Της Ευαγγελίας Παπαδοπούλου
Δεν του έφτανε η αναφορά στον Αριστοφάνη, για τον οποίο μάλλον αγνοούσε ότι ήταν υπέρμαχος της αριστοκρατίας και εχθρός της δημοκρατίας και ότι η σάτιρα του προς τον Κλέωνα ήταν αιχμηρή γιατί ήταν δημοκράτης και όχι υπηρέτης των αριστοκρατών. Έφτασε δε και στο σημείο να κατηγορεί την αριστερά ότι μονοπωλεί την Εθνική Αντίσταση στην οποία, όπως είπε, πήρε μέρος όλος λαός και όχι μόνο η αριστερά.
Θα μου πεις, που να μάθει ο Κυριάκος την ιστορία; στο Χάρβαρντ που σπούδασε, εκεί που ετοιμάζονται από τους ιμπεριαλιστές οι ηγέτες των αποικιών τους;
Ποιος να του πει ότι την Αντίσταση την έκανε ο λαός;
Ότι οι ομοϊδεάτες του την κοπάνησαν από την Ελλάδα για να γλυτώσουν το τομάρι τους.
Ότι ένα μέρος των αστών, αυτοί που δεν έφυγαν, πήγε με τους κατακτητές και συγκρότησε
τα τάγματα ασφαλείας, τους ΧΙΤΕΣ (Χ), τους Γερμανοτσολιάδες και άλλα καθάρματα που υπηρέτησαν πιστά τους Γερμανούς ΝΑΖΙ κατακτητές και μετά από τους Γερμανούς υπηρέτησαν τους Άγγλους κατακτητές.
Και επειδή σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την εθνική μας επέτειο ας του αφιερώσουμε
μια μαρτυρία για την δράση των ταγμάτων ασφαλείας, τα οποία ιδρύθηκαν από τον κατοχικό πρωθυπουργό Γιάννη Ράλλη, του οποίου ο γιος Γεώργιος Ράλλης έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας με την ΝΔ.
……………………………………………………..
Ο Ελληνοαμερικανος Αλέκος Γεωργιάδης βρέθηκε ως πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών στην Αθήνα τον Δεκέμβρη του 1944 και θυμάται στις αναμνήσεις του
ένα περιστατικό κατά το οποίο οι Βρετανοί πυροβόλησαν παιδιά που τραγουδούσαν τραγούδια του ΕΑΜ στο δρόμο. Ο ίδιος μετέφερε τα παιδιά με το υπηρεσιακό τζιπ στο Νοσοκομείο "Παίδων" και απείλησε τους γιατρούς με όπλο να τα χειρουργήσουν μιας
και αυτοί φοβόντουσαν τα αντίποινα του κράτους των παρακρατικών και των Βρετανών.
"Ακόμα και σήμερα που θυμάμαι αυτό το περιστατικό, ταράζομαι, λέει.
Εκείνο όμως που έμαθα πολύ αργότερα και που με συνέτριψε, κυριολεκτικά, ήταν όταν ήλθα για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο στην Ελλάδα το 1965.
Μας φιλοξενούσε μια εξαδέλφη μου στο Χαλάνδρι.
Ένα μεσημέρι που ο Πητερ, ο γιος μου, έκοψε το χέρι του με μαχαίρι στην κουζίνα τον πήγα στο "Παίδων" και την ώρα που οι νοσοκόμες περιποιούνταν το τραύμα του, ρώτησα
τον εφημερεύοντα γιατρό αν είχαν αρχεία περιστατικών από τον πόλεμο.
Του εξήγησα από που πηγάζει το ενδιαφέρον μου και ότι είχα υπηρετήσει ως Αμερικανός αξιωματικός στην Ελλάδα. Εκείνος επέστρεψε κρατώντας ένα
και μοναδικό κουτί, κι εκεί ανακάλυψα εκείνο που ευχόμουν να μην είχα μάθει ποτέ!
Την επόμενη του χειρουργείου, είχαν μπει ΧΙΤΕΣ στο νοσοκομείο και είχαν εκτελέσει τα παιδιά στα κρεβάτια τους. Ορκίστηκα μετά από αυτό να μην ξανάρθω στην Ελλάδα. Πήρα τον Πητερ και γυρίσαμε στο Χαλάνδρι. Δεν είπα σε κανέναν τίποτα, ούτε στη γυναίκα μου. Έκανα μέρες να βάλω μπουκιά στο στόμα μου"
Αυτά, κε ΚυριαΚΟΥΛΗ Μητσοτάκη για την ιστορία αυτού του τόπου, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΤΥΧΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου