουλο που σχετιζόταν με μέλη της ΕΚΟΦ και της ΕΡΕΝ. Σύμφωνα με σημείωμα του Δημόπουλου που περιλαμβάνεται σε αυτοβιογραφικό βιβλίο του Πλεύρη, οι τεταρταυγουστιανοί ήταν οργανωμένοι με στρατιωτική δομή και «πειθαρχία σιδηρά» υπό πυρηνάρχες, ομαδάρχες, τομεάρχες και φαλαγγάρχες και είχαν «ηθικό συμπαραστάτη» τους τον Κωνσταντίνο Μανιαδάκη.
Τον Ιανουάριο του 1965 ο Πλεύρης είχε εκδώσει το βιβλίο του «Αντιδημοκράτης», στο οποίο υποστήριζε μια δική του παραλλαγή του εθνικοσοσιαλισμού, καλυμμένη πίσω από τον αντικοινοβουλευτισμό του Μεταξά και τον εμφυλιοπολεμικό αντικομμουνισμό.
Το Δεκέμβριο του 1976 διατάχθηκε η σύλληψή του μετά την επίθεση ακροδεξιών σε δημοσιογράφους κατά την κηδεία του χουντικού βασανιστή Μάλλιου.
Σύμφωνα με κατοπινή αυτογραφική εξιστόρηση του Πλεύρη, όταν πληροφορήθηκε από ένα διοικητή ενός αστυνομικού τμήματος και παλιό μαθητή του στη Σχολή Αστυνομίας ότι καταζητείται, κατάφερε να αποφύγει την άσκηση δίωξης εις βάρος του διοχετεύοντας παραπλανητικά μέσω πληροφοριοδοτών του ψευδείς πληροφορίες σε δημοσιογράφους σε δημοσιεύματα των οποίων βασίστηκε το βούλευμα που εκδόθηκε για την υπόθεση.
Το 1977 ο Πλεύρης δικάστηκε ως ηθικός αυτουργός των πράξεων του Αριστοτέλη Καλέντζη που είχε συλληφθεί το Φεβρουάριο με την κατηγορία του βομβιστή και καταδικάστηκε σε δωδεκαετή φυλάκιση, ενώ ο Πλεύρης αθωώθηκε. Μετά την καταδίκη του, ο Καλέντζης κατηγόρησε τον Πλεύρη ότι τον είχε καταδώσει στην ΚΥΠ και δημοσίευσε την κατάθεση του Πλεύρη στον ανακριτή όπου ανέφερε ότι τον Οκτώβριο του 1976 είχε υποβάλει αναφορά στην αστυνομία ότι ο Καλέντζης μαζί με το Μιχαλολιάκο κ.ά. είχαν συστήσει ομάδα που θα προέβαινε σε παράνομες ενέργειες. Ο Πλεύρης αρνήθηκε την κατηγορία και υπέβαλε μήνυση εναντίον του Καλέντζη για συκοφαντική δυσφήμηση.
Σύμφωνα με τη Wikipedia, στις Εκλογές του 2004 ήταν υποψήφιος με τον Λα.Ο.Σ. βγαίνοντας πρώτος από το Κόμμα σε σταυρούς, όμως ο Λα.Ο.Σ. με 2,2% δεν εξέλεξε Βουλευτή. Κατόπιν αυτού ο Κώστας Πλεύρης αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική δράση, εντασσόμενος άτυπα στον ΛΑΟΣ.
………………………………………………………..
Βικιπαίδεια (Wikipedia)
Το 1965 ίδρυσε την ακροδεξιά φασιστική οργάνωση 4η Αυγούστου.
Το «Κόμμα 4ης Αυγούστου» (Κ4Α) ήταν μια ολιγομελής ομάδα ατόμων νεαρής ηλικίας με αρχηγό τον Κώστα Πλεύρη και υπαρχηγό το Δημήτριο Δημόπουλο που σχετιζόταν με μέλη της ΕΚΟΦ και της ΕΡΕΝ.
Το Κόμμα 4ης Αυγούστου (Κ4Α) ήταν ακροδεξιό Μεταξικό ελληνικό πολιτικό κόμμα. Το κόμμα ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1965 και αποτελούνταν από μια ομάδα νέων εθνικιστών, με ηγέτη τον Κωνσταντίνο Πλεύρη, ο οποίος είχε δηλώσει ότι ήταν φασίστας. Το όνομα του κόμματος ήταν εμπνευσμένο από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Πρωθυπουργού Ιωάννη Μεταξά.
Στις 24 Φεβρουαρίου 1977, ο Αριστοτέλης Καλέντζης, μέλος του κόμματος, συνελήφθη μαζί με ομοϊδεάτες του για κατοχή εκρηκτικών και όπλων,[2] σε διαμέρισμα (γιάφκα) στα Κάτω Πατήσια. Σε αντίποινα, άλλοι σύντροφοι των συλληφθέντων απάντησαν με μπαράζ βομβιστικών ενεργειών με στόχο αριστερές οργανώσεις και έντυπα στην περιοχή της Αθήνας.[2] Στη δίκη που επακολούθησε, ο Καλέντζης καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλακή τον Οκτώβριο του ίδιου έτους, τα οποία και εξέτισε.
Στην ίδια δίκη ήταν συγκατηγορούμενος και ο Κ. Πλεύρης για ηθική αυτουργία, αλλά απαλλάχτηκε.
Ο Καλέντζης αργότερα, έγκλειστος στις φυλακές της Αλικαρνασσού αρχικά και κατόπιν της Κέρκυρας και αυτοχαρακτηριζόμενος ως «πολιτικός κρατούμενος», κατηγόρησε ανοικτά και δημόσια τον Πλεύρη ως χαφιέ και αργυρώνυτο της ΚΥΠ, μέσα από το βιβλίο του Δημοκρατία 80. Κάτεργο (1980) και τη μπροσούρα Η μαύρη βίβλος του Κώστα Πλεύρη.
Ο Καλέντζης ουσιαστικά ισχυρίστηκε ότι ο Πλεύρης τον παγίδευσε, «πουλώντας» τον στις αστυνομικές αρχές του καραμανλικού κράτους, όπως έκανε και με άλλους συντρόφους του.
Από την πλευρά του ο Πλεύρης αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι υπήρξε χαφιές της ΚΥΠ και κατέδιδε «νέους εθνικιστάς».
Μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα, το κόμμα δεν μπορούσε πλέον να συνεχίσει τις δραστηριότητές του και αποφάσισε την αναστολή της λειτουργίας του, το 1977.
Τον Οκτώβριο του 1977, κυκλοφόρησε το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας του κόμματος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου