ΕΝΩ ΕΣΥ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΣ ΥΣΤΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΒΡΟΜΙΚΑ
1.
ήθελες να μου
μαθαίνεις να σε φοβάμαι...
2.
τραυμάτιζες την
αυτοπεποίθηση μου με τον παραλογισμό σου...
3.
μου μάθαινες ότι
δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή δεν ήμουν σαν κάποιους άλλους...
4.
μου μάθαινες να
μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω
πρωτοβουλίες, να μην διεκδικώ για να μη θυμώνεις...
5.
προσπαθούσες να μου κάνεις να νιώθω ασήμαντος και
αδύναμος...
6.
Μ’ έκανες να μην μπορώ να σε εμπιστεύομαι...
7.
μου μάθαινες ότι δεν πρέπει να σου μιλήσω όταν το
ήθελα γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες...
8.
μου μάθαινες
ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα... μόνο που
ξεχνούσες να βάλεις το «δήθεν» πριν το αγαπώ…
9.
η φωνή σου δεν μ’ άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου...
10.
ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και
τα αυτιά μου πονούσαν...
11.
θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για μένα μη τυχόν και πάθω
κάτι κακό μα... ούτε γι' αυτά που ήθελα να σου πω...
12.
αναρωτιόμουν ποιος ήταν ο λόγος όταν φώναζες...
13.
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ..
14.
Ενώ εσύ φώναζες εγώ ήμουν μόνος μου...
15.
Ενώ εσύ φώναζες σκεφτόμουν ότι δεν μ' αγάπησες ούτε
με νοιάστηκες ποτέ...
16.
Ήθελες να μου μάθεις ότι επιτρέπεται κι εγώ να
φέρομαι άσχημα σε κάποιον άλλον...
17.
μου έδειχνες πώς να φερθώ στους περίγυρούς μου...
18.
ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΟΣΟΥΝ
ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΚΑΠΟΤΕ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΩ ΤΩΡΑ, ΓΙΑ ΝΑ
ΜΗ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΕΣΕΝΑ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου