"Όταν ο Σημίτης αρνείται να το βουλώσει".

Χρήστος Ξανθάκης: Newpost.

Δηλαδή, ρε παιδί μου, ακόμη κι ο Σαμαράς έβαλε γλώσσα μέσα.

Ακόμη κι ο λαλίστατος Άνθιμος, το ‘ραψε.

Ακόμη και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο εθνικός μας ρήτωρ αποφάσισε να μετράει τα λόγια του.

Όχι όμως και ο Κώστας Σημίτης!

Ο άνθρωπος που οδήγησε την Ελλάδα στα βράχια του υπερδανεισμού και της χρεοκοπίας, ο άνθρωπος που έβλεπε τα σκάνδαλα να περνούν, ο άνθρωπος που δεν ντράπηκε να βαφτίσει μεταξωτές κορδέλες όλα τα φύκια του κόσμου, επιμένει να πετάγεται κάθε τρεις και λίγο σαν την πορδούλα και να καταθέτει άποψη…

-Δεν τον ενημέρωσε κανείς ότι δεν είναι πλέον πρωθυπουργός;

-Δεν τον πληροφόρησε κανείς ότι δεν διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία;

-Ένας χριστιανός δεν βρέθηκε να του πει πως από το 2004, όταν και παρέδωσε την καυτή πατάτα στα χέρια του ΓΑΠ, έχουν περάσει δεκάξι χρόνια και η χώρα πήγε κι ήρθε καμιά δεκαριά φορές στην εντατική;

-Και δεν παραξενεύτηκε που όλα αυτά τα χρόνια, δεν έπεσε η πατρίς ούτε μια φορά στα πόδια του για να του ζητήσει τις σοφές συμβουλές και τους χρησμούς του;

-Δεν πέρασε απ’ το μυαλό του καμιά υποψία ότι δεν διαθέτει ούτε το ελάχιστο λαϊκό έρισμα και τον χρησιμοποιούν όταν πια ακόμη κι ο πάτος του βαρελιού αποδεικνύεται άχρηστος;

Γκαντέμιτ, οι θεοί του Ολύμπου έχουν πεθάνει, αλλά ένας φτερωτός Ερμής δεν υπάρχει να του διαμηνύσει ότι καλόν είναι να κάτσει στο σπιτάκι του και να πιεί το τσαγάκι του;

Το σναπς του, τέλος πάντων, δεν ξέρω τι διάολο του έφερε ο Μακρόπουλος απ’ το Μπάντεν Μπάντεν…

Τέλος πάντων, να μην τα πολυλογώ, επέστρεψε με άρθρο του στα «Νέα» ο Σημίτης, για να υπερασπιστεί τις προτάσεις Πισσαρίδη που θα μας κάνουν όλους πλούσιους και όλες πλούσιες (έστω και δίχως Aston Martin!) και θα μπούμε στον ευρωπαϊκό χώρο (ενώ ως τώρα μπαίνει ο ευρωπαϊκός χώρος σ’ εμάς!) και θα πετύχουμε ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης (αρκεί να βάλουμε τα δυνατά μας, ρε φίλε!) και τέλος πάντων δεν είναι «νεοφιλελεύθερη» η συνταγή και να ήταν δηλαδή ποιος νοιάζεται, άλλωστε «η Ελλάδα δεν έχει το περιθώριο να εφαρμόσει ένα δικό της οικονομικό πρότυπο που θα στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην κυριαρχία του κράτους».

Αυτά είπε....

Και βάλε «ανάπτυξη» και δώσε «ανάπτυξη», καμιά δεκαριά φορές την αναφέρει στο κείμενό του ο πρώην πρωθυπουργός, ως μια και μοναδική και απαράμιλλη ένδειξη λαγνείας εκ μέρους του.

Μαζί, φυσικά, με την διαρκή γκρίνια για όλα όσα συμβαίνουν στην ανταγωνιστικότητα και στην παραγωγικότητα και μόνο για τον τουρισμό βρίσκει να πει έναν καλό λόγο.

Στη χρονιά ακριβώς που ο τουρισμός πήγε άπατος, λόγω κορονοϊού!

Ναι, το ξέραμε ότι ο Σημίτης είναι εκτός τόπου και χρόνου, αλλά δεν χρειαζόταν να το διαφημίσει και τόσο ανοιχτά…

Εννοείται ότι δεν λέει κουβέντα για το μεγάλο αγκάθι των προτάσεων Πισσαρίδη, το πέρασμα δηλαδή των επικουρικών συντάξεων στον ιδιωτικό τομέα, αλλά περιορίζεται να πετάξει μια μπουρδίτσα περί «παραοικονομίας» που στερεί την ασφάλιση από τους πόρους που της οφείλονται.

Σημειώνει όμως και κάτι ακόμη, σχετικώς ύποπτον.

Αφού θάψει εντελώς τις ατομικές και μικρές επιχειρήσεις, υποστηρίζοντας ότι πάσχουν από χαμηλή παραγωγικότητα, ανοίγει όλα τα χαρτιά του στο τραπέζι δηλώνοντας:

«Σημαντική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων συναρτάται με την αύξηση του αριθμού των μεγάλων και μεσαίων επιχειρήσεων».

Με δυο λόγια:

Κακομοίρη μικρομεσαίε, αποχαιρέτα την Αλεξάνδρεια που χάνεις.

Νόμιζες ότι η φιλελεύθερη (βάλτε όσα εισαγωγικά θέλετε…) πολιτική θα έρθει να στηρίξει εσένα και το μαγαζάκι σου να σταθείτε στα πόδια σας και να κονομήσετε, αλλά ακριβώς το αντίθετο θα συμβεί.

Λουκέτο θα σου περάσει και θα στέκεσαι ύστερα στην ουρά για να γίνεις υπαλληλάκι των τρεις κι εξήντα στο μεγάλο αφεντικό.

Άνευ υπερωριών, βεβαίως, μιας και γι΄ αυτό έχει φροντίσει ο Βρούτσης!