Η αδικία και ο ψυχίατρος.

Το κείμενο δημοσιεύεται αυτούσιο, χωρίς καμία παραποίηση,
με τη σύμφωνη γνώμη της Θεολόγου κυρίας Φωτεινής Δράκου

Έχοντας ανοίξει μια συζήτηση αυτές τις μέρες στο σχολείο για την συλλογικότητα και τις ευθύνες του καθ΄ ενός μέσα σ΄ αυτή αλλά και την αντιμετώπιση της κακοήθειας αλλά και της συγκάλυψής της, που βλάπτει την συλλογική δουλειά, πήρα σήμερα μια απάντηση από συνάδελφο που νομίζω σαστίζει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο και ανταπάντησα με το κείμενο που σας στέλνω και  νομίζω ότι χρειάζεται να δημοσιευτεί.

Σας παραθέτω το κείμενο του συναδέλφου και την
δική μου απάντηση με τίτλο : Η αδικία και ο ψυχίατρος.

Το κείμενο του συναδέλφου:

Η αδικία που πληγώνει ανατρέχει στα επώδυνα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Αναζητάει τους όρους και τις συνθήκες που την παράγουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Καταγράφει τις προσδοκίες για την απάλειψή της, αλλά και τις επώδυνες ματαιώσεις στις συντροφικές σχέσεις. Επεξεργάζεται την εμφάνισή της στο εργασιακό περιβάλλον. Αναδεικνύει όμως τη δυνατότητα να μην ταυτιστεί η μοίρα του ανθρώπου με τα τραύματά του, γιατί κάτι τέτοιο θα οριζόταν ως μοιραία παράδοση στην κατάθλιψη. Από το βιβλίο του ψυχίατρου Δημήτρη Καραγιάννη Η  ΑΔΙΚΙΑ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΕΙ για να προβληματιστούμε όλοι

Η απάντηση της θεολόγου κυρίας Φωτεινής Δράκου

Συνάδελφε, αν και είχα αποφασίσει να σταματήσω αυτό το διάλογο, μετά την  -απρόσμενη να πω- απάντησή σας,  η αδήριτη ανάγκη με σπρώχνει να παραβώ την απόφασή μου και να σας απαντήσω γι΄αυτό το υπέροχο μήνυμα –παραίνεση:

Σας ευχαριστώ, πολύ σας ευχαριστώ!!! Κι εγώ (όχι απαραίτητα ως αδικημένος 

αλλά απαντάτε σε μήνυμα μου) και τα εκατομμύρια των αδικημένων πάνω στη Γη.

Ήμασταν τυφλοί κι αναβλέψαμε μετά το μήνυμα σας! Μέχρι σήμερα νομίζαμε πως πρέπει κανείς να καταπολεμά την αδικία, να αντιστέκεται, να προσπαθεί να επιφέρει δικαιοσύνη σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο. Νομίζαμε ότι η δικαιοσύνη και η επιδίωξή της είναι θεμελιώδες συστατικό της ειρηνικής συνύπαρξης και της προόδου των κοινωνιών και κάθε ανθρώπινης συλλογικότητας. Το ίδιο νόμιζαν -ματαίως απ΄ότι φαίνεται-  κι όσοι ανακάλυψαν τους νόμους, τους κανονισμούς, οτιδήποτε ρυθμίζει τη ζωή των ανθρώπων ως κοινωνικά όντα όταν βέβαια λειτουργούν υπέρ τους- γιατί όπως ξέρετε υπάρχουν και νόμοι εναντίον τους.  

Αλλά αλίμονο εξαπατηθήκαμε όλοι από την αρχή της Ιστορίας μέχρι σήμερα.

Τύφλα να χει ο Σόλωνας και η Σεισάχθεια, κι ο Ιουστινιανός κι οι  Νεαρές και το Ρωμαϊκό Δίκαιο, ο Διαφωτισμός κι ο Ανθρωπισμός, Τα δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη.

‘Όλοι  αυτοί δεν είχαμε γνωρίσει την ύψιστη σοφία της παραγράφου που μας αποστείλατε: Η αδικία δεν είναι αδικία, είναι η αίσθηση της αδικίας που οφείλετε σε ψυχικά τραύματα της παιδικής ηλικίας!

Δεν το είχε σκεφτεί κανείς αυτό και τζάμπα έγιναν τόσες κοινωνικές συγκρούσεις, επαναστάσεις, αγώνες και γίνονται ακόμα απ΄ άκρη σ άκρη της ανθρωπότητας! Τα παιδάκια  στο Μπαγκλαντές  που ράβουν τα ρούχα σας, τα παπούτσια σας  και κοιμούνται πάνω στη ραπτομηχανή πεινασμένα για 20 λεπτά του ευρώ στις 14 ώρες,  θα είχαν σωθεί απ΄αυτή την υπέροχη συμβουλή. Αυτά που μαζεύουν το κακάο σας για να φτιάξετε το όμορφο κέικ σας επίσης. Η σεξουαλική εκμετάλλευση και η βία κατά παιδιών και γυναικών στην Ταϊλάνδη και σε πάμπολλα μέρη του κόσμου θα είχε σταματήσει, τα παιδιά που δούλευαν στα ορυχεία της Αγγλίας και σήμερα ανά τον κόσμο θα είχαν σωθεί, η Γαλλική Επανάσταση δεν θα είχε γίνει,- άσε η Ρώσικη-.  Οι αγανακτισμένοι δεν θα είχαν βγει στο Σύνταγμα, αυτές τις μέρες που η Γαλλία συνταράσσεται  από διαδηλώσεις για τις ιδιωτικοποιήσεις που προωθεί η κυβέρνηση θα είχε αποφύγει τη φασαρία! Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο , η εργοδοτική αυθαιρεσία, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις, κάθε κακοποίηση και κάθε αδικία θα είχε σταματήσει αν οι αδικημένοι όλου του κόσμου είχαν συνειδητοποιήσει το πολύ απλό που μας διαφωτίσατε: Φταίνε οι ίδιοι και τα τραύματα της παιδικής τους ηλικίας και όχι οι ενέργειες κάποιων που τους δίνεται το περιθώριο να επιβάλλουν την διαστροφή της εκμετάλλευσης και της αδικίας πάνω στους άλλους! Φυσικά στη συνέχεια θα ακολουθήσουμε και το δεύτερο και πολύ βασικό βήμα που εξάγεται από την  θαυμάσια συμβουλή σας: θα πάμε όλοι στον υπέροχο  ψυχίατρο που μας συστήνετε  για ψυχοθεραπεία (ομαδική, ατομική, θα μας πει αυτός). Ενημερώστε τον όμως έγκαιρα παρακαλώ, ότι πλήθος εκατομμυρίων αδικημένων θα προστρέξουν, να βρει το ελιξίριο της νεότητας και να ρυθμίσει την ατζέντα του γιατί θα έχει δουλειά για τα επόμενα 80.000 χρόνια.

Πάντως πρέπει να γνωστοποιηθεί άμεσα  βρε αδερφέ, μια press conference , ένα κάτι!

Με ευγνωμοσύνη επίσης σας αφιερώνουμε το παραλλαγμένο για τις ανάγκες της περιστάσεως ρεφρέν της Διεθνούς (παραθέτουμε και το πρωτότυπο για να δείτε την διαφορά) και ένα άλλο τραγούδι που ίσως σας βοηθήσει να ξεκαθαρίσετε την σύγχυση: ( εγώ έχω  αποφασίσει από καιρό με ποιού το μέρος είμαι)

(Να πούμε μόνο σοβαρά ότι όταν ο άνθρωπος περικλείεται τόσο πολύ στο καβούκι του Εγώ και ψάχνει να βρει την ατομική λύση σαν βελόνα στ΄ άχυρα  αγνοώντας ή και ηθελημένα παραβλέποντας, απορρίπτοντας ή διαστρεβλώνοντας την κοινωνική πραγματικότητα και το ότι αποτελεί κομμάτι της,  εκεί καταντάει.)

Με μέγιστη έκπληξη για την μέγιστη άγνοια της πραγματικότητας  και την διαπίστωση του μέγιστου στρουθοκαμηλισμού

Η θεολόγος 

Φωτεινή Δράκου