Σαν σήμερα το 1944 οι Γερμανοί με την συνεργασία Ελλήνων προδοτών, των ταγμάτων ασφαλείας που ήταν ντυμένοι με Γερμανικές στολές με τον αγκυλωτό σταυρό και υπό την επίβλεψη και καθοδήγηση των Γερμανών ΝΑΖΙ της Βέρμαχτ, ανατινάζουν τον ισθμό της Κορίνθου.
Μέχρι τις 10 Οκτωβρίου του 1944 έχουν καταστρέψει και τις 2 γέφυρες και τη σιδηροδρομική και την οδική για να ανακόψουν τις δυνάμεις Ελλήνων ανταρτών του ΕΛΑΣ που τους καταδίωκαν, αλλά και για να δημιουργήσουν ακόμα μεγαλύτερη ζημιά στην οικονομία και την ανοικοδόμηση της χώρας.
Επίσης σαν σήμερα 3 Οκτώβρη του 1944 οι Γερμανοί στοιβάζουν σε βαγόνια 300 Ιταλούς στρατιώτες (κατά άλλους 1600) και τους ρίχνουν μαζί με όλο το τραίνο στον ισθμό…
Στοιχεία για την σφαγή δίνει για πρώτη φορά η ελληνική εφημερίδα της Πάτρας ΗΜΕΡΑ, το 1951. Πιο συγκεκριμένα ο δημοσιογράφος Νίκος Πολίτης δημοσιεύει τότε μία συνέντευξη με τον μηχανοδηγό του μοιραίου τρένου Τάκη Παπαγγελόπουλο, ο οποίος και του διηγείται ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.
Ο μηχανοδηγός, ο οποίος για να ξεπεράσει το σοκ νοσηλεύτηκε αργότερα σε νευρολογική κλινική, περιγράφει την «πτώση» του τρένου, από ύψος 120 μέτρων, με μία μόνο λέξη: Φρίκη!! Σώματα, σίδερα και μαζί εκρήξεις, φαίνεται ότι το τρένο μετέφερε και πυρομαχικά, είναι ό,τι έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη του. Πιθανότατα οι δολοφονημένοι στρατιώτες είναι οι επιζώντες της Κεφαλλονιάς, από τον γνωστό αποδεκατισμό των ιταλικών διμοιριών στο νησί.
Αφηγείται ο Τάκης Παπαγγελόπουλος:
«…Ήμουν στο Αίγιο εκείνη την ημέρα. Με φωνάξανε να οδηγήσω ένα τρένο με καμιά σαρανταριά βαγόνια. Μέχρι την Κόρινθο, μου ‘πανε. Δεν ήξερα από πού ήρθε. Σε πολλά βαγόνια είχε Ιταλούς αιχμαλώτους. Ήταν πάνω από 250 ίσως θα ‘ταν 270-280. Άλλοι κουβεντιάζανε σιγά-σιγά, άλλοι σιγοτραγουδούσανε. Όταν τους είδα στο σταθμό. Στην αρχή δεν ήθελα να πάω. Ήμουν κουρασμένος. Είχα μέρες να κοιμηθώ καλά από την πολλή υπηρεσία. Μα δεν υπήρχε άλλος. Οι Γερμανοί που συνοδεύανε το τρένο φαινότανε βιαστικοί. Όταν ανεβήκαμε στη μηχανή, κάθησαν δύο κοντά μου με τα όπλα στο χέρι. Σ΄ όλο το ταξίδι, λέγανε, λέγανε… Φαίνεται ότι δεν συμφωνούσαν. Όλο κουβεντιάζανε κι όλο κοιτάζανε ανήσυχα κι απ’ τις δύο μεριές του δρόμου. Κοντά στην Ακράτα με νοήματα μου ‘δωσαν να καταλάβω ότι η γραμμή σε κάποιο σημείο ήταν χαλασμένη. Εγώ το ‘ξερα αυτό και πέρασα από κει το τρένο με «βήμα πεζού».
Κοντεύαμε να φθάσουμε στην Κόρινθο, όταν μου δώσανε διαταγή να τραβήξω για τον Ισθμό. Γνώριζα ότι η γέφυρα ήταν κομμένη κι άρχισα να σκέφτομαι, τι θέλουν να κάμουν. Αυτοί όλο και με πρόσεχαν περισσότερο. Τα πιστόλια δεν τα ‘βαλαν στην τσέπη τους. Καμιά φορά, με μισά ελληνικά που ήξερε ο ένας, με μισά ιταλικά που ήξερε ο άλλος και με χειρονομίες μ’ έκαναν να καταλάβω τι «καταστροφή» θέλανε να κάμουν. Μου ‘πανε να λιγοστέψω την ταχύτητα για να πηδήξουμε κάτω, όταν θα πλησιάζαμε εκεί που ήταν κομμένη η γραμμή και ν’ αφήσουμε το τραίνο να πάει στο γκρεμό. Έτσι και έγινε…
…Όταν πήδησα απ’ τη μηχανή, έτρεξα προς τα πίσω. Έκλεισα τα μάτια μου να μην δω την καταστροφή. Άκουσα την κουτρουβάλα που έκαναν τα βαγόνια. Σκέφτεσαι 120 μέτρα ύψος! Αυτοί οι άνθρωποι, δηλαδή, που ήταν μέσα πήγαν από συγκοπή στον αέρα. Τους Γερμανούς τους έχασα. Άκουσα εκρήξεις, σωστές βροντές. Χώματα να κατρακυλάνε. Έλεγα πως ήρθε η «συντέλεια» του κόσμου…Γύρισα από κει ποδαρόδρομο μέχρι την Πάτρα…»
Από την Πατρινή εφημερίδα ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ
ΤΡΙΤΗ 16/2/1988
(Ο μηχανοδηγός, αργότερα, για να ξεπεράσει το σοκ, νοσηλεύτηκε σε νευρολογική κλινική...)
Στο Βιβλίο του, «Μια απέραντη αγάπη- Ο τελευταίος πόλεμος στην Ελλάδα 1941-44» που εκδόθηκε το 2004, ο Ιταλος Φράνκο Ρομάνο γραφεί:
Στις 3 Οκτωβρίου 1944, στις δώδεκα και τριάντα ακριβώς, εκκένωσαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους Ιταλούς κρατούμενους και τους εξαπάτησαν λέγοντας ότι θα τους έστελναν πίσω στην Ιταλία μόλις θα εγκατέλειπαν την Ελλάδα. Με αυτό το πρόσχημα τους ανέβασαν στο τρένο, σπρώχνοντάς τους για να χωρέσουν όλοι.
Οι καρότσες έπεσαν στο κανάλι, αναποδογύρισαν και το έφραξαν τελείως. Ήταν μια εκατόμβη νεκρών. Από τούς στρατιώτες, δε σώθηκε κανένας. Αυτό ήταν το τελευταίο κατόρθωμα του γερμανικού αρχηγείου. Τώρα μπορούσαν να αποχωρήσουν περήφανοι… Ανάμεσα σ’ αυτούς θα ήμουν κι εγώ, αν δεν είχα κατορθώσει να το σκάσω.» Το εκπληκτικό είναι ότι συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς για την ανατίναξη της γέφυρας οι ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ της Κορίνθου και ακόμα το πιο εκπληκτικό; ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΙΤΕΣ ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΝΑΖΙ ΣΤΕΛΕΧΩΣΑΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ.
Έγραφαν τα ΝΕΑ στις 7/5/1945:
«Εις τους κύκλους των δημοκρατικών αξιωματικών προεκάλεσεν αλγεινήν εντύπωσιν το γεγονός της προαγωγής δύο ταγματαρχών των Ταγμάτων Ασφαλείας εις τον βαθμόν του αντισυνταγματάρχου. Οι αξιωματικοί αυτοί είναι οι ταγματάρχες
Κοντοστάνος και Γ. Οικονόμου υπηρετήσαντες με Γερμανικές στολές εις τα Τάγματα Ασφαλείας Κορίνθου υπό την Γερμανικήν διοίκησην , βαρυνόμενοι με συλλήψεις και εκτελέσεις ομήρων. Ο πρώτος μάλιστα εξ αυτών ο Κοντοστάνος βαρύνεται και με το γεγονός ότι την προτεραίαν της αναχωρήσεως των Γερμανών παράθεσεν εις αυτούς πλούσιον γεύμα, την δε επομένην παρηκολούθη εκ Κορίνθου την ανατίναξιν των γεφυρών του Ισθμού».
Οι Γερμανοί ΝΑΖΙ το 1944 τις ανατίναξαν και τις έριξαν μέσα στο κανάλι και τις δύο αυτές γέφυρες 645.000 κυβικά μέτρα γης και βράχου, 1800 τόνους χάλυβα μαζί με 130 σιδηροδρομικά οχήματα, 6 ατμομηχανές και άνω των 40 τόνων σιδηροτροχιές έπεσαν στη Διώρυγα και την κατέστησαν απροσπέλαστη για τη ναυσιπλοΐα.
Επιπλέον μέσα στο κανάλι είχε βυθιστεί, σκόπιμα, το 3.400 τόνων ατμόπλοιο Vesta!
................................................................
ο Ισθμος της Κορίνθου έκανε να ανοίξει 5 χρόνια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου